Interview: Jon Auer (The Posies)

Over verhalen vertellen, nieuwe muziek en AC/DC

Koen Kleiberg ,

Het is een naam die bij velen wel een belletje doet rinkelen: The Posies. De powerpopband uit Seattle komt in 2016 voor het eerst in zes jaar met een nieuw album, 'Solid States'. Een nieuwe tour is dan ook een logische stap, maar frontman Jon Auer is binnenkort maar liefst twéé keer in Den Haag te zien. Naast de show op 31 maart in het Paard van Troje met The Posies geeft Auer aanstaande zaterdag namelijk nog een solo-optreden in het HPC Café. We belden hem op om te vragen wat we daar nu precies van kunnen verwachten.

Vertel eens, hoe ben je bij het HPC terechtgekomen?

"Via mijn boeker natuurlijk, haha. Voor deze tour, en eigenlijk voor al mijn solo-optredens sinds 2006, prefereer ik kleine, intieme zaaltjes. Een zaal als het HPC Café is perfect voor solo-optredens en de singersongwritervibe is er vaak veel beter dan in een grote zaal, vind ik. Het publiek komt er echt naartoe om te luisteren en het zijn meestal mensen die echt geven om de liedjes; dat vind ik fijn. Ik geef al jaren solo-optredens maar ik heb het gevoel dat ik pas sinds een paar jaar echt weet hoe ik het liefst in mijn eentje optreed. Gewoon het publiek, mijn gitaar en ik. Ik betrek het publiek graag bij het optreden, praat veel tussendoor, vertel ze verhalen. Dat werkt het beste in een intieme setting. In Amerika noemen we dat 'coffeeshop shows', maar ik denk dat dat een andere betekenis heeft in Nederland, haha."

Wat ga je eigenlijk spelen?

"Ik heb een enorme catalogus aan liedjes waar ik uit kan putten. Ik speel natuurlijk solowerk van mijn album 'Songs from the Year of Our Demise' (2006), maar ook Posies-liedjes en nummers van Big Star (de invloedrijke powerpopband waar Auer tot 2010 deel van uitmaakte, red.). Ook al bestaat de band niet meer, het is belangrijk dat die liedjes in leven worden gehouden. We zijn net klaar met het nieuwe Posies-album dat deze lente moet verschijnen, dus wie weet speel ik daar ook nog wat van. Het is goed om het in ieder geval uit te proberen. Soms speel ik ook liedjes die nooit zijn opgenomen of nergens verkrijgbaar zijn. In deze setting kan dat, omdat de mensen er echt voor de muziek komen, niet voor dat ene hitje."

Je solo-album wordt dit jaar tien jaar oud. Komt daar ooit nog een vervolg op?

"Goed dat je me er aan herinnert, haha. Ik ben eigenlijk altijd wel bezig met het schrijven van liedjes, maar het moeilijkste deel is het daadwerkelijk afronden ervan. Ik neem geregeld dingetjes op of werk wat ideeën uit op papier, maar vaak komt er dan weer iets anders voorbij. Ik heb zoveel projecten, ben altijd wel met iets aan het werk. En daarnaast verdien ik natuurlijk geen miljoenen met de muziek, helaas. Meer dan de helft van het jaar ben ik bezig met het maken van platen voor anderen, met produceren. Maar nu het nieuwe Posies-album de deur uit is, is dit jaar misschien wel de perfecte tijd om weer aan een soloplaat te werken. Dus wie weet."

Over dat nieuwe Posies-album gesproken: hoe klinkt dat?

"Het is anders. Het is het eerste album zonder Darius (Minwalla, de drummer van The Posies die in 2015 onverwachts overleed, red.) in tien jaar. Het is moeilijk te omschrijven hoe zwaar en emotioneel zijn dood voor mij was. Ik kende hem al sinds zijn 21e, hij was echt mijn vriend. Voordat hij overleed hadden we al wel ideeeën voor Solid States besproken, maar zijn dood dwong ons toch om iets nieuws te proberen. Hoe ouder je wordt, hoe meer je je realiseert dat er altijd onverwachte dingen zullen gebeuren in het leven. Wat heeft het dan voor zin om telkens dezelfde plaat te maken? We bestaan al best lang, maar toch is de heel interessant, al zeg ik het zelf. Vooral niet saai of vervelend. We begonnen met voorprogrammeerde beats en hebben verschillende drummers uitgeprobeerd. Het hele opnameproces hebben we eigenlijk veranderd. Het is onze meest experimentele plaat tot nu toe. Het klinkt nog steeds als ons, maar niet overly familiar. We zijn niet AC/DC of de Ramones."

Je woont tegenwoordig bij Parijs. Hoe werkt dat dan, zo'n album opnemen?

"We zijn dan misschien wel een Amerikaanse band, maar Ken (Stringfellow, red.) en ik wonen allebei in Europa. En we leven natuurlijk in het fantastische internettijdperk. We hebben sommige dingen in onze eigen studio's opgenomen, maar het is tegenwoordig ook zo gemakkelijk om gewoon even wat stukjes muziek heen en weer te sturen. We ondervonden wel als nadeel dat het Franse internet niet altijd even snel is, haha."

Je speelt de komende tijd maar liefst twee keer in Den Haag. Waar kijk je het meest naar uit?

"Dat verschilt natuurlijk per show. Voor de show in het HPC zie ik vooral erg uit naar de intieme sfeer, de lage drempel tussen mij en het publiek. Praten over het leven, ervaringen, de wereld in het algemeen: soms heb je dat gewoon nodig. De show in het Paard met The Posies is natuurlijk van een heel andere orde, veel massaler. Toch wordt ook die show en de hele bijbehorende tour voor onszelf ook wel een heel bijzonder iets, denk ik. Het is ons eerste album in zes jaar en, hoe cliché het ook mag klinken, toch wel echt het begin van een nieuw hoofdstuk voor onze band."