The Life I Live opent met misschien wel de relevantste act van de avond: Go_A. De Oekraïense inzending van het Eurovisie Songfestival van afgelopen jaar wil niets liever dan het publiek zien losgaan op hun pompende electro-folk. Den Haag geeft het viertal dan ook een warm welkom met meerdere blauw-gele vlaggen en pogingen tot meezingen, ondanks het gebrek aan kennis van de Oekraïense taal. Voordat Go_A de aanwezigen hun Songfestivalhitje ‘SHUM’ voorschotelt, krijgen we een set die ons meteen warmdraait voor de rest van de avond. Dat is flink nodig, want onze benen zijn nog stroef van twee jaar Koningsnacht thuis vieren. Naarmate het optreden van de groep vordert, krijgen onze simpele Nederlandse oortjes te maken met instrumenten die we niet iedere dag tegenkomen. De sopilka, een typisch Oekraïense fluit, wordt ingezet om de schelheid van frontvrouw Kateryna Pavlenko op unieke wijze te ondersteunen. Dit zorgt nog wel eens voor een gniffel hier en daar en dat is precies wat Go_A wil bereiken. Koningsnacht 2022 is van start.
Terwijl de rest van de stad de roes van Koningsnacht ligt uit te slapen, doet uw favoriete redactie verslag van de tiende editie van The LIFE I LIVE. Met acht podia staat er van pop tot dance en van blues tot funk voor iedereen wat op de planken. De organisatie van deze jubileumeditie keek zelf het meeste uit naar het uit Oekraine overgevlogen Go_A. Wij namen een kijkje bij (bijna) alle podia. Koningsnacht, wat hebben we je gemist.
Go_A
GIAN
GIAN is een Rotterdamse samenwerking tussen de twee vocalisten Johnny Ray en Eddie Dukan. Het duo maakt een ontspannen indruk en beweegt flink heen en weer met als doel om het publiek mee te laten bewegen op hun strakke trapbeats. Dat is misschien niet bij ieder nummer een makkelijke opgave, maar ‘1 stap uit het donker’ is in ieder geval uiterst dansbaar. De warme synths die eruit springen doen ons geloven dat GIAN zich graag laat inspireren door indie-grootheden zoals Tame Impala. Naarmate de set vordert, begint ook het Lange Voorhout steeds losser te komen. We zijn klaar voor het echte feestgeweld.
The Cool Quest
The Cool Quest is een band waarvan je precies weet wat je kan verwachten. Funky beats worden gecombineerd met verschillende genres zoals hiphop, soul en alternative. Frontman Vincent Bergsma gebruikt zijn sterke vocals om het Lange Voorhout met een bak energie te overladen, waardoor er ook achteraan flink gedanst wordt. De interactie met het publiek komt natuurlijk over en het is duidelijk dat Bergsma een geboren performer is. The Cool Quest is een lekker voorgerecht voor een diner van funk hier op Lange Voorhout. Grote bijzonderheden heeft het optreden niet, maar het voldoet wel aan de regels van Koningsnacht: bier, dansen en vooral plezier.
Jungle By Night
Afsluiter van het podium bij Lange Voorhout is dit jaar Jungle By Night. De jonge gasten uit de vriendenclub die de band in 2009 oprichtten, zijn inmiddels veranderd in ervaren muzikanten die precies weten hoe ze zich aan het publiek horen te presenteren. De toeschouwers hebben er al een lange avond aan festiviteiten opzitten, maar het is aan het negental om met hun instrumentale muziekgeweld de avond tot een knallend einde te brengen. Sinds kort wordt er ook een elektronisch randje aan de funk toegevoegd en dit is in de eerste instantie een beetje wennen. Dat de afrobeat-formatie nu ook dance-invloeden in hun muziek door laat schemeren lijkt zonde, maar live zorgt dit voor genoeg spektakel bij het publiek, dus dansbaarheid gegarandeerd. Een knallend optreden waar we jaren later nog over zullen napraten zal dit niet zijn, al voelt Jungle By Night op momenten wel heel erg lekker.
Go_A @ LIL22
Gian @ LIL22
The Cool Quest @ LIL22
Kuzko
Kuzko is een van de hetere nieuwe acts op het programma van The LIFE I LIVE. De band rondom frontmensen Sam en Dani volgde het vertrouwde pad voor opkomende acts, via de Popronde naar Noorderslag en nu is de groep een graag geziene gast bij 3FM. De Rotterdammers (met een flinke Haagse connectie) maken muziek die zich het beste laat beschrijven als The Ting Tings op een Amerikaanse highschool, mierzoet en überpoppy. Maar het werkt en damn, sommige songs zijn erg sterk. 'White Vans' met als refreintje de catchphrase uit de inmiddels vintage vinesensatie is geschreven rondom een sterke synthlijn en 'Rich & Famous' blijft ook lekker hangen. Nieuwe single 'Penelope' is echter wel de kers op de taart dat het nog prille oeuvre van Kuzko is, met een ijzersterk poprefrein dat nu nog in het hoofd zit van iedereen die bij de show was. Ook de danspasjes en audiofragmentjes zijn helemaal uitgedacht en werken goed. Zo neemt Dani een hap slagroom uit Sams mond en wordt daaromheen een hele routine bedacht. Het is de vraag hoe lang de highschoolpop houdbaar is, maar voor nu beklijft het goed.
POM
POM (met hoofdletters) is een indiebandje uit Amsterdam en doet best een beetje denken aan bands als het eveneens Amsterdamse EUT (met hoofdletters). Dat is niet erg, er zijn vervelender bands om mee vergeleken te worden, maar als we kijken naar hoe zangeres Liza van As op het podium beweegt borrelt bij ons toch de vraag op of er in de hoofdstad een kweekschool is voor indiebandjes. Zo, dat was wel weer genoeg Amsterdam-bashen voor vandaag, want ondanks dat we de originaliteitsprijs nog even op zak houden, rockt en stuitert POM eigenlijk best wel lekker.
Personal Trainer
Personal Trainer heeft in Willem Smit, die we ook kennen van Palio Superspeed Donkey en Canshaker Pi, een zanger die niet helemaal spoort. Op het podium in ieder geval, we willen op geen enkele manier iets insinueren over hoe hij er in zijn vrije tijd aan toe is. Smit bestaat voor minstens 80% uit energie*. Dat moet er tijdens een optreden uit, wat zich uit in grootse gebaren en aanstekelijke interactie met het publiek. Maar vergeet de rest van de band niet, want die knallen er een heerlijke energieke set vol pakkende nummers doorheen. Extra complimenten voor de outfit van de persoon die samples speelt, of toetsen – laten we 'm de knoppenman noemen. En zijn moves.
* Dit percentage is op geen enkele manier wetenschappelijk vastgesteld. Maar we denken dat het klopt.
4B2M
4B2M, oftewel die band van die gasten van De Staat en Go Back To The Zoo (en hun broers). Voor wie dat nog niet gedaan had, is het een uitstekend moment om de oordoppen erbij te pakken, hoewel dat niet helpt tegen de wapperende broekspijpen door de stevige bassen. "Hallo. Jajajajajaja. I like to be alive." Voor de diepgang hoeven we niet op het Lange Voorhout te zijn. Of voor het zangtalent. Verder horen we synths, af en toe een stevige housebeat en uitgesponnen stukken die klinken als een door drugs beïnvloede jamsessie. Een cynisch iemand zou zeggen dat niet alle bands de oefenruimte hoeven te verlaten, maar zo zijn wij niet. Want met een paar biertjes op valt er op 4B2M best te dansen en dat is ook wat waard.
Fokke Simons
Spreekstalmeester Thomas van der Want roept iedereen op goed op elkaar te letten, want het is druk op het Lange Voorhout. De hekken bij het podium worden naar voren geplaatst om meer ruimte voor het publiek te creëeren. De toegestroomde menigte, bestaande uit voornamelijk veertien- tot achttien-jarigen, is daar voor het illustere gezelschap Fokke Simons. De Amsterdamse huisgenoten maken een blend van house en hiphop. Een beetje als de liefdesbaby van De Jeugd van Tegenwoordig en Lil Kleine. Maar dan wel een incestbaby, want jeetje: het houdt niet over. De flows zijn houterig, de beats hoekig en lomp en de onderwerpen van de songs ronduit gênant ("Ik voel me geil als je op me skurt"). De gen z-ers uit het publiek slikken het als zoete koek, maar het is echt heel matig wat de groep op de planken legt. Ergens hoop je dat Fokke Simons niet beter kan en de populariteit heeft verworven middels uiterlijke kenmerken en virale potentie in videoclips. Anders is deze performance een regelrechte belediging van het publiek. De Koningsdagkater begint vroeg dit jaar.
4B2M @ LIL22
Kuzko @ LIL22
Personal Trainer @ LIL22
DJ Prosciutto
Om de avond goed af te trappen moet er even worden opgewarmd. Waar kan dat beter dan bij Paardcafé/Westwood artist in residence, DJ Prosciutto. Remco van der Ham draait hitjes en daar is alles ook mee gezegd. Maar de sfeer zit er wel al in, ondanks het lage bezoekersaantal op het Kerkplein. Kinderen nemen het ervan en doen hun beste dansmoves (breakdance, fortnite, streetdance, alles komt langs) en de eerste biertjes worden geopend. Prosciutto neemt je mee als ware je een passagier door de afgelopen twintig jaar popmuziek. Denderend is het natuurlijk niet, maar het is een fijne opwarmer voor wat een lange avond lijkt te gaan worden.
Yellofox
Na het eerste nummer legt de mandolinespeelster wier naam we zogauw niet konden vinden haar mandoline weg en pakt er een cello bij. En dan zingt ze ook nog. Wij doen het haar niet na. Maar Yellofox dus. Uw recensent houdt wel van een moppie country, dus die kan dit zestal wel waarderen. Vooral als de zanger zo'n fantastisch pak aan heeft. De band speelt vrij traditionele country en doet dat volgens onze Nederlandse oren prima. Dat vindt het publiek ook, want ondanks het vroege tijdstip wordt voor het podium volop gedanst. Bij 'Forever Young' betreedt "een dansclubje" het podium dat als een stel Hare Krishna's het tijdperk van Aquarius lijkt te verwelkomen. Waarom ook niet? We wanen ons gedurende het optreden in een Haagse honky tonk, en dat is wat ons betreft een prima manier om het festival te beginnen.
Ragmob
Vanwege de lange rijen bij de barren en toiletten hebben we helaas een paar acts op het podium bij de Hofvijver gemist, maar bij Ragmob, die het festival daar afsluit, waren we weer van de partij. Je zou kunnen zeggen dat een Haags festival niet compleet is zonder Ragmob, want dit is niet de eerste keer dat we het zestal zien. Gelukkig is een optreden van de band met onder meer Remco Prins en Arie Spaans nooit een straf. Voor het podium danst jong en oud of de muziek uit vervlogen tijden die de band produceert. Dankzij de combinatie van banjo en trompet wanen we ons even in The Jungle Book. En dan hebben we het over de Disneyfilm uit 1967 met de swingende soundtrack. Maar Ragmob deinst ook niet terug voor een potje fijne bluegrass. Omdat wij een publieke functie hebben, moeten we natuurlijk nog wel even het nummer Smoke! Smoke! Smoke! (That Cigarette) noemen, want dat kan in deze tijd natuurlijk niet meer. Maarja, een goed nummer is een goed nummer.
Yellofox @ LIL22
Ragmob @ LIL22
Ragmob @ LIL22
GOAT
Met een hoog gilletje kondigt frontvrouw Sterre van Meeteren om zeven uur haar band GOAT aan. Het vijftal uit Voorburg heeft de eer The Life I Live dit jaar af te trappen op het Radar Live talentenpodium. De voorste rijen op het Buitenhof zijn gevuld met trotse ouders, maar vooral ook vrienden, klasgenoten en andere leeftijdsgenoten. Toch grijpen de energieke bewegingen en maniertjes van van Meeteren, de dansjes met haar bassiste en het knallende geluid uit de versterkers ook de aandacht van voorbijgangers. Hoewel covers zoals ‘Lonely Boy’ van The Black Keys bij het geluid van de band passen, is het vooral interessant om te horen welke kant de eigen nummers op zullen gaan. De podiumvorm is al dik in orde, de eigen nummers worden er dan zeker meer. En zoals de groep zelf afsluit: vergeet niet te volgen @official_g.o.a.t._
Haylid
Voor Haylid is een grote groep mensen uitgerukt en niet voor niets. De nog jonge band maakt bluesrock volgens de aloude wetten van dat genre. Formularisch en niet bijster origineel, maar wel al heel gevorderd voor een band waarvan lijkt dat ieder bandlid op zijn minst nog een jaar of twee moet wachten voor er een alcoholische versnapering mag worden besteld. Dan moet er ook nog even aandacht worden besteed aan de stem van zangeres Kyara. Om er maar een cliché in te gooien: Kyara heeft op zingen gezeten. Een warm en diep geluid dat moeiteloos dynamiek in de muziek brengt zonder schreeuwerig over te komen. Af en toe klinkt het een beetje als Eddie Vedder, diep en uit de keel. Daar moet je van houden als luisteraar, maar het is wel goed. Er is nog een lange weg te gaan op het gebied van songwriting en performance, maar Haylid komt er wel.
HSG
De DJ zet 'Sweet Dreams' van Eurythmics in. Zo'n tijdloze klassieker gaat er wel in bij het langslopende publiek van de Radar Life stage. Wat dat publiek niet weet is dat HSG nu gaat beginnen. De Haagse Suri Groep klinkt als een jonger broertje van Broederliefde, inclusief dezelfde tomeloze energie. "Denk je dat ik me druk maak om Rutte!?" is het eerste dat door de microfoon gerapt wordt. Het collectief breekt op een bescheiden manier de container af waarin gespeeld wordt, met eigen materiaal maar ook met geleende ideetjes zoals het refreintje van 'Loco' van Yung Felix, Poke en Dopebwoy. Het intermezzo waar liedjes voor alle mooie vrouwen in het publiek worden gezongen is even cringy als vermakelijk. Muzikaal is het verder prima in orde en die gasten kunnen ook wel rappen. Daarnaast is er een eigen fotograaf en social mediapersoon meegenomen die de sfeer vanaf het podium vastlegt. Die sfeer zit er naarmate de set vordert steeds meer in. In de eerste tien seconden van de set wordt al gevraagd waar dat feestje is (antwoord: hier) en aan het eind van het optreden zitten er her en der mensen op elkaars schouders.
Zuster Zonnebloem
"Ik ben misschien te laat geboren..." zong Ramses Shaffy in 'Laat Me' uit 1978. Misschien is dit lied geschreven vanuit het perspectief van de leden van Zuster Zonnebloem. Zoals de naam doet vermoeden betreft de band een viertal blommenkinders die liever op Woodstock rond zouden lopen dan op Lowlands. Muzikaal is er niks aan te merken op de band, behalve dan de datering van het materiaal. Tegen sommige bands wil je zeggen dat ze vooral even de platenkast van hun ouders in moeten duiken, maar Zuster Zonnebloem wil je eigenlijk meegeven dat ze een concert van HSG moeten bekijken. Want enkel goede muzikanten zijn niet voldoende. Kortom: Zuster Zonnebloem mag wat spannender, maar aan de individuele kwaliteiten van de band zal het niet liggen.
MOYO
De buzz rond de jonge band MOYO is al een tijdje gaande. Meerdere Haagse bekenden hebben het gehad over het vijftal. Dat lijkt de band zelf ook te weten want met een aan arrogantie grenzende branie zie je de leden geregeld rondlopen door het centrum van Den Haag. Vandaag laat het geluid helaas te wensen over om echt de diepte in te gaan, maar echte kwaliteit komt wel bovendrijven. Zo ook hier, want ondanks dat de vocalen van zangeres Mila naar de achtergrond lijken te verdwijnen, is het geheel best sterk. De songs hebben een kop en een staart en de tweede stem van gitarist Yaniv is een fijne toevoeging. Er wordt zelfs nog een klein eerbetoon gebracht aan Doe Maar, met een uptempo skasong. MOYO kan de volgende keer dat we de opkomende groep zien wel eens op een groter podium staan.
Benito
De laatste live-artiest op het Radar Live podium is Benito. Net als de voorgangers van MOYO is de rapper een artiest die steeds vaker de kop opsteekt in Den Haag. Helaas is ook het geluid, net als bij de voorgangers van MOYO, knudde. Je verstaat vrijwel niets van de teksten van Benito en dat is jammer want het gevoel bekruipt je dat er wel zinnige dingen worden gezegd. Ook de flows snijden hout en het lijkt erop dat Benito het erg naar zijn zin heeft. De backupvocalen worden verzorgd door Delio wat een grappig uiterlijk contrast biedt, aangezien Benito twee koppen kleiner is dan de lange mc. Een leuk detail is het jasje met daarop zijn eigen naam, dat de rapper speciaal voor deze show heeft laten maken. Zo zie je dat er ook aan randzaken aandacht is besteed. De sfeer lijkt er goed in te zitten en Benito is een goede afsluiter van het podium, het is alleen heel jammer dat er van de teksten niks te verstaan is.
HSG @ LIL22
Haylid @ LIL22
Zuster Zonnebloem @ LIL22
The Great Communicators
Half 8, het is stervenskoud op de Grote Markt als The Great Communicators de Sniester Stage openen. Frontman Arend Dijkstra richt zich tot het publiek: "Hallo Den Haag, hebben jullie een beetje zin om te dansen?!". Een reactie blijft uit, terwijl de temperatuur juist tot bewegen uitnodigt. Jammer, want het zevental, voor de gelegenheid inclusief Linda van Leeuwen en D U B A J voor de vrouwelijke tweede stem, zet een strakke en technisch meer dan prima set neer. Toch wil het publiek niet helemaal loskomen. Zelfs na het wat meer up tempo 'Oh Oh Oh' en 'Misunderstood' van het nieuwe album The Endless Haze en het als "gouwe ouwe" omschreven ‘Motion' volgt na de "Grote Markt, gaat het goed?" nauwelijks reactie. De energie die constant in de muziek en danspasjes op het podium aanwezig is slaat niet over op het toegestroomde publiek, misschien wel omdat alles net iets te constant en te weinig afwisselend is.
Prins S. en de Geit
Zodra het Haagse Prins S. en de Geit het podium betreedt, begint het nogal jonge publiek al warm te worden. De charismatische frontman Scott Beekhuizen laat met zijn ongemakkelijke, maar enorm aanstekelijke danspasjes zien hoe het moet en de Grote Markt volgt zijn voorbeeld. De opzwepende beats van producer Daniel Ortgiess die soms tegen het stuiterende aanzitten, worden vergezeld met ironische teksten over keuzestress en bakjes mayonaise. Dit is typisch zo’n act die je veel liever op een festival ziet dan dat je er thuis een plaatje van gaat draaien. Uitspringer is ‘Kan je niet maken’ waar het tweetal de aanwezigen weer een volle bak energie meegeeft voor de rest van de avond. Normaal staat Prins S. en de Geit met drie man op het podium, maar gitarist Marne Miesen kon er helaas niet bij zijn vanwege een eerdere hersenbloeding. In gedachten is hij hier wel, en Grote Markt geeft hem nog een warm applaus toe.
Equal Idiots
Een Belgenmop maken naar aanleiding van de bandnaam is te makkelijk. Zeggen dat zanger en gitarist Thibault Christiaensen een een kruising tussen Ed Sheeran en Jack White is ook. Maar die rooie trekt toch lekkere garagepunk uit zijn gitaar, dus die vergelijking laten we staan. De kindjes die bij Prins S. en De Geit nog statiegeld aan het rapen waren zijn inmiddels naar bed en vervangen door moshpits. Die mogen niet ontbreken op de ronkende en opruiende drums van Pieter Bruurs, de andere helft van het Vlaamse duo Equal Idiots. Al na het tweede nummer begint het publiek te kolken. Je buurman vriendschappelijk in elkaar timmeren op een garage-cover van ‘Ça plane pour moi’ werkt verrassend goed. Eindresultaat: drie verloren telefoons die hun eigenaar via de twee zuiderburen op het podium weer vinden.
The Skatalites
Als The Skatalites ruim na 23:45 nog staan te soundchecken begint een voorbijganger te mopperen: “het duurt allemaal wel lang”. Tegen middernacht beginnen de door Marco Bijsterbosch als levende legendes aangekondigde Jamaicanen met tellen: “10, 9…2, 1, freedom”. Wat volgt is een voornamelijk instrumentale set ska-muziek. Nu mag er deze week niets slechts geschreven worden over ska (rip), dus dat doen we dan maar niet. Maar godallejezus wat nemen deze mannen op leeftijd de tijd. De blazers gieten het ene na het andere blikje bier achterover. Zij wel, op de Grote Markt kost een glaasje tot ongenoegen van het aanwezige publiek zeven euro en dondert de beveiliging alles uit de traditioneel met bier gevulde rugtas. Na ruim 30 minuten volgt eindelijk het eerste nummer met zang, tot dan heeft bandlid van het eerste uur Larry McDonald zijn stem alleen gebruikt om zes nummers stuk voor stuk aan te kondigen. De band die in haar bijna 60-jarige bestaan de bezetting flink heeft veranderd wisselt drumsolo's, gitaarsolo's en typerende percussie en bas af als een geoliede machine, maar piekt niet. Prima muziek om een staaf gedoogkruiden bij op te steken (en dat doet een deel van het publiek dan ook), alleen ligt de gehoopte climax op dit podium al achter ons. Een groot deel van de aanwezigen begint te ouwehoeren – de Dutch Disease blijft hardnekkig – of zoekt een andere bestemming buiten de eerder wegens drukte gesloten Grote Markt. Om stipt 1:00 telt de groep opnieuw af: “10..1, freedom”. Had iemand doorgegeven dat het niet Bevrijdingsdag maar Koningsdag is?
The Great Communicators @ LIL22
The Skatalites @ LIL22
Prins S. en De Geit @ LIL22
Nu we toch even de aandacht hebben:
De redactie van 3voor12 Den Haag – hét online platform voor muziek uit Den Haag – breidt uit en is op zoek naar nieuw talent. Er is plek voor o.a (aspirant) journalisten, fotografen, interviewers, social media-redacteuren, planners, coördinatoren, filmers, radiomakers. Kortom: iedereen die vrijwillig een media-steentje bij wil dragen aan de Haagse muziekscene is welkom.
De eerste stappen van je (muziek-)journalistieke carrière zetten? Ervaring opdoen tijdens je studie? Altijd al willen schrijven voor een publiek? Op zoek naar een nieuwe uitdaging of hobby? Gewoon interesse? Stuur een mailtje naar vacature@3voor12denhaag.nl