In de late adolescentie (grofweg de fase tussen het 18e en 24e levensjaar) maak je als persoon ontzettend veel veranderingen door. Precies tijdens deze veranderingen en de tocht naar volwassenheid doormakend, schreven Roos Meijer en Javièr den Leeuw de afgelopen jaren aan hun dreampop debuutalbum 'Tales Of Adolescence' onder de naam Maida Rose. Vandaag komt de eerste single, 'Harmony Of Heartache', uit. Wij spraken het tweetal over het album, adolescentie en dreampop.

Live bezetting Maida Rose

  • Roos Meijer - Lead vocals en gitaar
  • Javièr den Leeuw - Bas, bassynth, percussie en backing vocals
  • Sam van Hoogstraten - Gitaar, backing vocals
  • Anne Lieke Heusinkveld - Toetsen en backing vocals
  • Quinten de Jongh - Drums

 

 

 

"Ruim vijf jaar geleden zijn wij met het idee gekomen om een dreampopband op te richten.", begint Roos. De muzikanten kenden elkaar al en hadden allebei afzonderlijk het plan om met die stijl aan de slag te gaan. "’ We hebben er bewust voor gekozen om dit jaar pas naar buiten te treden; hierdoor hebben we ruim de tijd gehad om te experimenteren, te schrijven en op te nemen", vervolgt de zangeres. 

Omdat het duo de tijd nam om naar buiten te treden met de band, was er tijd zat om rustig te beslissen welke keuzes gemaakt zouden worden. "Er lag geen druk op, dat gaf een bepaald soort vrijheid in het schrijven. Meer ruimte om dingen te proberen.", aldus Javièr. "We konden zelf zoeken naar wat het moest zijn." Een groot deel van de nummers op het album bestaat al een aantal jaar, maar heeft de huidige vorm kunnen krijgen door rijping. Aan vorm, sound en andere dingen heeft het duo ongestoord kunnen werken. Volgens Roos komt het lang aan een concept kunnen werken ook door de verwachtingen die je schept als je al werk uit hebt: "Met een eerste plaat kan dit nog, daarna komt er druk van buitenaf. Dan willen mensen weten wanneer je volgende werk komt."

"Het idee begon vanuit een gezamenlijke liefde voor Beach House, daar wilden we wat mee doen. Maar we waren ook al jaren fan van Tame Impala.", vertelt Javièr als we naar het ontstaan van de specifieke sound vragen. "Toen we aan het begin van het bestaan aan het schrijven waren, zat het qua stijl een beetje tussen die twee acts in. Nu hebben we meer onze eigen weg gevonden daarin." Volgens het duo is een dergelijke houding ook heel erg muzikanten-eigen. "Als je ergens fan van bent, is de neiging groot om aan het begin muziek te maken die daarop lijkt. Daarna ontwikkel je je vanzelf. Dat hoort ook bij het volwassen worden."

De enige positieve lovesong

Het thema van het album is, zoals de titel al doet vermoeden, de adolescentie. Een term waar verschillende betekenissen aan worden verbonden, maar voor Roos en Javièr gaat het echt om de fase tot en met het vierentwintigste levensjaar. Een fase waar beide muzikanten net uit zijn. "Het thema voor het album heeft zich gaandeweg ontwikkeld. Omdat we in de tijd dat we begonnen ook die leeftijd hadden, kwamen de onderwerpen die daarbij aansluiten ook automatisch.", vertelt Roos. Na een tijdje kwam voor het tweetal het besef dat er zich een thema voordeed. "Op een gegeven moment hadden we het erover en kwamen we er achter dat alle songs een overkoepelend thema hadden. "Onderwerpen waar iedereen in die tijd van jongvolwassenheid mee dealt.", begint Javièr. Roos vervolgt: "In een later stadium merkten we ook dat de onderwerpen waarover we schreven aan het veranderen waren, volwassener werden. We hebben toen besloten die nummers te bewaren voor een later album."

De single 'Harmony Of Heartache' gaat over de siuatie waarin iemand waarmee je een nauwe band hebt door een depressie gaat. Andere thema's op het album zijn onder meer een gemoedstoestand waar Roos niet echt een naam aan kan geven. "Een donkere vibe waarin je merkt dat je echt volwassen aan het worden bent. De cliché-angst van: straks zijn we dertig en is ons leven voorbij. Soms kijk ik naar mensen van zestien en besef ik me dat dat voor mij al tien jaar geleden is, terwijl het als zo kort geleden voelt." Ook gaan er nummers over liefdes die over gaan. "We hebben allebei genoeg liefdesverdriet gehad", zegt Javièr. Maar volgens Roos is Tales Of Adolescence geen overmatig verdrietig album. "Aangezien ik geneigd ben altijd naar de melancholische kant te gaan, vonden we dat er in ieder geval één positief liefdesliedje op moest staan. Dat is gelijk mijn enige positieve lovesong ooit geworden." De melancholiek waarin Roos nog weleens wil verzanden, is volgens haar niet enkel verdrietig. "Met Maida Rose zoeken we altijd contrasten op; het liefst creëren we muziek waarbij we ons tegelijkertijd verdrietig en gelukkig voelen. Er is geen geschikt woord voor in het Nederlands, maar ik vind het Portugese ‘saudade’ altijd mooi aansluiten bij onze muziek. Dit woord beschrijft de mengeling van gevoelens van verlies, gemis, afstand en liefde. Het is de aanwezigheid van afwezigheid; het verlangen naar iets of iemand waar we goede herinneringen aan hebben maar wat in het verleden ligt en zal blijven. Die bitterzoete emotie komt veel terug in onze muziek."

Tatoeages

De adolescentie die Maida Rose probeert te omschrijven, voelt voor Roos als een leven op zich. "Het is een fase waarin je zo erg groeit als mens en persoon. Als ik foto's of video's terugzie uit die tijd, realiseer ik me pas echt hoe erg ik veranderd ben in die vijf jaar. Ik denk soms echt: wow, ben ik dat?" Javièr vult aan dat beide muzikanten al die tijd goede vrienden zijn geweest. Er is dus veel beeldmateriaal uit die periode, waar die groei des te meer uit blijkt. "Je hoort die ontwikkeling in de muziek ook terug. De albumversies verschillen zo erg van sommige demo's die we hebben gemaakt. Dat voegt ook veel toe aan de waarde van het concept." 

Voor Roos is het niet mogelijk om teksten te schrijven die gaan over iets dat zij op dat moment doormaakt. Dat resulteerde in nummers die op het moment van schrijven al gingen over iets dat twee jaar daarvoor plaats had gevonden. "Daardoor voelen sommige onderwerpen in nummers best lang geleden voor mij. Het zijn dan echte souvenirs uit die periode in ons leven." Dit geldt ook voor Harmony Of Heartache, dat vier jaar geleden is geschreven. Iets dat de muzikanten, naar eigen zeggen, nooit meer zouden schrijven. Roos licht toe: "Het voelt een beetje alsof liedjes tatoeages zijn. Sommige mensen zetten iets op hun zestiende waarvan ze later zeggen dat ze zoiets nooit meer zouden zetten, maar er wel achter staan. Die tattoo staat voor wie die persoon toen was. Dat geldt ook voor onze nummers."

Thuisopnames

 Het hele album is geschreven op de zolder van Javièrs ouderlijk huis. ‘ "Toen we begonnen aan het album, woonde ik nog daar. Daardoor schreven wij daar veel. Ik ben op een gegeven moment wel verhuisd, maar mijn oude kamer bleef de broeiplaats van al die songs. Daarom hebben we alles daar geschreven en een groot gedeelte opgenomen.", vertelt Javièr. Het niet gebruiken van een studio was voor Roos en Javièr wel een uitdaging. "Aan het begin hadden we het idee dat we het album uiteindelijk wel in een 'echte' studio zouden opnemen." vertelt Roos. "Maar toen kwam corona en besloten wij om alles thuis op te nemen." Wat niet wil zeggen dat er ontzettend veel mensen over de vloer kwamen. "We hebben Sam in deze periode niet eens gezien. Hij is de enige van ons die niet in Den Haag woont en heeft alles thuis opgenomen over onze opnames heen. De ritmesectie is compleet opgenomen op de zolder waar het hele album geschreven en ontstaan is. Quinten, Javièrs jongere broer, heeft zelfs de drums op zijn eigen kamer op de zolder getaped.", aldus de zangeres. Ook de productie is geheel op een DIY-manier tot stand gekomen. "Het volledige album is door Anne Lieke Heusinkveld geproduceerd, die het geheel samen met Jesse Koch heeft gemixt. Doordat wij allemaal goede vrienden (en praktisch buren) zijn, konden we de ruimte nemen om ook in het mixproces nog te experimenteren. Doordat alle opnames en mixes gemaakt zijn door onze vriendengroep, hebben we de intimiteit van de muziek goed kunnen waarborgen. Dat maakte het een extra bijzonder proces."

Het album is bijna af maar laat nog even op zich wachten. "Ons streven is om in het album in het voorjaar van 2022 gaan releasen. Maar dit is momenteel natuurlijk onder voorbehoud, eerst even kijken hoe corona zich ontwikkeld." Het leek de muzikanten niet verstandig om op dit moment een debuutplaat te releasen. "Ik ben wel hoopvol. In de tussentijd brengen we een aantal singles uit, om de luisteraar warm te maken voor het album."