Maida Rose bezingt de adolescentie Maida Rose bezingt de adolescentie

Het thema van het album is, zoals de titel al doet vermoeden, de adolescentie. Een term waar verschillende betekenissen aan worden verbonden, maar voor Roos en Javièr gaat het echt om de fase tot en met het vierentwintigste levensjaar. Een fase waar beide muzikanten net uit zijn. "Het thema voor het album heeft zich gaandeweg ontwikkeld. Omdat we in de tijd dat we begonnen ook die leeftijd hadden, kwamen de onderwerpen die daarbij aansluiten ook automatisch.", vertelt Roos. Na een tijdje kwam voor het tweetal het besef dat er zich een thema voordeed. "Op een gegeven moment hadden we het erover en kwamen we er achter dat alle songs een overkoepelend thema hadden. "Onderwerpen waar iedereen in die tijd van jongvolwassenheid mee dealt.", begint Javièr. Roos vervolgt: "In een later stadium merkten we ook dat de onderwerpen waarover we schreven aan het veranderen waren, volwassener werden. We hebben toen besloten die nummers te bewaren voor een later album."

De single 'Harmony Of Heartache' gaat over de siuatie waarin iemand waarmee je een nauwe band hebt door een depressie gaat. Andere thema's op het album zijn onder meer een gemoedstoestand waar Roos niet echt een naam aan kan geven. "Een donkere vibe waarin je merkt dat je echt volwassen aan het worden bent. De cliché-angst van: straks zijn we dertig en is ons leven voorbij. Soms kijk ik naar mensen van zestien en besef ik me dat dat voor mij al tien jaar geleden is, terwijl het als zo kort geleden voelt." Ook gaan er nummers over liefdes die over gaan. "We hebben allebei genoeg liefdesverdriet gehad", zegt Javièr. Maar volgens Roos is Tales Of Adolescence geen overmatig verdrietig album. "Aangezien ik geneigd ben altijd naar de melancholische kant te gaan, vonden we dat er in ieder geval één positief liefdesliedje op moest staan. Dat is gelijk mijn enige positieve lovesong ooit geworden." De melancholiek waarin Roos nog weleens wil verzanden, is volgens haar niet enkel verdrietig. "Met Maida Rose zoeken we altijd contrasten op; het liefst creëren we muziek waarbij we ons tegelijkertijd verdrietig en gelukkig voelen. Er is geen geschikt woord voor in het Nederlands, maar ik vind het Portugese ‘saudade’ altijd mooi aansluiten bij onze muziek. Dit woord beschrijft de mengeling van gevoelens van verlies, gemis, afstand en liefde. Het is de aanwezigheid van afwezigheid; het verlangen naar iets of iemand waar we goede herinneringen aan hebben maar wat in het verleden ligt en zal blijven. Die bitterzoete emotie komt veel terug in onze muziek."

De adolescentie die Maida Rose probeert te omschrijven, voelt voor Roos als een leven op zich. "Het is een fase waarin je zo erg groeit als mens en persoon. Als ik foto's of video's terugzie uit die tijd, realiseer ik me pas echt hoe erg ik veranderd ben in die vijf jaar. Ik denk soms echt: wow, ben ik dat?" Javièr vult aan dat beide muzikanten al die tijd goede vrienden zijn geweest. Er is dus veel beeldmateriaal uit die periode, waar die groei des te meer uit blijkt. "Je hoort die ontwikkeling in de muziek ook terug. De albumversies verschillen zo erg van sommige demo's die we hebben gemaakt. Dat voegt ook veel toe aan de waarde van het concept." 

Voor Roos is het niet mogelijk om teksten te schrijven die gaan over iets dat zij op dat moment doormaakt. Dat resulteerde in nummers die op het moment van schrijven al gingen over iets dat twee jaar daarvoor plaats had gevonden. "Daardoor voelen sommige onderwerpen in nummers best lang geleden voor mij. Het zijn dan echte souvenirs uit die periode in ons leven." Dit geldt ook voor Harmony Of Heartache, dat vier jaar geleden is geschreven. Iets dat de muzikanten, naar eigen zeggen, nooit meer zouden schrijven. Roos licht toe: "Het voelt een beetje alsof liedjes tatoeages zijn. Sommige mensen zetten iets op hun zestiende waarvan ze later zeggen dat ze zoiets nooit meer zouden zetten, maar er wel achter staan. Die tattoo staat voor wie die persoon toen was. Dat geldt ook voor onze nummers."