Kodaline zorgt voor een groots concert in een uitverkocht Paard van Troje

Iers kwartet bewijst zichzelf als live-act

Tekst: Mirjam Leed | Foto's: Roland Wichser ,

De Ierse band Kodaline stond gisteravond in een uitverkochte grote zaal in het Paard van Troje. Van tevoren misschien verrassend, van groot succes is tot dusver geen sprake geweest, maar achteraf gezien terecht. Een uitstekende live-act met een ijzersterke setlist.

Kodaline begint gelijk goed met het krachtige ‘Ready’. Het is duidelijk dat de eerste rijen vol staan met vrouwen. Het moet gezegd worden dat de band er ook wel uit ziet als een gelikte boyband. Gelukkig weten de mannen zich te bewijzen met de muziek: goede popliedjes, gestoken in een Iers jasje.

Zanger Steve Garrigan heeft duidelijk al wat jaren op het podium gestaan, bewijst zijn moeiteloze interactie met het publiek. De in interviews nogal nors overkomende zanger voelt zich duidelijk thuis op het podium. ‘Way Back When’ zorgt voor een heerlijk zomers gevoel en de hele band lijkt het naar zijn zin te hebben, wat aanstekelijk werkt.

“So Den Hague” verkondigt Garrigan. “I can’t pronounce the hard G, so Den Hague it is!”. Ondanks de milde recensies van het laatste album ‘Coming Up For Air’ lijkt het publiek het merendeel van de setlist foutloos mee te kunnen zingen. Het is tijd voor de eerste grote sing-a-long sessie met ‘One Day’, waarmee de Oeh’s en Ah’s door de zaal gieren.

Het meest mierzoete momentje van de avond is duidelijk tijdens ‘The One’. Zanger Steve legt uit dat het nummer geschreven is voor een trouwerij van een vriend. Gelukkig wordt het nummer loepzuiver en strak gespeeld, waardoor teksten als ‘You make my heart feel like it’s summer when it’s raining’ voor wat verliefde gezichten zorgen. En niet alleen bij de vrouwen.

De mannen vinden het daarna tijd om te laten horen waar ze vandaan komen. Met ‘Love Like This’ wordt er weer leven in het Paard gebracht. Net ontwaakt uit de roes van ‘The One’ weten ze met dit nummer de voetjes van de vloer te krijgen. Het nummer ademt Ierland. Een fris herkenbaar folk/country lied waardoor je gelijk het gevoel hebt in een Ierse pub te staan met een groot glas Guinness in je hand.

Tussendoor wordt er aan het publiek gevraagd om ‘Happy Birthday’ te zingen voor twee jarigen in het publiek. Er wordt gelachen nadat er tweemaal luidkeels ‘Er is er één jarig, hoera!, hoera!’ wordt ingezet door het publiek. Een Nederlands tintje aan deze Ierse avond.

Als we dan toch een minpuntje moeten benoemen, dan is het ‘Everything Works Out In The End’. Waarschijnlijk bedoelt als een gevoelig nummer, heeft het toch een overheersend zeurderige uitvoering. Mede dankzij het feit dat het merendeel van het lied bestaat uit de herhalende uitvoering van de tekst in de titel. Kodaline weet er een sing-a-long met het publiek van te maken, maar een hoogtepunt is het niet.

De enige grote hit in Nederland, ‘All I Want’ wordt uiteraard bewaard voor het laatst. Perfect opgebouwd tot een groots hoogtepunt. In veel opzichten doet Kodaline denken aan een band als the Script. Worden ze even groot? De tijd zal het leren, maar aan de uitvoering als live-act zal het in ieder geval niet liggen.