Oh ja joh?! met Arthur Pronk

Bekende koppen in de schijnwerpers

Tekst: Marco Vlot | Foto's: Rick Kappetein ,

Arthur Pronk is één van de oprichters van PROOOST. Dat bureau zou je kunnen kennen van festivals als The Life I Live en het Embassy Festival. Mensen die ooit met Arthur hebben gepraat kunnen waarschijnlijk beamen dat hij vol passie kan vertellen over zijn muzikale voorkeuren. De vraag over het beste nummer aller tijden liep zelfs zo uit de hand dat de beste oplossing was om een Spotify-lijst te maken (die zeer het luisteren waard is). Hij loopt regelmatig hard, maar is nu helaas geblesseerd. Dat zorgde er wel voor dat we hem eindelijk konden bijhouden en konden strikken voor een Oh Ja Joh?!?

Naam
Arthur Pronk. Geen tussennamen. Dit is het. Hier doen we het mee.

Geboortedatum en -plaats
3 juni 1969, Den Haag

Broers/zussen
Ik heb een oudere broer en een oudere zus.

Huisdieren
Nee. Vroeger wel heel veel gehad bij mijn ouders. Kippen, konijnen, cavia’s, kanaries, parkieten. De buren hebben een poes.

Sport
Ik loop veel hard, dat probeer ik drie of vier keer per week te doen. De laatste weken lukt dat wat minder door zweepslag in mijn kuit, maar dat is wel iets wat ik al heel lang doe en wat heel veel energie en ruimte in mijn hoofd geeft.

Beste gewoonte
Ik ben nieuwsgierig en daardoor met van alles bezig. Ik lees heel veel, luister heel veel muziek en probeer zoveel mogelijk festivals, evenementen en concerten mee te maken in Den Haag en daarbuiten.

Slechtste gewoonte
Ik ben een hele slechte slaper. Dat komt misschien ook wel door die onrust die altijd rondwaart, maar ik ben altijd heel vroeg wakker en dan is de dag maar alvast begonnen.

Voor welke actie in je leven schaam je je het meest?
Schamen komt natuurlijk voort uit de illusie dat mensen nog heel lang met je bezig zijn, en dat is natuurlijk niet zo. Maar er zijn natuurlijk wel gebeurtenissen die ik wat onprettiger vond en blijven hangen. Ik was ooit bij een chique diner en prijsuitreiking waar ik ook opgedirkt bij aanwezig moest zijn. Het was in een gezelschap waar ik niemand kende toen ik een dienblad rode port over me heen kreeg. Dat was niet een van de gelukkigste momenten van mijn leven. Voor dat meisje van de bediening overigens ook niet. Lang geleden toen ik in de Galileistraat woonde had ik buren die voor enorm veel overlast zorgden. Daar zat ik me heel lang over op te vreten tot ik besloot om er wat van te zeggen. Dat was een hele overwinning. Het gesprek ging prima, maar toen ik aan het eind van de avond voor de spiegel belandde zag ik een Jaffa plakkertje op mijn voorhoofd van de sinaasappel die ik aan het begin van de avond gegeten had.

Wat is het eerste dat je doet als je opstaat?
Dat is dus heel vroeg. Dan begin ik met naar het plafond staren en een krantje lezen, en als mijn kuit straks weer over is hardlopen. Een goed begin van de dag.

Favoriete plek in Den Haag
Dat zijn er heel veel. ‘s Morgens doe ik vaak een bak koffie bij Lola, Zeta of Florencia. Dat zijn leuke plekken om mensen te ontmoeten en om ideeën uit te wisselen. ‘s Avonds is het toch vaak het Hofkwartier (Le Cafe), of de Grote Markt. Heel relaxed, waar alle sferen vertegenwoordigd zijn. En op donderdagavond zak ik nog wel eens af naar het Paardcafe om muziek te luisteren. En een echt bijzondere plek is natuurlijk het Lange Voorhout. Die plek heeft zoveel in zich en is zo mooi. Om die reden doen we daar natuurlijk ook het Embassy Festival.

Wat zou je willen veranderen aan Den Haag?
Den Haag is een stad die al continu in beweging is. Ik hoef er niet zo zeer iets aan te veranderen, maar wil er wel graag wat aan toevoegen. Ik organiseer festivals om te inspireren en om bezoekers met elkaar een goede tijd te geven. Met het Embassy Festival presenteren we een dag waarop dit jaar meer dan veertig verschillende landen en culturen elkaar vonden. Muziek, dans, culinair en vooral veel ontmoetingen. In pers en social media wordt de wereld vaak lelijk gekleurd door stevig aangezette meninkjes. Met zo’n kleurrijke dag op het Lange Voorhout, waar het vooral om verwondering en nieuwsgierigheid naar elkaar gaat, hopen we positieve energie aan de stad toe te voegen. Bij The Life I Live plaatsen we muziek centraal.    

Stamkroeg
Zoals ik net al zei toch Le Cafe, het Paardcafe en vooral de Grote Markt. Daar zit wel een deel van mijn pensioengeld denk ik.

Beste Haagse initiatief
Ik vind Carnivale een geweldig initiatief. Het SubMarine Festival op de Binckhorst vond ik gaaf aan dat haventje bij Kompaan en de Besturing. En de Bunkeravonden maken me nieuwsgierig. Dan ga je eten op een onbekende plek met muziek erbij. Ik heb het nog niet meegemaakt, maar de verhalen hierover klinken goed. En als ik het dichtbij mezelf mag zoeken vind ik het Embassy Festival een mooi festival dat hopelijk blijft groeien. Als je het me morgen vraagt bedenk ik weer een hoop nieuwe want er gebeurt van alles. Er zijn een hoop enthousiaste mensen met goede dingen bezig in Den Haag en dat vind ik leuk.

Haagse band van het moment
Monomyth. Dat vind ik echt een hele hele hele hele toffe act. Of dat ‘van het moment’ is kan ik niet goed inschatten, maar ik vind ze erg gaaf en eigen. Neem die laatste plaat. Daar zap je niet doorheen. Die moet je helemaal luisteren om het hele verhaal te horen. Ook live is het een bezwerend spektakel.

Welke band had nooit uit elkaar mogen gaan?
Misschien is het wel goed als bands uit elkaar gaan en we het doen met de erfenis die ze hebben achtergelaten. Wat als bijvoorbeeld de Beatles bij elkaar waren gebleven en het een verschrikkelijke band was geworden? Het wordt vervelend als een band helemaal in volle bloei is en een bandlid overlijdt. Dan kan je je afvragen wat er nog meer in het vat zou hebben gezeten. Als bands uit elkaar gaan is er vast een goede reden voor.

Met wie zou je een dag willen ruilen?
En die persoon moet dan met mij ruilen? Ik vind ‘m lastig. Ik vond het antwoord van Marco Bijsterbosch, om te ruilen met je vrouw, wel een aardige. 

Waar kun je ‘s nachts wakker van liggen?
Van dingen die niet vooruit komen. Wachten op antwoorden. Een bepaalde onzekerheid. Daar kan ik wel wakker van liggen. Of neem bijvoorbeeld de laatste editie van The Life I Live. Ik heb de dagen ervoor stevig wakker gelegen van de voorspelling die langzamerhand naar 0 graden, windkracht 6 en hagel ging. Op 26 april. Dat is mooi balen als je een festival in de open lucht organiseert. We hebben uiteindelijk verwarmingen in de kleedkamers van artiesten neer moeten zetten. The Life I Live-winter edition, je verwacht het niet.

Beste nummer aller tijden?
Dat is een hele grote waslijst. Voor iedere sfeer en stemming zijn er andere nummers. Waar ik echt veel naar geluisterd heb zijn nummers van Nick Drake en Jackson C. Frank. Beiden spelen treurige liedjes, waar ik heel erg blij van kan worden. Heel vroeg begon al de liefde voor Randy Newman, en die is altijd gebleven. Ik kan er alleen niet een nummer uitvissen. Midlake met Head Home, Roscoe. Allemaal heel mooi, maar het beste nummer aller tijden?

Waar luister je de laatste dagen naar?
De nieuwe plaat van Nick Cave, the Skeleton Tree. Als je het over treurige muziek hebt, heb je er daar een te pakken. Het is echt een zware plaat, maar heel erg mooi. Ryley Walker luister ik de laatste tijd ook wel veel. Zeer geïnspireerd door Nick Drake.

Wat is je grootste guilty pleasure?
Dan kom je toch wel een beetje in de hiphop/rap hoek. Dan wordt de gangster in mij wakker. Denk aan de Notorious B.I.G. en dat soort werk. Als dat wordt opgezet vind ik dat wel erg lekker.

Eerste plaat die je ooit kocht of kreeg?
De eerste single die ik kocht was Airport van The Motors. De eerste plaat die ik kreeg was een klassieke lp met muziek van Bach. Die kreeg ik van mijn moeder omdat ik daar erg enthousiast van werd als het op de radio was. En omdat ze mij daar rustig mee hield, denk ik.

Welke band moet voor altijd zwijgen?
Er zijn altijd wel mensen die naar muziek luisteren waar ik minder enthousiast van word, maar acts zoals Clouseau zijn natuurlijk wel verschrikkelijk. Van die muziek die je rond valentijnsdag in supermarkten hoort.

Bron van inspiratie
Ik lees veel boeken, muziek, gesprekken met vrienden en onbekenden, concerten, festivals, films (As it is in Heaven bijvoorbeeld). Die verzameling van alle indrukken inspireert. En als ik dan even rust heb komen al die onderdelen die in mijn hoofd spelen bij elkaar en ontstaan ideeën.

Verwacht je over tien jaar nog in Den Haag te wonen?
Nou, ik verwacht over tien jaar IN Den Haag te wonen, want ik woon nu net aan het randje in het oude centrum van Voorburg en daar ben ik wel weer klaar mee. Ik ben eigenlijk dag en nacht in Den Haag voor werk en uitgaan. Dat is niet in Voorburg. Ik zou graag met mijn geweldig mooie gezin weer in Den Haag wonen. Den Haag is een hele toffe stad, en het wordt alleen maar beter en leuker. Mensen die zeggen dat Den Haag saai is, zijn misschien zelf niet zo nieuwsgierig.

Vraag van Alexander van den Kleyenberg: wie denk jij dat Dbrmnn is?
Dat vind ik een hele toffe vraag. Ik heb er geen naam bij, maar het is wel duidelijk dat het iemand is die wat minder goede ervaringen heeft met het HPC. De stukjes hebben vaak een olijke twist, maar er zit wel een behoorlijk stuk bitterheid of misschien rancune in. Er wordt niet alleen richting het HPC, maar ook naar andere mensen toe erg op de man gespeeld. Ik vind het persoonlijk niet zo elegant om dat op anonieme basis te doen. Je kan dan natuurlijk heel gemakkelijk stoere dingetjes roepen vanuit je schuttersputje. Ik zou het wel leuk vinden om te weten wie het is, dus ik zeg: maak je bekend. Vanuit de dialoog die dan ontstaat met mensen waar zij kennelijk wat van vinden kan er vast wat goeds komen.

Wat zou je aan de volgende gast willen vragen?
Wat voor levensveranderende plannen heb je voor de komende 3 jaar? En het komt eigenlijk neer op: wat staat er nu al voor groots in jouw leven in de steigers?