Nathaniel Rateliff & The Night Sweats breken dampend Paard van Troje af

Ongeëvenaarde show heeft nog het meest weg van hele goede seks

Tekst: Esther Pordon | Foto's: Maarten Ederveen ,

Het eerste album van Nathaniel Rateliff & The Night Sweats uit 2015 zorgde wereldwijd voor de langverwachte doorbraak van de singer-songwriter, die hiermee overstapte van solo folk/americana naar een aanstekelijke mix van RnB, soul, roots en gospel met band. Sinds de oprichting van de formatie vliegen de lovende recensies over hun liveshows je om de oren. En terecht, zo bewezen ze donderdag 27 oktober in het Paard van Troje. Dat de fundering van het poppodium het niet begaf, verbaasde menig bezoeker.

Als voorprogramma heeft Nathaniel Rateliff een bevriende singer-songwriter meegenomen. Matthew Logan Vasquez heeft vanavond de zeer zware taak om het publiek op te warmen. Hoewel het in de zaal al vroeg stampensvol en warm is, lijkt niemand iets te geven om de man met gitaar op het podium. Tot grote frustratie van Logan Vasquez. Hij breekt zijn liedjes abrupt af, brabbelt wat, begint een volgend nummer, loopt bijna het podium af en barst vervolgens uit in een aanéénschakeling van “Shut the fuck up”-geroep. Hij improviseert er zelfs een klein liedje mee. Dit tafereel duurt enkele minuten, waarna het publiek toch een soort stil wordt. Maar na één nummer is het publiek wel klaar met stil zijn. Als laatste offensief speelt de singer-songwriter nog twee nummers met The Night Sweats, wat volgens hem zal bewijzen dat we onterecht zijn hele set door hem heen hebben gepraat. Het overtuigt maar weinigen. Een eigenaardig voorprogramma dat in schril contrast staat met de erop volgende hoofd-act.

Nathaniel Rateliff & The Night Sweats vangt aan met ‘I’ve been failing’. Rateliff gooit meteen zijn grote stem in de strijd; alle voeten gaan van de vloer, de temperatuur stijgt nog een paar graden, er wordt geklapt, gestampt en de trein komt op stoom. De band hoeft maar enkele maten te spelen om te begrijpen waarom de hele wereld zo lyrisch is. Wat volgt is een relatief korte (vijf kwartier) maar dampende show, die nog het meest wegheeft van hele goede seks. Vrijwel alle nummers van het album komen voorbij, afgewisseld door twee nieuwe nummers van de EP die momenteel in ontwikkeling is. Het publiek – dat overigens vrij ‘oud’ is - vindt het allemaal even mooi. De set is een constante afwisseling van koortsachtig dansen tot je erbij neervalt op uptempo soul met gospelinvloeden, en momenten van bezinning, uiteindelijk leidend tot dat onvermijdelijke hoogtepunt.

Halverwege speelt Rateliff zijn persoonlijk favoriete nummer ‘I’d be waiting’ solo, op akoestisch gitaar. De energie in de zaal is zo torenhoog, dat de bezoekers tot het einde van het nummer nodig hebben om tot rust te komen. Tegen de laatste paar noten is het eindelijk echt stil, waarna de zaal direct weer in een oorverdovend, gillend applaus losbarst. Heb je vanavond geen oordoppen bij je, ben je echt de lul. Na dit rustmoment gaat de trein weer vol gas verder, op weg naar de ultieme climax. Even denk je dat het bij ‘Shake’ al zover is – dat nummer is gewoon pure erotiek, mede dankzij de soepele heupen van Rateliff. Toch zit nog niemand, op of voor het podium, aan zijn limiet van plezier, geluk, zweet en genot. Je wilt dat dit nog uren doorgaat; terwijl je weet dat er een einde aan moet komen. En dat komt uiteindelijk met ‘Out on the weekend’ en ‘Trying so hard not to know’ die het laatste zetje geven voor het orgasme dat afsluiter ‘SOB’ is. 

Nathaniel Rateliff bewijst vanavond zeer vaardig met een tamboerijn te zijn, bijzonder soepel draaiende heupen te hebben en de juiste keus te hebben gemaakt toen hij overstapte naar deze soul-RnB-mix. Als we dan toch kritisch moeten zijn, kun je opmerken dat Rateliff live nogal slecht te verstaan is. Maar zijn spastische danspasjes doen denken aan Joe Cocker en zijn stem is nergens mee te vergelijken. Dus die tekst, ach… De muziek laat het je voelen. De combinatie met The Night Sweats is bijna magisch en een avond als deze doet hunkeren naar meer. Dat die nieuwe EP maar snel mag uitkomen, en dat Nathaniel Rateliff & The Night Sweats maar snel Nederland weer aan mogen doen.