Met die vreemde letters is dit echt zo’n bandnaam waarvan je wilt weten waarvoor die staat. De zanger maakt ons helaas weinig wijzer, want hij noemt de band ook precies dat: B, J, N, D. Na afloop zijn de artiesten helaas te snel vertrokken om het ze te vragen. Maar, BJND is een samenwerking tussen rapper Damion Grey en producer Bartjan van den Beukel. Onze inschatting is dus dat BJND staat voor Bart-Ban eN Damian (DUH!).
Bartjan produceert niet alleen live, maar drumt er ook bij. Damian zing-rapt, als we het zo mogen omschrijven. De drum staat Damian toe om minder zelf de beat vast te houden en dus vloeiender te zingen, in plaats van zijn lines telkens de beat te laten eindigen. BJND doet door die rap-zang, en een funkrock, basis denken aan Living Colour, maar dan met enkel een drum en dus zonder de essentiële gitaar van Vernon Reid. Dat gezegd hebbende, de drum klinkt minder warm, minder diep dan bij Living Colour. Waarbij wel gezegd moet dat Bartjan op het drumstel speelt van Radarcafé; een drumstel dat veel te verduren krijgt.
We krijgen een voorproefje van het nieuwe album: ‘Paarse Licht’. Dit titelnummer beloofd veel goeds voor het album. Naast de zang van Damian, is er een goede energie en urgentie door de drum die net zoveel bass-oempf geeft als high-hats en snare-roffels. Teksten en flows ook zeker in orde. Dus houd onze rubriek Haagse Nieuwe in de gaten, dan weet jij het als wij het weten!
Radarcafé, het café van Popradar, is een van de fijnste plekken om bandjes te kijken. Het is een laagdrempelig café en toch ademt alles daar muziek. Het publiek is betrokken, ondersteunend en bestaat uit fans, medemuzikanten die ook in Popradar oefenen, vrienden en familie, en wij van 3voor12. Tuurlijk, we komen hier regelmatig met het Winterfest-festival (ook dit jaar weer!). Maar liever komen we vaker. Dus zijn we hier vanavond. Juist ook om bands te zien die niet in het drukbezette ‘post-punk indie’ hokje passen. Op het affiche vanavond BJDN, een rapper met drummer, en rap metal bands Durden en Scary Mary. Kom maar op!
BJND
Durden
De boys van Durden kennen we natuurlijk nog van hun vlammende optreden, in De Gekke Geit, tijdens onze eigen Clubtour. Maar aangezien we daar uit journalistiek ethische overwegingen enkel fotoverslag van doen, is het wel zo fijn om jullie ook nog een live recensie te geven. De harde fans zagen ze wellicht in november ook al in het Paardcafé met hun matties in metal: Unnerve.
Durden pakt de rap door van BJND, maar laat de funk achter zich. Metal is wat de klok hard slaat. Hoewel? De bassist, zouden we zijn spel isoleren, speelt best funky tunes. Zou je zijn noten slappen in plaats van met plectrum aanslaan, dan zou het een Parliament nummer niet misstaan. We merken dat niet alleen bij ‘Creeping’, ook de Dope cover speelt de bassist net iets vetter dan het origineel. De funky bas markeert en steunt de rap van zanger Davey. Ook geeft het de rest van de band een trampoline om riffs en raps van af te laten springen. Zelfs, of misschien wel juist, als de bas laag gromt. Dat gaat heel lekker samen met de gitaarsolo’s van Nikos, die soms net wat meer hardrock zijn (denk aan Eddie Van Halen) dan metal. Zo ontstaat een meer organisch reliëf aan het geluid van Durden.
De drum klinkt bij Durden minder diep en vol dan we van ze gewend zijn. We geven de Popradar-drum dus nu definitief de schuld. Het dendert niet; Durden dendert toch wel door, zoals de zaal’ nu ook doet. We zien een moshpit, voorzichtige headbangers en zelfs mensen die uit volle borst meezingen. De lokale fanbase staat hoor- en zichtbaar in de zaal. Wij zien bij Durden ruimte voor groei en dus stevige potentie. Wij zouden de band graag eens zien op een groter podium, waar zanger Davey volop de ruimte heeft om los te gaan. Maatje grote zaal Korenhuis bijvoorbeeld. Het zou ons niet verbazen als we Durden over twee jaar veelvuldig op dergelijke podia kunnen zien. De sterke afsluiter met Dennis van Unnerve versterkt ons vermoeden.
Scary Mary
Zanger Roy kondigt zichzelf aan als ‘schorriemorrie’, hij is wat schoor namelijk. Wij vragen ons gelijk af of het nou een voordeel of een nadeel is, schoor zijn, als je een lekkere grunt uit je keel wilt laten komen. We gaan het zien.
Bij het eerste nummer wordt de metal weer opgepakt die Durden op het podium achterliet, als was dit een estafette. Bij het tweede nummer wordt ook de rap van Durden en BJND opgepakt. Invloeden die we horen zijn Faith no More en Rage against the Machine. De baslijnen van Tony’s zes-snarige bas doen meer dan eens denken aan ‘Killing in the name’. Op zijn zeven-snarige gitaar speelt Marc melodieuze partijen die dan weer doen denken aan Suicidal Tendencies. Weliswaar verdienstelijk, blijven de nummers dicht bij Rage against the Machine in de buurt, met een rustiger interval in de opbouw naar een refrein. Het eigen geluid klinkt wel door, maar wel binnen een bekend raamwerk van de ‘90s rockers.
Wellicht is het omdat zanger Roy schoor is, wat minder in zijn vel zit daardoor (?). In ieder geval bekruipt ons het gevoel dat Roy de energie van de muziek niet helemaal spiegelt met delivery en performance. Als bassist kun je welhaast als een spelend standbeeld staan, maar een zanger moet de energiekar trekken. Als we dat gaan zien, dan staat hier echt wel wat op het podium. Zeker als de band uit de Rage against the Machine dwangbuis durft te breken.
BJND
DURDEN
Oogst
Popradar zaait met de oefenruimtes en verdere ondersteuning de zaadjes voor verse Haagse muziek. We hebben drie bands gezien die we zeker in de gaten gaan houden. Sterker nog, we kijken uit naar het aanstaande album van BJDN! Dat is een prima oogst van een avondje uit Radarcafé.