Het gratis familiefestival van Wateringen begint elke editie met een act speciaal voor de kids. Dit jaar was het aan Bombastic om de allerkleinsten de vermaken. Omdat dit publiek wel netjes op tijd naar bed is gegaan de vrijdagavond ervoor, kunnen zij van deze act genieten, wij daarentegen schuiven later aan.
De 41ste editie van Waterpop vindt plaats na de warmste dag van het jaar. De dag begint met regen, maar de zon zich onverwacht veel laat zien. Onvoorspelbaar, net als de line-up van Waterpop. Een ding is echter zeker, bij Waterpop kun je ervan uitgaan dat er goede bands de podia versieren. Wij struinen af naar Wateringen om ons ook dit jaar weer aangenaam te laten verrassen.
©
Wouter Vellekoop
De eerste act voor ons is Mama Franko. De act is de winnaar van de Waterproof 2018 en staan daarom op het affiche van Waterpop. Het is vroeg, de wolken dreigen nog en dat zorgt ervoor dat er nog niet veel mensen naar het Hofpark zijn gewandeld. De vrolijke achtkoppige band ontbreekt het niet aan energie en danst er flink op los wat haar vruchten afwerpt op de harde kern die zich al wel voor het podium heeft verzameld, hier en daar wiegt men voorzichtig met de heupjes. Mama Franko klinkt als een rommelige Chef Special maar een vergelijking met Gallowstreet is ook snel gemaakt. Niet per se uniek maar wel fijn en dansbaar.
Zoals ieder jaar is België goed vertegenwoordigd op het festival. Aan de 18-jarige Emma Bale om het Vlaamse spits af te bijten. Zou het zo kunnen zijn dat België geen last heeft van de hittegolf? Het meisje komt namelijk op in een latex-achtige broek, en we kunnen het niet helpen om medelijden met haar te hebben. Een brandende zon en latex.. geen goede combi maar als een echte performer lijkt het haar niks te doen en huppelt ze vrolijk heen en weer. Het zou zomaar kunnen dat haar vrolijke elektronische pop haar ver gaat brengen. Als ze aan het einde van het optreden het publiek inspringt om met de mensen te dansen, kan het helemaal niet meer stuk in Wateringen. Een ‘dikke merci’ voor Emma Bale.
©
Wouter Vellekoop
Mamo Franko @ Waterpop
©
Wouter Vellekoop
Emma Bale @ Waterpop
©
Wouter Vellekoop
Van België gaan we weer naar een act uit eigen land, Blackbird. Al een tijd een favoriet van Radio 2 en nu is het aan Waterpop om overtuigd te worden van de charmes van Merel Koman. Haar eerste EP is net uit, maar de muziek is al bekend bij het publiek, “Ik zie sommige mensen meezingen en ik vind dat zo vet” aldus Blackird. Ze noemt het zelf ‘Amerikaanse Desert’ muziek en ze wil het publiek dan ook graag meenemen op reis. De Amerikaanse Folk is af door de Pedal Steel en even wanen we ons even in die oldtimer op route 66.
En dan zweven we van Blackbird, naar Blackwave. op het andere podium. De enige en daarmee ook de laatste rapact van vandaag. Die met een handvol singles en een EP op zak gelijk de toon zetten met 'BIG Dreams', ongetwijfeld de meest hitgevoelige track van de act rondom Jean Atohoun en Willem Ardui. Het is fijn dat de twee Belgen goed te horen te zijn. Een ander pluspunt is de toevoeging van een live jazzband. Bij vlagen doet het denken aan A Tribe Called Quest, dan weer Nas of Chance The Rapper. Eerder dit jaar deden ze een knallende show op Rock Werchter, dat is vandaag niet af te lezen. Het blijft maar even intrigeren, volgende keer op een later tijdstip?
©
Wouter Vellekoop
In het kleinste hoekje speelt de band rondom Tessa Douwstra: Luwten. Zij overstemt het gezellige festival maar amper. En dat is niet erg. Het is lastig om een act met zo’n klein geluid op een festival neer te zetten. Volledige aandacht is dan ook een vereiste. Dat is vandaag niet het geval, toch staan een handvol bezoekers ingetogen te luisteren. Het is experimenteel op een subtiele manier. Zo maakt Tessa gebruik van autotune á la Bon Iver of een minimale gitaarriff als de band het overwicht heeft. Toch is de aandacht vrij snel weg, ondanks de pure, melodieuze en rake songs. Gelukkig maar dat Luwten op het kleinste podium is geprogrammeerd, vijftig meter verder is er al niets meer te horen. Een intieme vertoning.
Dan is het tijd voor muziek uit Engeland, de enige Britse band voor vandaag heet Airways. In het programmaboekje staat al benoemd dat het vergelijkbaar is met Arctic Monkeys en dat deze jonge jongens zich door de band hebben laten inspireren is duidelijk. Het publiek lijkt niet enthousiast, er is een eerste rij met diehard fangirls die zelfs een shirt hebben van de band en na afloop wachten op een selfie, maar zelfs de frontman merkt het gebrek aan enthousiasme op; ‘At least pretend that you’re enjoying yourself, for us’. Het publiek heeft er al een aantal uurtjes zon op zitten maar puntje bij paaltje, is de muziek niet heel sprankelend. Vermakelijk, ja maar blijft het bij: nee.
©
Wouter Vellekoop
Luwten @ Waterpop
©
Wouter Vellekoop
Met geen wolkje meer zichtbaar in de lucht, lijkt het alsof de regenbuien Waterpop bespaard blijven. Voor de mensen uit Wateringen en omgeving dan ook een mooi moment om massaal naar het Hofpark te gaan en dat resulteert in een vol publiek als Wulf begint. Dat er bij the Voice geen stoel omdraaide, daar is nu niets meer van te merken. In de mensenmassa zijn er meer dan genoeg liefhebbers van zijn muziek en worden hits als ‘Summer on you’, ‘All things under the sun’ en ‘Mind Made Up’ enthousiast onthaald en meegezongen.
Het is hoog tijd voor wat swing: Evil Empire Orchestra. Waar scheurende gitaren worden afgewisseld met dansbare soul. Denk de technische dapperheid van Rage Against The Machine en de onvervalste vrolijkheid van The Cat Empire. Het is stevig, dynamisch en zeer technisch. Dat laatste is te danken aan de tegendraadse combinatie van muzikanten. Bassist Dennis Nicles weet funk in de mix te brengen, terwijl toetsenist Martijn Van Den Broek zorgt voor een laag psychedelica. Frontvrouw Kimberly Dhondt houdt de energie erin en kijkt met een goedkeurende blik naar de paar dansende festivalgangers. Kimberly danst alsof Cleopatra rockmuziek heeft uitgevonden. Mocht dat ooit zijn gedocumenteerd. Met name de renditie van 'Hormones' zorgt voor een vroeg hoogtepunt van het festival. Het moge duidelijk zijn dat de bandleden genieten. Zo erg dat Kimberly langzamerhand een schorre stem krijgt. En dat toevallige ruwe randje is meer dan welkom.
"Dat er bij the Voice geen stoel omdraaide, daar is nu niets meer van te merken.”
©
Wouter Vellekoop
Wulf @ Waterpop
©
Wouter Vellekoop
Evil Empire Orchestra @ Waterpop
©
Wouter Vellekoop
Op Waterpop is de programmering bijzonder genoeg stipt op tijd, halverwege het festival heeft Leif de Leeuw een korte vijf á tien minuten over om van start te gaan. Deze act valt in het straatje: als je gitaar een verlengstuk van je lichaam wordt. Jazeker, Leif en de gitaar zijn onafscheidelijk. Het is dan niet vreemd wanneer de band zichzelf op het podium introduceert met een snippet van een gitaarsolo. Een bluesrock act die de groove vol bij de kloten pakken. Maar niet alles draait om Leif, ook frontvrouw Sem Jansen die formidabel Leif bijhoudt qua gitaarwerk en de zang voor rekening neemt. Het is strak ingespeeld en de sfeer zit er goed in. Toegegeven, bijzonder is het niet, maar goed dat is wel vaker bij bluesrock. Die 'Little Wing' cover is fijn, maar overtuigt ons niet.
Een band die door Marco Bijsterbosch wordt aangekondigd als hard en vuig, daar zijn we wel benieuwd naar. De eerste (en enige) rockband van de avond is The Picturebooks. De groep uit Duitsland staat slechts met twee man op het podium maar dat is in het energielevel niet te merken. Hard en vuig is het zeker en het is precies wat Waterpop nodig heeft om weer even wakker te worden. Niets op aan te merken, een sterke rockband die zeker de moeite waard is.
©
Wouter Vellekoop
©
Wouter Vellekoop
©
Wouter Vellekoop
Vandaag hoeven de kinderen niet vroeg naar bed, zij mogen van paps en mams de satirische metalcore act Fleddy Melculy zien. Die dachten waarschijnlijk dat het om een Queen coveract ging. De in maskers gehulde artiesten brullen in een vlot tempo volksliederen voor metalheads. Het duurt niet lang voordat de moshpit uitbreekt. Bij ‘Foto van uw Hoofd’ is het al raak. Wat minder is dat de tekstuele vernuftigheid zoek raakt door de voor veel onverstaanbare grunts. Die gaan over selfies, de buurman van de duivel en keyboard warriors. Het is duidelijk dat de heren de metalcore formule hebben bestudeerd alsof hun leven ervanaf hangt. Zelfs een genreaftakking als deathcore passeert de revue. Er is ruimte voor humor, maar dit beperkt zich voornamelijk tot de kring die dagelijks metalmuziek consumeert. Het is humor van meta-niveau. Neem het feit dat ze zelf Slayer beginnen te roepen. Ok, toegegeven die 'wall of duck' was voor iedereen grappig. En dat ging precies zoals je zou verwachten.
Na het snoeiharde lawaai is daar: Project Rakija, die zonder moeite het publiek aan het dansen krijgt met een compleet andere stijl. Frontman Igor Sekulovic gebaart tussendoor of de drums wat harder kunnen. En of, de vrolijke balkan act is prominent, vrolijk en luidruchtig. De heren en dame laten de songs erg vlot van elkaar opvolgen. Bij Project Rakija is het voornamelijk de bombast die heerst. Het feestje is dan eigenlijk net te vroeg afgelopen! In augustus kunnen we weer, wordt er geroepen vanaf het podium. 10 August om precies te zijn, dan is Waterpop 2019.
"Eigenlijk kan het niet"
©
Wouter Vellekoop
Het is aan alles te merken dat er hier met liefde aan een festival wordt gewerkt: de programmering, de bizarre hoeveelheid sponsors en de vierhonderd vrijwilligers."Eigenlijk kan het niet, maar ze doen het toch" roept presentator Marco Bijsterbosch vanaf het podium. Marco doelt hier op het feit dat Waterpop al vanaf '78 zonder subsidie bestaat. En met dat feitje is Waterpop in elk geval een bijzonder festival. Je kan naar Waterpop gaan zonder de line-up te bekijken, zonder je te verdiepen in de bands en dan alsnog een band zien die je aangenaam verrast. De diversiteit van de muziek maakt het een festival voor jong en oud, zonder dat de kwaliteit daarin achterloopt.
©
Wouter Vellekoop
De redactie van 3voor12 Den Haag – hét online platform voor muziek uit Den Haag – breidt uit en is op zoek naar nieuw talent. Er is plek voor o.a (aspirant) journalisten, fotografen, interviewers, social media-redacteuren, planners, coördinatoren, filmers, radiomakers. Kortom: iedereen die vrijwillig een media-steentje bij wil dragen aan de Haagse muziekscene is welkom.
De eerste stappen van je (muziek-)journalistieke carrière zetten? Ervaring opdoen tijdens je studie? Altijd al willen schrijven voor een publiek? Op zoek naar een nieuwe uitdaging of hobby? Gewoon interesse? Stuur een mailtje naar vacature@3voor12denhaag.nl