Voor de Haagse hitmachine het podium betreedt, warmt NO BRAINS uit Utreg (jawel, zo schrijven wij dat vandaag) het publiek alvast op met wat rauwe punk. Het publiek is wat schuw, maar komt op verzoek van de jonge punkers toch netjes een paar stappen naar voren. Net op tijd voor een nummer over jonge kinderen die met grote messen op straat lopen. Wij houden wel van wat politiek op de vrijdagavond. In de hoek staat een trotse moeder - schatten wij in - haar zoon te filmen die drumt alsof zijn leven ervan afhangt. De zaal loopt vol, er wordt voorzichtig en niet zo voorzichtig geheadbanged en de punkers zijn blij. Meer kunnen we niet van een voorprogramma verwachten.
Een paar weken geleden schreven we dat het niet Haagser wordt dan Goldband in PAARD. Na het optreden van Wodan Boys weten we dat niet meer helemaal zeker. Neem alleen al de bandnaam, uit een sketch van Van Kooten en De Bie. Of de algehele houding van geen gezeik, gewoon knallen. Want dat doen de vier heren in de volle Kleine Zaal. En dan hebben we het nog niet eens over de mat van Timo gehad.
Jonge punkers en grijze koppen
©
Yevhen Kuzmenko
De samenstelling van het publiek verandert na het voorprogramma. Waar we eerst veel punkers zagen, vult de zaal zich nu met een mooie combinatie van jonge cool kids, grijze koppen die vijftig jaar PAARD-ervaring met zich meebrengen en alles ertussenin. Voor ons staat welgeteld één man met een Haagse mat. Valt ons een beetje tegen. Gelukkig is daar bassist Timo Prins, de belichaming van Haagse Harry, ter compensatie. Met zijn blote bast, keycord, gouden fluit en sensationele mat is hij het toonbeeld van Haagse Glorie.
"We gaan slopen vanavond. Slopen!" klinkt het als de Wodan Boys het podium betreden. Het viertal heeft ondertussen een solide fanbase, want vooraan het podium wordt geschreeuwd en geklapt. De band trapt al met 'Mask', een nieuw nummer. Er wordt gedanst en gemosht, maar als even later 'So Damn Much' wordt ingezet, is iedereen blij dat ze mee kunnen zingen.
De discografie van Wodan Boys kent inmiddels twee ep’s – Wodan Boys I en Wodan Boys II – en wat singles. De laatste daarvan is ‘Bells’. Wodan Boys III staat in de steigers en verwachten we volgend jaar, vertelt gitarist en vocalist Thomas van der Want ons als we hem de dag voor het optreden bellen. Hij vertrouwt ons vast toe dat er op zijn minst drie nieuwe nummers worden gespeeld. Dat blijken ‘Mask’, ‘Build The Wall’ en ‘I Don’t Wanna Hear It’ te zijn.
Bellen met Thomas
Als opwarmertje bellen we de donderdag voor het optreden met zanger en gitarist Thomas van der Want. Als we hem vragen naar de show, klinkt er trots door in zijn stem. De boys zijn volgens de gitarist hun kinderschoenen ontgroeid: “De show wordt de afsluiter van een goed jaar. We hebben veel bereikt. Als je dit optreden vergelijkt met onze eerste show op Sniester anderhalf jaar geleden, hoor je een stuk volwassener geluid. Niet te volwassen natuurlijk. We zitten in de prepuberteit. Je ziet de Wodan Boys die net porno hebben ontdekt zegmaar.”
“Het zaadje voor dit optreden is geplant tijdens Sniester van dit jaar. We speelden in de kleine zaal van PAARD en dachten: hoe vet is het om dit helemaal op onze eigen manier te doen. Met ons eigen licht en eigen geluid. Verder is het gewoon een vette rockshow zoals je van ons gewend bent. Het is wat we al deden, maar dan beter."
©
Yevhen Kuzmenko
Muzikaal klinkt Wodan Boys alsof iemand een bak adrenaline, een hele hoop attitude en een ooievaar in een blender heeft gegooid en dat er een Haagse sloopkogel uitkwam. We horen pakkende riffs, sexy hooks en teksten die vragen om meegeschreeuwd te worden. Denk Eagles of Death Metal met af en toe een vleugje AC/DC.
Gitarist Thomas roept halverwege het optreden dat het nu tijd is om gas te geven. Wij vragen ons af of de band daar nog energie voor heeft, want het viertal geeft alles. Het antwoord is ja. Tegen het einde scandeert het publiek tijdens het toepasselijk genoemde 'Wodan Boys' de bandnaam. En dan, na nog geen uur, is het optreden voorbij. De band en het publiek zijn na een uur ononderbroken beuken op. De Wodan Boys verlaten het podium, het publiek blijft met een glimlach op het gezicht achter. Wij trekken ondertussen de conclusie dat de Wodan Boys net als Goldband ultiem Haags zijn. Maar net als de boys van goud, hebben Tommy, Mikkie B, Olly en Timo de potentie om ieder festival in Nederland plat te spelen.