Ontsnappen aan de herfst met Bombay

De regen vergeten in het Paard van Troje

Tekst: Bernadette Pegtel | Foto's: Reinout Bos ,

Fietsend door de plassen, met regenpak en paraplu door de straten, om dan enigszins doorweekt aan te komen bij het Paard van Troje. Op donderdag 10 november moet je er wat voor over hebben om te genieten van een avondje goede muziek. Gelukkig staan Jo Goes Hunting en Bombay gereed om je met de muziek weer warm te maken, en hoe.

Het voorprogramma Jo Goes Hunting, met Jimmi Jo Hueting als frontman, begint voor het publiek een half uur te vroeg  (aanvang 20:30 stond op de website). Toch maakt dat voor de drummende frontman niet veel uit, Vol overgave drumt en zingt hij zich een weg door zijn set. Even laat hij het drumstel voor wat het is om met volle overgave het nummer 'Hell of mine' te zingen, mét stemvervormende effecten. Effecten en sferen die in het – nu nog – half lege Paard van Troje extra hard binnen komen. Joe Goes Hunting overtuigt. Waar experimenten verkeerd uit kunnen pakken, heeft deze band het goed onder de knie en wordt je het ene na het andere nummer aangenaam verrast. Er wordt zelfs al voorzichtig gedanst. Des te sneller zijn die natte kleren droog.

 

Opgewarmd en wel, is het hoog tijd voor Bombay. Na o.a. een optreden op Lowlands en het Life I Live Festival afgelopen zomer, is het nu de beurt aan de kleine zaal in het Paard van Troje. Met een starter als 'Sea' zit de sfeer er al direct goed in en je kunt merken dat het voorprogramma zijn werk heeft gedaan.

De lo-fi van Bombay gaat er bij het toegestroomde pubiek goed in. Het nummer 'Gold Rush' is zo'n lied dat de band kan omschrijven. Vol energie, een tikkeltje duister misschien, maar daardoor niet minder goed. Van vuige indierock nummers, naar een zwoel 'Lighten the Low', waar zanger Matthias 'Stick to me' zingt en het publiek lijkt geen problemen te hebben om even te blijven plakken. Wanneer het tijd is voor "Sexy hardere nummers" moet er gedanst worden. Om er maar voor te zorgen dat iedereen meedanst, springt Matthias ook nog het publiek in mét gitaar om de mensen even voor te doen hoe je echt los gaat op de muziek van Bombay.

Na een set van 45 minuten kan Bombay natuurlijk niet anders dan afsluiten met 'Slow Motion'. Om het optreden compleet te maken, springt de Matthias wederom het publiek in. Dit keer neemt hij ook de microfoon mee. De meest unieke microfoonstandaard vindt hij in de arm van een jongen uit het publiek, die ook de zangpartijen even van hem overneemt.

Dat de mensen die deze avond in de kleine zaal staan, échte muziekliefhebbers zijn, blijkt wel uit het feit dat ze zelfs de stromende regen hebben doorstaan om dit optreden bij te kunnen wonen. Gelukkig zet Bombay ook een show neer waarbij iedereen met een glimlach op het gezicht weer naar huis gaat, weer of geen weer, regen of geen regen.