Onverwacht een deathroll ingetrokken worden. Zo voelt de eerste ontmoeting met Headskinner. Alsof een massieve krokodil al rollende je tegelijkertijd verzuipt en openrijt. Het is niet alleen de muziek die dit gevoel opwerpt. Het is ook juist het look and feel van Headskinner die je wurgenderwijs de diepte in trekt. Headskinner voelt als een kolkende soundtrack van het diepe Zuiden van de Verenigde Staten waar de gekte in alle vochtige hitte op zichzelf invreet en wild om zich heen slaat. Het ademt de allesverzengende ‘swamp evil’ van films als Deliverance, series zoals True Blood met kettingzaagpuntje Texas Chainsaw Massacre. Qua muziek kanaliseert het zich in een zware broeierige groove die de band in het DNA draagt. Het DNA dat naar eigen zeggen echt Haags is. Maar ook met de kritische kanttekening dat er qua Haagse muziek een tandje bij mag voor wat betreft heaviness en overtuigingskracht. Twee aspecten die bij Headskinner bijna als gestroopte trofeeën op de motorkap worden tentoongesteld. Het is een absolute lust en lol voor het drietal om muziek te maken. Maar daar staat ook overgave tegenover evenals opofferingsbereidheid. Zanger en bassist Tom: “Altijd klaarstaan om te spelen. Ook als dat betekent dat je soms afspraken of verjaardagen moet afzeggen. Ik weet dat ik mensen ga teleurstellen, maar dit is wat ik wil doen. Het gaat alleen maar werken als we all-in gaan. Nummers schrijven en uitbrengen, optredens regelen, tour plannen: het liefst door zoveel mogelijk landen. Echt ervoor gaan. Dat verdient dit zeker.”
Nog maar 1 jaar samen, maar toch klinken alsof je al vanaf de jaren ‘90 samenspeelt. De Haagse sludgeformatie Headskinner flikt het. En goed hard ook. De puzzel voor the gruesome threesome was snel gelegd na een bezinningstijd tijdens de lockdowns: vette sludge maken waar fans van Pantera, Crowbar en Corrosion of Conformity hun vingers bij af zouden aflikken. Alles hard, gemeen, groovend en zwaar. Tom Vlasveld (zang en bas), Lex van der Zwaal (gitaar) en Guido Cavalini (drums) waagden het erop, voegden hun knaldrang samen en speelden twee zalen plat waaronder de Zwarte Ruiter als opener voor de Drentse punkers van Skroetbalg. 2023 wordt spannend, want er moet nog van alles gebeuren zoals een plaat uitbrengen en veel meer optredens. Sniester staat al vast. Aan de big axe energy van de bandleden gaat het niet liggen. Het is juíst het oprechte en aanstekelijke enthousiasme dat de band ver zal brengen. Een nadere kennismaking zal dat uitwijzen.
Swamp evil
Aanpoten
Uw metalcorrespondent treft Lex en Tom in hun oefenruimte nabij Hollands Spoor. Op een locatie aan de Parallelweg deelt Headskinner een oefenruimte met andere muzikanten en bands zoals Dirty Frank. Vanavond is de ruimte van het trio al is drummer Guido verhinderd door griep. De ruimte ademt rock ‘n’ roll. Donker, instrumenten, doodskoppen, posters. Een grote vlag van Guns N’ Roses prijkt op de achtermuur, lege Jack-Danielsflessen in de vensterbank en de mooiste discoplee die een bezoeker zich mag wensen. Op de bank zitten Tom en Lex. Ze vertellen honderduit over hun liefde voor muziek, over Headskinner en over elkaar. De energie is hoog, want er is veel overeenstemming en enthousiaste erkenning voor elkaars inbreng en inzichten. De band doet vrijwel alles zelf en maakte een vliegende start in de Haagse underground na een reeks mooie wapenfeiten zoals de videoclip voor het nummer 'Killer Instinct'. Bloeddruppelsgewijs brengt Headskinner nummers uit op, onder andere, Spotify waar de band zelf ook het artwork voor verzorgt. Gitarist Lex: ‘Het houdt ons flink bezig. We ontwerpen het zelf en verspreiden het ook allemaal actief. We doen het graag, maar we hebben ook allemaal ons werk ernaast. Aanpoten dus.”
Holbewoner motherfuckers
Hoe is Headskinner tot stand gekomen? Corona husselde de kaarten goed door elkaar, maar zorgde er ook voor dat het drietal elkaar vond voor deze missie. Tom: “Tijdens corona ben ik muziek gaan spelen die ik echt zelf wilde maken. Waar ik zelf enthousiast over was. Dit postte ik online met een open uitnodiging voor andere muzikanten om aan te vullen. Ik ben zelf groot fan van Pantera (klopt, getuige de Domination-tattoo op zijn hals, red.), Down, Crowbar, Corrosion of Conformity, Weedeater, Bongzilla, Sleep en dat soort bands. Ik ben wild van die lekkere agressieve jaren ‘90 groove. Dat speelde ik dan op bas en gitaar en zette dat online. Hier reageerde Guido (drums) op een moment op.” Guido werkt in het dagelijks leven bij Vavoom op de Grote Markt. Lex werkt ook op de Grote Markt en Guido en hij deelden al van meet af aan een voorliefde voor sludge-, doom- en stonerbands. Lex: “Guido vertelde dat hij bezig was met een bassist en dat ze nog een gitarist zochten. Ik stak eigenlijk al mijn vinger op voordat ik doorhad wat ik deed.” Naar eigen zeggen was het voor Tom een droom die uitkwam. Tom: “Ik dacht: geef me alsjeblieft twee scary, langharige, bebaarde, griezelige, holbewoner motherfuckers met tattoos die alleen maar afgrijselijk nare riffs willen maken. Van die Pantera-southern-groovy-shit. En dat is gelukt. Ik ben daar onwijs blij mee. We luisteren alle drie naar dezelfde bands. Zoveel raakvlakken. Bijna eng.”
Adhd-vriendelijk
De voorkeur voor bepaalde bands en genres betekent echter niet dat Headskinner 1 stijl nastreeft. Het vergemakkelijkt de communicatie hooguit. Tom “Je kunt tegen elkaar zeggen: ‘Dat stuk, 'Eyes of the South' van Down, intro’, en je snapt meteen van elkaar wat je bedoelt. Heerlijk. Ik vind het ook zo fijn dat al onze nummers een eigen beestje zijn. Alle inspiratie zit erin en beukt op zijn eigen manier.” De vijf nummers die Headskinner nu hebben uitgegeven, worden binnenkort opnieuw opgenomen en met aanvullend nieuw materiaal heeft Headskinner zijn zinnen gezet op het uitgeven van langspeler. Lex: “Ik begin zelf steeds meer te snappen van muziek opnemen. En ik kijk uren tutorials om ons geluid zo goed mogelijk te krijgen. Daarom gaan we ook die nummers opnieuw opnemen. Ik hoor nu beter wat nog beter kan. En dan pakken we meteen nieuw materiaal mee. Met in totaal 9 nummers genoeg voor 1 volle plaat.” Tom: “Het zijn echt 9 totaal eigenstandige nummers met een eigen kleur, smaak en thema. Ik kan met mijn adhd daar enorm van genieten. Hyperfocus op individuele nummers. Headskinner is adhd-vriendelijk, zeg maar.” Lex: “Al onze voorbeeldbands doen dat ook. Pantera doet ook jams tussendoor en hele ritmewisselingen.”
Gein
Thematisch zoekt Headskinner de duistere krochten van het menselijk brein op. Tom verklaart zich nader: “Ik wilde ook in een band zitten waar ik mijn interesses voor seriemoordenaars zoals John Wayne Gacy en Ed Gein en andere duistere nieuwsgierigheid in kwijt kon. Church of Misery uit Japan is voor mij daarbij een grote inspiratiebron. Lekkere stonerdoom met teksten over seriemoordenaars. Headskinner gaat daar ook over, maar ook over de bayou en woestijnen in Texas waar lijken begraven liggen. Da’s ons pakkie an.” Lex vult aan: ‘Het is een onwijs fijn sfeertje om over te schrijven. Een lekkere eerie vibe.” Tom duidt het nog iets verder: ‘Ja, het is erop geïnspireerd – zeker in onze vormgeving - maar het gaat er niet specifiek over. Het kleurt eerder een gevoel in dan een echte voorstelling. We hebben ook nummers die gaan over een verlangen naar vrijheid.” Tom: “Dat is eigenlijk ons liefdesliedje.” Lex: “Met een Corrosion of Conformity-vibe.”
Kannibalisme (niet voor de gevoelige maag)
Terwijl het gesprek lekker voortkabbelt over inspiratie, wordt uw metalcorrespondent plots verwittigd van het feit dat zanger Tom daadwerkelijk ooit mensenvlees heeft gegeten. Met goedkeuring van de bron uiteraard. Het volgende wil het geval: Tom is goed bevriend met Mees, de zanger van de Haagse band Heath. Beiden hadden hun opgerekte oorlellen laten wegsnijden na een periode grote oorringen. De oorlel van Mees is na de operatie in een pan gebakken en opgegeten door Tom in bijzijn van een goedkeurende Mees. Tom: “Het smaakte naar kipfrikandel.” Kannibalisme ontspruit bij Headskinner dus uit ervaringsdeskundigheid. Waarvan akte.
Hoereren
Het hele jaar ligt nog vers aan de horizon, maar Headskinner is al druk bezig zichzelf verder op de kaart te zetten. Het is met deze buitengewone vlijt en opgewekte ondernemingslust dat Headskinner zich zeer waarschijnlijk zal verschansen op menig podia de komende maanden. De doe-het-zelfmentaliteit is het drietal niet vreemd. Tom: “Je moet er wel echt voor willen gaan. Iedere mogelijkheid pakken om op te treden. Enthousiast het contact zoeken met het publiek en zaaltjes.” Lex: “We gaan echt alles en iedereen aanschrijven en op de hoogte brengen waar we allemaal zullen en willen spelen.” Tom: “En hoog mikken. Zodra we onze plaat klaar hebben en het staat als een huis, dan ga ik er gewoon mee naar Southern Lord (platenmaatschappij met bekende doom-, stoner- en dronebands, red.) en naar Sony. What the fuck? Als je het niet probeert dan weet je niks.” Op de vraag op welke festivals Headskinner het liefst wil spelen, buitelen de namen over elkaar heen: Desertfest, Roadburn, Ieperfest, Jera. Tom: “We passen op heel veel bills. Hardcore, rock, metal: het zit allemaal ook in onze muziek. Van sludge-puristen tot kids die een Metallica-shirt bij de H&M hebben gekocht: iedereen kan iets met onze muziek.” Lex: “We gaan ons nu hoereren. Overal waar we kunnen staan, gaan we staan. Ook al zijn het vrijwel lege zalen. Je hebt weer gespeeld. Je hebt beeldmateriaal. Je kunt weer dingen posten. En op een gegeven moment word je opgepikt.” Tom stemt in: “Gewoon gaan. En zelf actief optredens regelen. Ook in het buitenland. Ik heb goede contacten in de hardcorewereld door mijn vorige band en die ga ik allemaal inzetten om ons op de planken te krijgen. Het liefst met een mooie tour door Europa.” Deze grootse plannen aan de Parallelweg richten zich net zo hard op het thuisfront. Headskinner wil alle zeilen bijzetten om van Den Haag een metalstad te maken. Maar dan moet de stad wel van ver komen, stelt Lex. “Den Haag is absoluut geen metalstad. Het is eigenlijk al geen rockstad meer wat het ooit wel was. Je hebt PAARD, Musicon en HPC. De rest is er allemaal uitgemikt zoals De Vinger of Bazart. De underground heeft niet een logische plek.” Tom: “Dan is het maar aan ons om van Den Haag een metalstad te maken. Challenge accepted.”
All-in
De gedrevenheid die de twee heren tentoonspreiden blijkt ook wel een voorwaarde te zijn om je te onderscheiden van een ‘bar band’: een band die ter muzikale inkleuring is en niet de per se de focus eist van de bezoeker. Headskinner gaat all-in en wil de hele zaal betrekken. Tom: “Wij willen hier op den duur gewoon de rekeningen van gaan betalen. We willen gaan touren. We willen er alles aan doen om dit te blijven doen. We willen fucking muziek maken en niets anders. We zullen over lijken gaan en die lijken opeten als het moet. Maar speel altijd maximaal. Ook al sta je voor 5 mensen. Speel alsof je voor 50.000 mensen staat.”