Je wordt gelokt door het geluid van de accordeon die zo kenmerkend is, de sfeer is meteen al rumoerig en de muziek opzwepend. Tess en haar band komen net van een show uit Alphen aan den Rijn om in het Haagse wat Franse chansons ten gehore te brengen. 'Ik neem jullie mee naar het Parijs van de jaren '10, '20, toen de mannen minder vriendelijk waren', belooft Tess, om meteen het emotionele Mon Homme van Edith Piaf te zingen. Tess van der Zwet legt veel gevoel in haar muziek, haar bewegingen en de expressies in haar gezicht zijn zoals Edith Piaf dat ook zou hebben gedaan. Vol overgave en onder begeleiding van de romantische accordeon neemt Tess ons mee naar het Parijs van de jaren '20.
In een gezellig, volle September staan op zaterdagavond 17 februari Tess et Les Moutons. Met lovende recensies van Ronald Giphart en Kasper van Kooten belooft het een Franse avond vol chansons, Franse kazen en Merlot te worden.
Franse romantiek
©
Maarten Ederveen
Tess et les moutons
Chansons Pour Non-Francophones
Tess speelt nummers van de EP 'Chansons Pour Non-Francophones'. Een EP waar zes Franse chansons op te horen zijn, stuk voor stuk bekende klassiekers vol emotie.
'Dit is een nummer van Jacques Brel, hoewel de meesten hem kennen van Liebeth List.' Het nummer Bruxelles is opgewekt en de sfeer zit er goed in. Hoe later de avond, hoe opzwepender de muziek en onder begeleiding van de accordeon danst het publiek voorin mee met de vrolijke tonen van Jacques Brel's 'Bruxelles'.
In het steeds drukker wordende September vertelt Tess meer over Piaf. 'Edith Piaf zat op de Champs Elysees en kreeg een melodie in haar hoofd en toen zij de melodie in haar hoofd kreeg, wist ze dat dit nummer het helemaal zou gaan maken.' Tess bespeelt het publiek met haar ogen en zingt vol overtuiging de klassieker La Vie en Rose.
©
Maarten Ederveen
©
Maarten Ederveen
Tess et les moutons
Indrukwekkende solo's
Tess maakt met haar band veel indruk, ze wordt begeleid door een goede groep muzikanten die zichtbaar veel passie hebben voor de muziek. De gitarist Mike Verkleij en de accordeonist Tim Kerssies nemen ook de ruimte om te indrukwekkende solo's te spelen. Tijdens het nummer 'Laat Me' van Ramses Shaffy leggen Tim en Mike hun ziel bloot. Het publiek is uitzinnig na deze twee solo's en juicht de twee muzikanten toe.
Tess draagt nog een nummer op aan haar collega, 'Dit is een nummer dat ik wil opdragen aan de collega die dit laatst voor mij zong, je weet zelf wel wie je bent'. Een gejoel klinkt uit het publiek vanuit de hoek waar de persoon staat. Deze collega zong voor haar de kroegklassieker 'De Hoogste Tijd' van Andre Hazes. Het orgineel is het nummer 'C'est Ma Vie' van Salvatore Adamo. Hoewel het Franse origineel veel lieflijker en romantischer klinkt, neemt het niet weg dat 'De Hoogste Tijd' een echte meezinger blijft en het publiek doet luidkeels mee.
Tess et les Moutons heeft zeker een stukje 'Vie Parisienne' naar Den Haag weten te brengen en de lovende recensies waargemaakt, deze avond kenmerkt zich door de authenthieke Franse sfeer. Een glaasje Merlot, een accordeon en de krachtige stem van Tess maken de avond uniek en La Vie en Rose.
©
Maarten Ederveen