We stellen de bandleden nog even voor. Zang uit de keel van Emma. De ritmesectie bestaat uit Wijnand op bas en Daniel op drums. Daar snijdt de gierende gitaar van Anthony doorheen.
We zitten met de hele band bij de zangeres en bassist thuis. Meteen komt het grootste slachtoffer van Popronde op ons afgerend: Marlie de hond. Gedurende het drukke schema en tijdens nachten niet thuis werd Marlie gelukkig opgevangen door de hardcore Røyking-fans en lieve familie op strategische plekken in het land. Marlie wil aandacht en dwingt die af. Een beetje als de band zelf.
Het interview wordt al snel een gezellige kakofonie, zonder mes maar met bier op tafel. Alsof je met een organisme praat met vier monden, vullen de bandleden elkaar aan in woord en gedachte. Omdat de band dus bijkans letterlijk met één mond spreekt, maken we bij de antwoorden maar geen onderscheid meer naar spreker.