Met COSMO timmert Tinko Boddendijk stevig aan de weg. Na zijn 'sad boy indie fase' maakt de zanger en gitarist speelse indie surfmuziek die goed past bij wie hij is als persoon. Bij Hoender en Hop vertelt hij ons voor deze OhJaJoh?! uitgebreid over zijn hippie-ochtendroutine, tongende stellen bij zijn shows en waarom hij nooit te lang weg kan zijn van het Scheveningse strand.

Wat is je volledige naam?
Tinko Wouter Frank Boddendijk, naar mijn opa’s Wouter en Frank.

Wat is je geboortedatum / -plaats?
Den Haag, 21 september 2002.

Heb je huisdieren?
Nee. Ik ben superallergisch voor katten, maar ik wil heel graag veel honden. Ik wil een golden retriever, Australian shepherd en dalmatiër. Ik ben gewoon helemaal geïndoctrineerd door die 101 Dalmatiërs-film, dat is alles voor mij.

Wat doe je aan sport?
Ik surf bij Scheveningen, op Noord, en werk als instructeur bij Hart Beach.

Wat is je beste gewoonte?
Ik sta heel vroeg op. Ik heb een beetje een hippie-routine waarbij ik vroeg mijn bed uitkom, een smoothie drink en koud douche.

Wat is je slechtste gewoonte?
Koppig zijn en te laat weggaan bij feestjes. Ik blijf te lang hangen.

Voor welke actie schaam je je het meest?
Bij een van mijn optredens had ik van tevoren een beetje gedronken. Vervolgens had ik heel veel speeksel in mijn mond tijdens het zingen en vloog er een klodder speeksel op iemand op de eerste rij. Ik wilde eigenlijk heel graag ‘sorry, man’ zeggen, maar we moesten gewoon doorspelen. Dan denk je dat je een avond naar een leuke jonge band gaat en krijg je een rochel in je nek…

© J. Verhart

Wat laat je het liefst bezorgen?
Ik ben heel erg lactose-intolerant, maar na het uitgaan bestel ik standaard een pizza met extra mozzarella. De volgende ochtend heb ik daar dan wel heel veel spijt van.

Wat is het eerste dat je doet als je opstaat?
Het eerste wat ik doe is onder de koude douche springen en heel hoog schreeuwen.

Wat is je favoriete plek in Den Haag?
Dat ligt aan het moment, maar het Paardcafé op een donderdagavond is altijd heel gezellig. Er is altijd zo’n overgangsmoment: gaan we echt uit? Gaan we wel dansen, niet dansen? Uiteindelijk eindig je daar dan weer met een groep. Je weet nooit wat er gedraaid gaat worden, of het nu afrotrap, oude rock of foute Vengaboys tunes is.

Wat zou je willen veranderen in Den Haag?
Ik ben eigenlijk heel content met Den Haag, er is zoveel te vinden voor jeugd en jonge creatievelingen. Er zijn ook veel podia, het is een goede muziekstad. Je ziet wel dat dat enigszins wordt bedreigd doordat er steeds minder subsidies zijn. Kijk maar naar Parkpop. Er moet niet meer bezuinigd worden.

Wat is je stamkroeg?
Hoender en Hop, waar we nu zitten. Hier beginnen we vaak met drankjes en na het uitgaan zitten we hier ’s ochtends regelmatig weer om nog even te recappen wat er allemaal gebeurd is. Als ik uitga, ga ik graag naar PIP. Het is fijn dat iedereen die een beetje weird is zich daar thuis voelt.

Wat is het beste Haagse initiatief?
Ready2Play, waarmee jong talent een goede push krijgt, is zoiets tofs. COSMO is niet uit Ready2Play voortgekomen, maar we hebben wel veel advies gehad van de betrokkenen. Daardoor had ik al met 8 jaar oud de kans om op te treden en mijn creativiteit ergens in te stoppen. Dat heb je niet overal en is echt iets wat we moeten koesteren als stad.

© J. Verhart

Wat is voor jou de Haagse band van het moment?
Wodan Boys! Dat is heerlijk beuken, maar stiekem zijn het ook hele goede nummers, met vette teksten en een goede structuur. Het is niet alleen raggen om het raggen. Als je dat in sfeer kunt meebrengen is dat ontzettend vet. Bij onze eigen concerten is de sfeer festief, maar wel lief, het zijn ook nummers om op te dansen. Laatst stond er een stel superlang te tongen tijdens ons optreden, ze waren echt elkaars tanden aan het poetsen. Dan is het best tof om te weten dat je een aandeel hebt gehad in iemand anders’ leuke avond.

Wat vind je overschat in de Haagse scene?
Wie ben ik om iemand overschat te vinden? Ik vind het jammer dat er soms een know-it-all mentaliteit is waarin muzikanten hard zijn op andere jonge muzikanten. Dát vind ik juist overschat. Ik vind het cooler om heel positief te zijn over iets dat beginnend is, in plaats van het af te kraken omdat het niet af is.

Wat vind je onderschat in de Haagse scene?
De bandavondjes met startende bands die de zaal plat spelen. Of het nu in het Musicon is, The Grey Space of de Zwarte Ruiter, er is zoveel mogelijk, de sfeer is altijd leuk. We zouden met zijn allen wat meer naar livemuziek mogen gaan in plaats van – hoe vet het ook is – weer een DJ die een plaatje aanzet.

Met wie zou je een dag willen ruilen?
Ik zou heel graag een dag willen ruilen met Mark Rutte, juist omdat hij nu weg is. Dan zou ik tegen iedereen zeggen ‘sorry jongens, ik heb het 13 jaar lang helemaal verkloot, laten we met z’n allen superlinks gaan stemmen’.

Waar kun je ’s nachts wakker van liggen?
Als een optreden vocaal of met de gitaar niet helemaal nice ging. De band ziet het na het optreden ook meteen aan mijn gezicht als ik een foutje heb gemaakt. Dan doen we even een goede bandknuffel. Zelf vind ik het juist leuk om live te zien hoe een band het oppakt als er iets fout gaat. Het is dus ook een kwestie van even mijn perspectief switchen naar hoe ik zelf tegen een optreden aankijk als ik in het publiek sta. Ik ben extreem perfectionistisch, maar wat ik eigenlijk veel belangrijker vind is of de sfeer goed is. Als je de zaal ziet springen of een koppel vol staat te tongen voor je neus, dan weet je dat het een goede show is.

Welk nummer mag er gedraaid worden op je begrafenis?
'Holocene' van Bon Iver. Die muziek staat ver weg van wat ik zelf maak, maar is zo prachtig. De ruimtelijkheid, de beeldende teksten, de klanken, de instrumenten en verdomd goede muzikanten die het spelen. Echt heel mooi.

Waar luister je de laatste dagen veel naar?
Surf Curse, Niko en Fuzzy Teeth.

Wat is je grootste guilty pleasure?
Ik heb er zoveel. Guilty is het eigenlijk niet echt, maar ik hou heel erg van vrouwelijke popsongs. Voordat ik het podium opga, luister ik altijd eerst wat klassieke rock-bangers, maar een kwartier voor het optreden luister ik naar Lizzy McAlpine en 'Boom, Boom, Boom' van de Vengaboys.

Hoeveel tattoos en/of piercings heb je? 
Ik heb maar één tatoeage, dat ligt een beetje aan een gebrek aan geld. Ik zou wel een flink aantal tattoos willen, waaronder het logo van onze band. Dat is gemaakt door onze bassist Anna. We delen er wel eens plaktattoos ervan uit bij optredens, maar het is tijd voor een echte. De tatoeage die ik al heb is een puntkomma op mijn vinger. Het is een knipoog-smiley, maar staat tegelijkertijd ook symbool voor depressie. Zelf heb ik geluk dat ik een hele fijne familie en vriendengroep heb, waar ik altijd bij terechtkan wanneer het minder goed met me gaat. Dat is iets waar ik erg dankbaar voor ben en ik ben me ook bewust dat niet iedereen dat heeft. Als je last hebt van depressieve gedachtes kan je me altijd bellen, appen of me even op m’n schouder tikken.

Denk jij aan zelfdoding? Neem 24/7 gratis en anoniem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via 0800-0113 of chat op 113.nl. Behoefte aan een luisterend oor? De Depressielijn is bereikbaar via 088-5054334.

Wat is de eerste plaat die je ooit kocht of kreeg?
Mijn pa is DJ met vinyl, dus ik kom uit een echte vinyl-familie. We hebben thuis 35.000 platen – ik kon eerder een naald op een plaat zetten dan dat ik kon lopen. De eerste was A Day at the Races van Queen, daarna volgden de Beatles, allerlei singeltjes en een house-versie van 'Let it snow'. Allebei mijn ouders zijn afgestudeerd aan het Conservatorium. Ik wilde eigenlijk een ‘echte’ studie gaan doen en advocaat of militair worden, maar look at me now.

Welke band moet voor altijd zwijgen?
Bijna elke band heeft eigenlijk wel iets cools, maar The Weeknd zou ik misschien afzetten. Vooral vanwege die serie op Amazon Prime waar hij in speelde, waarin hij alleen maar zichzelf wilde promoten.

© J. Verhart

Wat is je voornaamste bron van inspiratie?
Mijn inspiratie komt vooral vanuit andere Haagse artiesten en hoe zij live shows neerzetten, zoals Niko bijvoorbeeld. Het bijzondere aan Den Haag is daarnaast hoe close de muzikantengemeenschap is, er is echt een broedergevoel in plaats van concurrentie. Als een andere artiest ziet dat er iets kapot is, zeggen ze meteen "wacht maar, ik heb er nog wel een liggen". Iedereen is zo behulpzaam.

Verwacht je over 10 jaar nog in Den Haag te wonen?
100%, dat staat helemaal buiten kijf. Ik krijg jeuk als ik te lang weg ben van het Scheveningse strand. Hooguit zou ik een klein uitstapje maken om van de scene in een andere stad te proeven. Als ik het zou kunnen betalen, zou ik nog wel een klein huis willen op een mooie surfplek in Portugal.

De doorgeefvraag van Injerreau Cijntje: Wat zou jij uit een andere Nederlandse stad naar Den Haag willen halen om zo Den Haag meer op de kaart te zetten qua muziek, kunst en entertainment?
Ha, de stickers op de stoplichten en lantaarnpalen. Een keer in de zoveel tijd wordt dat verwijderd en schoongemaakt, maar je blijft altijd zo’n doffe stickerplek zien. Omarm de street art zoals in Rotterdam en laat die sticker gewoon lekker zitten.

Wat zou je aan de volgende gast willen vragen?
Ben je lief genoeg voor jezelf?