De locatie zegt veel over de roots van dit bijzondere dorp, haar inwoners en wellicht ook de band. De Fijnfabriek stamt uit het jaar 1912 en is compleet gerenoveerd en wordt in ere gehouden als industrieel erfgoed. Vandaag de dag is het een moderne accommodatie voor vergaderingen, partijen, en dus ook voor (rock)concerten.
Het is een hele sfeervolle zaal die wellicht wat netjes is voor ruige rockshows, maar wat betreft het geluid en het plaatje is het allemaal dik in orde.
Parkblue: de Drentse Nirvana is opgestaan
Cd-presentatie in voormalige turfstrooiselfabriek
Het is vrijdag 31 oktober in het dorp Dopheide, beter bekend onder haar Latijnse naam Erica. In de voormalige turfstrooiselfabriek de Fijnfabriek wordt het nieuwe album van de Drentse grunge/pop/rockband Parkblue gepresenteerd. De band wordt in de wandelgangen, en op straat én op de heide, ook wel de Drentse Nirvana genoemd.
De Fijnfabriek
Roadcrew
De zaal begint zich rond 21.00 uur al heel leuk te vullen als Roadcrew uit Urk het programma als speciale gasten opent. Deze band maakt direct een sterke indruk en zet een energieke performance neer. Zanger Gertjan Koster blijft live, met zijn krachtige en rauwe sound, goed overeind temidden van de rockende sound van maar liefst drie gitaristen. Flitsend snel gitaarwerk van charismatische gitarist Pieter Brouwer die à la Jett Rebel over het podium vliegt. Degelijk aangevuld door drummer Michel Janse en bassist Gerard Bruggeman. De derde gitarist Cees Mulder komt heel relaxed over en staat zichtbaar te genieten.
Waar gitarist Pieter het publiek in rent, over het podium rockt en een te gekke show weggeeft, ontbreekt het hem soms aan rust in zijn gitaarwerk. Dat weet de band goed op te vangen door af en toe de ruimte te geven aan Cees die met zijn rustige gitaarwerk een welkome afwisseling is op het snellere flitsende gitaarwerk van Pieter.
De timing en opbouw van de set hebben de jongens van Roadcrew goed in elkaar zitten. Er is contrast aangebracht en daarmee houdt de show de aandacht vast tot het eind.
Bij de langzamere nummers heeft de band hier en daar wat moeite om alles strak te houden qua zang en gitaarwerk, maar dat is verder zeker niet storend en heeft met de energie van de band te maken die moeilijk te temperen is. De band krijgt het publiek mee en wint met dit optreden als voorprogramma zeker harten in de zaal.
Een aantal songs heeft frisse en verrassende wendingen, waardoor je door de muziek wordt wakker geschud. Roadcrew heeft zich vanavond van een hele goede en energieke kant laten zien.
Cd presentatie Parkblue
Het voorprogramma en de lengte van het optreden van Roadcrew is een gedurfde keuze geweest. Dat wordt duidelijk aan het begin van het optreden van Parkblue. Door dat contrast met de rockende en charismatische performance van het voorprogramma komen de eerste minuten van Parkblue een beetje wijfelend en onzeker over.
Wellicht spelen ook de zenuwen mee; de zaal staat nokvol met fans.
De eerste klanken van de band maken wel direct duidelijk waarom zij de Drentse Nirvana wordt genoemd. De stem van zanger Ferdy Doldersum heeft zeker iets weg van die van Kurt Cobain en ook de door hem geschreven nummers liggen in de lijn van het werk van Nirvana. Parkblue is echter wat netter en gelikter in haar spel.
Het eerste nummer Bill the Whiner wordt ingezet en ondanks dat bassist Mark Kiers nog maar korte tijd bij de band speelt is vanaf het begin duidelijk te horen dat de groep in deze formatie klopt. Het gitaarwerk is smaakvol, terwijl drums en basgitaar lekker in elkaar hangen. De onzekerheid wordt langzaam maar zeker weggespeeld en de band komt na een paar nummers lekker op gang.
Het liedje Feels like Yesterday, ook de nieuwe single van de band, valt op tussen de rest van de nummers. Het frisse poppy liedje heeft een zeer catchy refrein die als een ware radiohit blijft hangen. Met dit liedje heeft de groep wellicht een richting te pakken waarmee ze een groter publiek kan bereiken.
Halverwege de set heeft de band een heel mooi en welkom contrast aangebracht door het prachtige nummer Home Alone op speciale wijze te spelen. Bij dit nummer maakt celliste Rivke van de Staak haar opwachting en geeft met haar spel het nummer een prachtige extra sfeervolle laag.
In deze rustige nummers komt het talent van songwriter Doldersum het meest naar voren. Juist in de nummers waar het Nirvana-gehalte even wordt afgeschud, raakt de band de juiste snaar en weet het zijn eigen geluid wat meer te vinden.
De performance en energie van de band mag nog wel iets meer van het podium spatten in de rockende nummers als Rolls Royce, Nine Months en Inflamed Insect. Stuk voor stuk lekker rockende songs die live, ondanks dat, toch wel zeer prima tot zijn recht komen.
Aan het einde van het optreden is aan Jan Stam (Kunst & Cultuur Drenthe) de eer om de cd te overhandigen. Hij geeft daarbij aan dat het inmiddels ruim twintig jaar geleden is dat een bandje uit Drenthe heel Nederland veroverde. Aan de band Parkblue is het nu de beurt om als Drentse band weer eens furore te maken. Met nummers als Feels Like Yesterday, Rolls Royce en Home Alone heeft de band toch een aantal hele toffe songs in handen.
De single met bijbehorende videoclip die aan het einde van de avond wordt gepresenteerd wordt goed en enthousiast ontvangen door de aanwezige fans. Voor je het weet zit je in de auto naar huis het liedje hardop te zingen.