Hugo de Jonge probeerde ons te bevrijden van deze livestream-hel, maar helaas komen de versoepelingen toch nét te laat voor ons geliefde Sniester. Normaal gesproken waren wij rond deze tijd van het jaar gewapend met pen, papier en bier van de Grote Markt naar The Grey Space aan het rennen. Nu zitten redacteuren Linus Verloop en Yvet Maassen op zondagavond op de bank voor een beeldscherm. Iets minder Rock 'n Roll, maar veel beter dan niets.

Sniester komt met een grote belofte: het festival organiseert hierbij echt de allerlaatste stream van het jaar. Of die belofte ook waargemaakt wordt valt nog te bezien, maar het festival komt in ieder geval met een goed gevulde lineup vol bekende Sniesternamen. Maakt het festival onze hoge verwachtingen waar, of gaan we toch eerder naar huis? Oh nee, dat zijn we al.

Het moet een opwarmertje zijn voor de hopelijk covid-vrije variant die later dit jaar op 1 en 2 oktober plaatsvindt. “De beste tweeëneenhalf uur televisie van je leven,” belooft mister Sniester Marco Bijsterbosch ons. Tweeëneenhalf uur klinkt best lang, maar met deze line-up hebben we goede hoop dat onze aandachtspanne op scherp blijft. We gaan het zien!

© Wouter Romeijnders

Personal Trainer

"We zijn jaloers op de cameramannen en geluidstechnici die hierbij mogen zijn."

De aftrap is voor Personal Trainer. Zanger Willem Smit begint de show rollend op de vloer, gevolgd door wat intiem oogcontact met de camera’s ter plaatse. Het moge duidelijk zijn: Smit heeft er evenveel zin in als het publiek dat thuis klaarzit voor de stream. Ook weten hij en de rest van de band de camera's, en daarme het publiek, goed te bespelen, met een visueel spektakel tot gevolg. De zanger springt als een ware Nederlandse Jack Black over het podium, wat de energie zeker ten goede komt. De sfeer zit er nu al goed in.

Het podium is flink gevuld en iedereen is komen opdraven voor de liveshow: blazers, toetsenisten, congas (geen bongos) en een voltallige band. Tussendoor zijn er vermoeide kreten te horen waardoor de zanger soms toch wat buiten adem lijkt. Hij en de band geven alles voor de show. 

Veel acts weten niet goed wat te doen met de stiltes die vallen tussen de nummers zonder publiek. Personal Trainer lost dit handig op door ongemakkelijk door elkaar heen te praten. Dit geeft een beetje hetzelfde toffe effect als de voicemailberichten en filmquotes die in de ‘00's veel door indie bands werden gebruikt op hun EP's. Personal Trainer is energiek en maakt aanstekelijke liedjes waarop je in een zaal mee wilt springen. We zijn jaloers op de cameramannen en geluidstechnici die hierbij mogen zijn. 

 

Eindoordeel Linus: Congasolo’s en aanstekelijke energie op het podium zijn echt een lekkere opener. Geef meer.

Eindoordeel Yvet: Mag ik de volgende keer vooraan staan met een lauw biertje in de Zwarte Ruiter? Ja? Deal!

© Wouter Romeijnders

The Guru Guru

"Voorlopig hebben wij geen koffie meer nodig."

De verlichting bij de volgende act weet direct een compleet andere sfeer en setting te creëren. Dat mag ook wel, want The Guru Guru komt het podium bestieren. Het is tijd voor donkere sferen. De Belgen brengen staccato teksten op ruige rockmuziek. Noem het noise, noem het punk, of zoals ze zelf zeggen: borderline rock. De band verkent dan ook verschillende emoties in de muzikale trip waarin wij mogen mee genieten. 

De zanger ziet eruit alsof hij van plan is direct hierna zijn bed in te duiken. Hij in zijn pyjama voor de microfoon. De drummer is gehuld in een broek met bananenprint en de gitarist draagt een wijd trainingspak. Toch is de muziek echt niet om bij in slaap te vallen. Voorlopig hebben wij geen koffie meer nodig.

Bij één van de laatste nummers heeft iemand het aan- en uitknopje van het licht gevonden (of is het gewoon een strobelamp?) om hiermee de overgang te maken voor een song die rustig begint maar zich ontpopt tot een nachtelijke psychotische trip. Tot slot trekt de band nog een ukulele uit de kast. Een gewaagde keuze, gezien de ukulele duidelijk het universeel meest gehate instrument is dat er bestaat. 

Oordeel Linus: Bij gebrek aan avontuur in mijn leven tijdens corona was dit optreden meer dan welkom.

Oordeel Yvet: Waarom ken ik dit nog niet? Mag ik meer?

© Wouter Romeijnders

Sophie Straat

"Waarschijnlijk is nog nooit zo vaak het woord ‘Amsterdam’ in Den Haag gevallen."

Mogen we Sophie Straat nog steeds Haags noemen, of is de zangeres al terug verhuisd naar haar geliefde gegentrificeerde Amsterdam? De sound en accordeon van Sophie kennende doen vermoeden dat het de hoofdstad is die centraal staat vanavond. Toch wordt juist dit instrument bespeeld door de Haagse Wieger Hoogendorp. Ook de Haagse Janneke Nijhuijs van Popradar schuift aan achter de piano en versterkt Sophie, die dit soms wel echt kan gebruiken, vocaal. 

Sophie Straat heeft het levenslied opnieuw uitgevonden met maatschappelijke thema’s. Deze thema’s kunnen universeel gelden, want ook in Den Haag hebben we bakfietsen en gentrificatie. De pijn van het niet kunnen kopen van een woning voelen we allemaal. Gezien de maatschappelijk geëngageerde teksten zijn we eigenlijk wel benieuwd naar een crossover met mede-Amsterdammers Hang Youth. De nummers van Sophie gaan over de Zuidas, Noord en Amstelveen. Waarschijnlijk is nog nooit zo vaak het woord ‘Amsterdam’ in Den Haag gevallen. Gelukkig eindigen we toch nog met een stukje Den Haag met de hit ‘Tweede Kamer’.  

Oordeel Linus: Muziek met een lekker volks randje. Werd deels wel afgeleid door de prachtige Haagse mat op het podium.

Oordeel Yvet: Waar ligt Amstelveen ook alweer? 

© Wouter Romeijnders

45ACIDBABIES

"Experimenteert met samples en heeft ingestudeerde dansjes"

Gehuld in trainingspakken en omringd door poppen begint 45ACIDBABIES met ingestudeerde stapjes aan hun setlist. De band staat bekend om hun energieke liveshows. Toch is het energielevel juist bij dit optreden een stuk lager dan verwacht. De verzameling van trippy tonen die elkaar doorkruisen is even wennen na de voorgaande acts. Ook is de overgang tussen de smartlappen van Sophie Straat en de elektronische garagerock groot. 

Bij gebrek aan interactie met een live publiek komt de band toch minder tot z’n recht dan in een volle zaal. Dit is dan ook het moment dat we de koelkast opzoeken voor een biertje. Later, na de eerste paar nummers, komt de band wat beter op gang. Er lijkt iets meer beweeglijkheid in te zitten en het geheel komt wat meer tot leven. 

De band experimenteert met samples en heeft ingestudeerde dansjes. Toch missen we zoals eerder al gezegd wel de live-energie. Het absurdistische geluid waardoor het soms klinkt alsof de stream zo nu en dan vastloopt is een vet idee, maar helaas niet aan ons besteed in deze vorm. Rondspringend in de zaal met een biertje was het waarschijnlijk beter tot z’n recht gekomen.

Oordeel Linus: Het begin was even wennen, maar ze kwamen later goed op gang.

Oordeel Yvet: Ik wil ook dat blauwe trainingspak!

© Wouter Romeijnders

Burnout Boys

"Meerdere veters worden gestrikt voor camera, maar dat is ook wel nodig met de hoge sprongen die er genomen worden."

Hey, is dat Dennis Weening? Hij heeft een band? We vroegen om wat Haags en dat krijgen we nu dus. In plaats van beschrijven hoe de overlevers van Expeditie Robinson het doen, brengt hij nu lekkere vurige punkrock ten gehore. 

De Burnout Boys kunnen wat camera-lessen van Personal Trainer gebruiken en hebben duidelijk minder vaak een livestream gevuld. Het ziet er dan ook wat leeg uit op het podium. Deze ruimte wordt echter wel goed benut met wilde sprongen en powerstances. De Hagenezen geven alles wat ze in zich hebben en het plezier spat ervan af, ondanks de soms boze teksten.

Meerdere veters worden gestrikt voor camera, maar dat is ook wel nodig met de hoge sprongen die er genomen worden. De jasjes gaan uit, moeders worden genoemd, er staat duidelijk iets te gebeuren. De mannen springen hoger, zweten meer, en de muziek is ook harder. We genieten. Er is geen opsmuk nodig voor de punkband, de vier aanwezige mensen in de zaal worden benoemd. Veel meer punk dan spelen voor vier man kun je het eigenlijk ook niet hebben. Klinkt het als veel andere punk? Ja. Maar is het lekker? Ja.

Oordeel Linus: Wat deed deze man zo lang op tv, terwijl hij duidelijk gewoon hier hoorde te staan?

Oordeel Yvet: Expeditie punkrock is geslaagd.

 

© Wouter Romeijnders

X Raiders

"Hopelijk luistert Hugo mee."

We eindigen de avond met de X Raiders, die we nog  – onder de naam Rectum Raiders  – het zweet van onze voorhoofden hebben zien spelen in de Zwarte Ruiter. En ligt het aan het late uur dat de outfits van de bandleden, extravagant dat ze zijn, toch minder uitbundig zijn dan op Sniester 2017? Van deze heren uit Nijmegen kan je altijd opaan voor hetzelfde harde gitaarwerk. Met af en toe een rifje uit een bekende klassieker die vakkundig wordt weggehoond door wat drumgeweld. Daarnaast is het de eerste band die door de derde muur gaat en niet alleen het podium maar de hele zaal tot zijn werkterrein maakt. 

En dan midden in de bridge, komt er een NS bericht over een aanrijding bij Schagen en Anna Paulowna. Even schrikken we wakker met het gevoel dat we nog steeds in een studentenflat wonen naast Holland Spoor. Maar nee, de X Raiders mogen dan hun naam veranderd hebben, hun humor is hetzelfde gebleven. Zo halen ze bij het spelen van de nieuwe single de actualiteit lekker dichtbij. Ze zingen over onze nabije droom in ‘I wanna be vaccinated’. Hopelijk luistert Hugo mee. De metal verruilt zich voor stevige punk waarop zelfs dansleraren willen pogoën.  

Oordeel Linus: Dit is de energie die ik op podia wil zien aan het einde van de lockdown.

Oordeel Yvet: Oh, I want to be vaccinated.

© Wouter Romeijnders

Eindoordeel

Marco Bijsterbosch van Sniester beloofde ons 2,5 uur lang de beste televisie en dat heeft Sniester geleverd. Tussen alle acts zaten korte kattenfilmpjes en het gros van de bands had een uitgebreid livestreamplan dat meer was dan een simpele videoregistratie van een liveshow. PaardTV is een volwaardig TV kanaal geworden die betere live-registraties brengt dan de broeders en zusters van de NPO. 

Een extra shoutout naar de mensen van het licht die een goede sfeer te maken en de befaamde Sniesterkat steeds in het zonlicht weten te zetten. Met name de bands die er een minder visuele show van maken op het podium profiteren hiervan. Sniester heeft ons met hun laatste livestream helemaal lekker gemaakt voor de live shows die we in oktober kunnen verwachten. Volgende keer in het echie?

© Wouter Romeijnders