Voor het schrijven van de nummers op ‘Cusp’ is Alela Diane er even tussenuit geweest. “Ik heb het album geschreven in Caldera, in Oregon. Dat is een verblijf voor artiesten. Ik was daar met een auteur, een schilder en een poëet. Eens per week aten we samen en bespraken we waar we aan werkten. Ik had een klik met mijn buurvrouw en dat was wel nuttig. Het was fijn om het proces met andere creatieve mensen te delen.”, vertelt Alela vanaf het beeldscherm. Alela zit thuis, de communicatie verloopt via Skype.
“Tijdens het ontspannen schreef ik de nummers. Het was lekker even weg te zijn van de drukte van thuis. Met kleine kinderen is het lastig om te schrijven.” Alela heeft 2 dochters. Veel van haar liedjes gaan over het moederschap.
“Het album is behoorlijk persoonlijk, maar dat zijn mijn platen meestal.” De meeste onderwerpen die de zangeres op ‘Cusp’ behandeld, zijn ook op eerdere platen voorbij gekomen. Onzekerheid, de relatie met haar ouders, zelf moeder zijn. “Ik denk dat mijn albums vooral laten zien hoe ik mijn omgeving observeer. Terwijl ik ouder wordt en meer dingen doe in het leven, ontwikkelt mijn perspectief op bepaalde manieren. In het nummer ‘Never easy’ opende het bijvoorbeeld mijn blik hoe het is om moeder te zijn en hoe mijn relatie met mijn moeder is.”
Waar voorheen de gitaar de bovenhand had in het werk van Alela Diane, heeft ‘Cusp’ de piano op de voorgrond staan. “Mijn vingernagel was gebroken dus ik kon niet goed tokkelen op gitaar. Er stond een piano waar ik de liedjes schreef en daar begon ik te spelen.”
Muzikale helden nastreven is niet iets waar de singer-songwriter mee bezig is. “Ik houd van het simpele van een gitaar en een stem. Mijn ouders zongen oude folksongs en bluegrass. Het is simpel en traditioneel. Ik houd ook wel van andere muziekstromingen maar voor mijn eigen liedjes streef ik dat het meest na: overeind blijven met stem en gitaar.”