Als de eerste bezoekers de zaal binnendruppelen begint de eerste act van vanavond Son Mieux. De act rondom Camiel Meiresonne. Jazeker, we spreken inmiddels van een band. En wat is die formatie gegroeid de laatste tijd: radiocommercials, Spotify playlists en dan ook nog een megahit. Maar dat niet alleen. Zowel in de performance als in de letterlijke zin staat Son Mieux als een huis. Waar Camiel ten tijden van Sniester 2015 nog knus in de Uno stond, (met alleen Chayenne van der Kooij en Timo Prins) staat Camiel nu met volledige band. Het voegt essentiële details toe. Zonder poespas. En al helemaal op deze avond. Het is duidelijk dat de leden er zin in hebben, en dan met name Camiel. Vrolijk walst hij mee op de muziek als een troubadour zonder mineur. De frontman lijkt op zijn tenen te balanceren, het is plezierig om naar te kijken. Het geluid is piekfijn, de songs zijn strak en er zit vaart in. Voor degene die het qua sound nog niet kennen, laten we de track ‘Even’ uitlichten, die begint met een typisch The Tallest Man On Earth tokkel en uitdijt als een volwaardige popsong. Vooruit, bij deze act kan het: chapeau. Als bonus horen we dat de debuutplaat net een week af is.
“Bent u wel achttien?” Dat zijn de begroetende woorden bij binnenkomst. En die woorden zijn vanavond de enige controle voor de laatste dag van 200 By the Sea. De locatie? Het Kurhaus. Je weet wel, van dat beroemde Rolling Stones optreden. Vanavond is het aan Ronnie Flex, Son Mieux, Splendid en Sunny Sjoerd om het festival af te sluiten. Vier acts in één zaal, in tegenstelling tot de rest van het weekend, weinig dat fout kan gaan. Toch?
We zitten natuurlijk wel in een pand met historie. Als er iets gesloopt moet worden á la Rolling Stones dan zou Splendid de enige act van vanavond zijn die zoiets teweeg kan brengen. Staat Splendid niet ook voor: ‘dak eraf’? En dat mist er vanavond. Verder leveren Pat Smith en zijn strandgasten een prima show af. Een paar rake opmerkingen: “Eerst je school afmaken, dan pas blowen.” en “je bent hier goed op je plek, behalve als je vanavond voor Feyenoord bent.” Met een verse plaat op zak (7 Kings) is het vanzelfsprekend dat er nieuwe song worden gespeeld. Maar eerlijk is eerlijk, ‘Again’ gaat er altijd goed in. Frontman Pat is niet heel goed verstaanbaar, maar dat deert niet veel. Toch ontbreekt er iets vanavond. Wij kunnen onze vinger er niet goed op leggen, is het de achtergrondzang? Nee, ligt het aan het publiek? Ook hier, negatief. Een paar bezoekers gaan zelfs meer op in de muziek dan later bij Ronnie. Ja, er had best wat kapot mogen gaan. Of wat rondvliegend bier. Een boze politieman op het podium
Splendid @ 200 by the sea
Splendid @ 200 by the sea
Pakweg een half uur na showtijd wandelen de band Deuxperience en Ronnie Flex, die met een xxxTentacion shirt pronkt, het podium op. Als opener ‘Engel’ wordt ingezet is het nog enigszins onduidelijk wie er op het podium staat. De hoeveelheid rook maakt het moeilijk om te achterhalen wie nou dat vette geluid neerzet. Ja, tegen verwachting in. Vanavond zijn we dankbaar dat de backing band het slotoptreden draagt. Achtergrond zangeressen Luna Mae en Sarah-Jane, gitarist Ramon Ginton en bassist Ebenezer Yeboah springen eruit. En natuurlijk de drummer, Drummakid, die bij de ‘titanenband’ van Typhoon hoort. Ronnie Flex wordt doorgaans rapper genoemd, maar het is gewoon een moderne RnB goedzak. De lieveling van de avond roept namelijk meermaals: ‘doe je best op school’. Om vervolgens alleen maar door seks doordrenkte songs op te voeren. Maar wat maakt het dan zo sterk? Dat zijn twee dingen: zijn persoonlijkheid, geen moment komt het egoïstisch over. En natuurlijk de muzikanten die de doorsnee tracks naar een hoger niveau tillen. Hier een gitaarsolo, daar een vette baslijn. En het opvliegerige drumwerk. Verder speelt de songkeuze een rol, want die cover van Bløf ‘Omarm’ is natuurlijk een schot in de roos. Dan, als het allemaal iets te zoetsappig wordt wordt traptrack “Opgekomen” ingezet.
Ronnie Flex @ 200 by the sea
Ronnie Flex @ 200 by the sea
Er viel ons meer op dan alleen de acts op het podium. Qua beveiliging en doorloop is alles goed op orde. Toch is de zaal is gedurende de avond maar voor een klein deel gevuld. Er is een duidelijke scheiding tussen het publiek; of je komt voor de Haagse bands of voor Ronnie Flex. Het leeftijdsverschil tussen die groepen is namelijk duidelijk merkbaar. De sfeer is vergelijkbaar met een besloten feest, dat deels komt door de bijzondere locatie en deels door de opgezette statafels. De statafels in het midden geven een sjieke ambiance, maar de bediening erg is knullig. Geen groot probleem, maar de ervaring is dat van een gratis festival. En daarvan is juist geen sprake.
Afsluitend draait nachtburgemeester Sunny Sjoerd nog een overvloedige hoeveelheid hits, voor de handvol bezoekers die zijn blijven hangen. Het was een verrassend goede afsluiting van het 200 By the Sea festival. Toch voelt het niet verdiend. Als een kers op een appeltaart. Misplaatst zelfs. Afgelopen weekend hebben er tweehonderd artiesten opgetreden in het teken van het festival. Eigenlijk teveel, want het leverde vooral veel halflege zalen op. Ook vanavond had het een stuk drukker gekund met dit affiche. Daar kunnen we het over eens zijn, aan de line-up lag het niet. Gelukkig smaakt de afsluiting naar meer. Alvast een tip voor over vijftig jaar: meer is nooit beter.
Sunny Sjoerd @ 200 by the sea
Splendid @ 200 by the sea