Maar eerst is daar Bird on the Wire uit Amsterdam. Het viertal heeft net hun nieuwe album, Elephanta, uitgebracht, en de setlist bestaat grotendeels uit nummers van die plaat. Het optreden van de band is een fijne verrassing, dankzij de prettig in het gehoor liggende indiepopnummers die soms naar een luidruchtige climax gebracht worden, en bol staan van de sfeer. Vooral drumster Nina de Jong valt op met haar inventieve ritmes.
Flying Horseman memorabel en hypnotiserend
Indie van de bovenste plank
Op donderdagavond 28 januari stonden er twee bands in de kleine zaal van het Paard van Troje: Bird on the Wire en Flying Horseman. Vooral voor Flying Horseman zijn de verwachtingen hooggespannen, aangezien de band tijdens hun vorige bezoek aan Den Haag, op Crossing Border 2013, al diepe indruk maakten met hun spannende optreden.
Een recensent die de nieuwste plaat van Flying Horseman, Night is Long, recenseerde beklaagde zich over het feit dat deze weer zo goed was. Hoe kon hij zijn rol als criticus serieus nemen als er geen kritiek te geven was? Met de reputatie van de band zit het dus wel goed, en vanaf opener Faithfully Yours is duidelijk dat dit volledig terecht is. Als een geheel dat groter is dan de som der delen vloeien de patronen die de afzonderlijke bandleden spelen ineen om samen te smelten tot een hypnotiserend geheel. De zang van frontman Bert Dockx is bezwerend en vormt een mooi contrast met de samenzang van de immer stoïcijns kijkende gezusters Maieu, die tevens de toetsen en electronische effecten voor hun rekening nemen.
Omschrijvingen van de muziek van Flying Horseman varieren van blues tot postpunk tot indierock. Hoe je het ook zou noemen, er is altijd een zekere mate van spanning aanwezig. Vaak wordt die gebouwd op de ritmes van drummer Alfredo Bravo, die ritmes kunnen bij nader inzien beter als patronen omschreven worden. Samen met bassist Mattias Cré legt hij een basis neer waar de rest van de band op kan bouwen. Op deze manier speelt de band ruim een uur, waarbij het publiek zich genietend in een trance laat brengen. Als afsluiter van de toegift wordt nog Twist, afkomstig van het tweede album, gespeeld, en wat maakt dat een overdonderende finale! Nog eenmaal bestrijkt de band het gehele sonische spectrum, van hard naar zacht naar chaos naar spookachtig. om het publiek vol bewondering achter te laten.
De Belgische muziekscene is er al jaren een waar het experiment niet geschuwd wordt. Hieruit zijn vele spannende bands voortgekomen die grenzen durven op te zoeken zonder het liedje uit het oog te verliezen. Maar waar bijvoorbeeld Millionaire niet meer bestaat, en dEUS van een onvoorspelbaar collectief verworden is tot een degelijke indieband, is daar nu Flying Horseman om de kroon over te nemen. De aanwezigen in de kleine zaal van het Paard van Troje waren getuige van misschien wel het beste wat Belgie op dit moment muzikaal te bieden heeft.