Indian Askin rockt eigen kater weg
Paard van Troje omarmt de band liefdevol
Het leven van muzikanten bestaat regelmatig uit grote contrasten. De ene week staan ze in een radiostudio, de andere week in een popzaal. Indian Askin doet daar nog een schepje bovenop. Binnen 24 uur staan ze zowel in een uitverkocht Ziggo Dome met Kensington als in een uitverkochte kleine zaal van het Paard van Troje. Je moet het maar kunnen. Indian Askin kon het 12 november in ieder geval.
De support wordt verzorgd door de Belgische heren van Jacle Bow. Met fijn geschreven popliederen weten ze hier en daar al wat heupjes aan het wiegen te krijgen. Er wordt geleund op de blues, roots en rock and roll. Maar dan in een modern jasje. Letterlijk, want de heren staan er goed gestyled bij. Zanger Jonas Bastijns geeft toe Den Haag alleen maar van ‘Oh Oh Cherso’ te kennen. Vanavond is de tweede kennismaking. Gelukkig is deze net zo memorabel.
Indian Askin knalt vanaf de openingssong vooral in de muziek en nog niet per se in performance. De nonchalante en eigenaardige houding, wat een charme van de band is, overheerst in de eerste nummers. Al snel wordt duidelijk waarom. Gisteravond, of eigenlijk vanmorgen, is er tot laat doorgefeest in de stamkroeg om de gig in de Ziggo Dome te vieren. Volkomen begrijpelijk, van een klein feestje is de gemiddelde Hagenees ook niet vies. Het opbiechten lijkt echter voor zowel de band als het publiek een opluchting te zijn.
Wanneer ‘Really wanna tell you’ wordt ingezet is er een omslagpunt. Indian Askin speelt losjes en overtuigd de eigen kater weg. Zanger en gitarist Chino Ayala heeft zijn weg weer naar het publiek gevonden en er wordt over en weer gegrapt. “Spelen!”, klinkt uit de zaal wanneer hij even staat te stemmen. “Jongen, ik moet toch even stemmen, ik heb geen roadie mee!”, antwoordt hij scherp. Bassiste Jasja Offermans weet de aanwezigen te verleiden met haar licks op zowel bas, synth als gitaar. Tijdens het opbouwen van het podium vroeg een meisje aan haar vriendin: “Hoort zij er ook bij?”. En of zij er bij hoort.
Bijna alle tracks van de plaat ‘Sea Of Ethanol’ komen voorbij. Allen wat ruiger dan dat ze op de plaat staan. De nummers worden hier en daar gerekt met creatieve jams. Chino laat even zien dat hij een prima danser is. Heupwiegend soleert hij de jams vol. Hij loopt naar de microfoon. Om even te vertellen dat hij hier nog 10 minuten mee door gaat. Niemand die daar wat op tegen heeft.
In het midden van de zaal probeert een groep vrienden enigszins een pit te bouwen. De rest krijgen ze niet mee. Vanuit de vriendengroep schreeuwt iemand dat het net gespeelde nummer nog een keer gespeeld moet worden. Toetsenist Bart van der Elst, die de sterren van de hemel speelt op zowel orgels als synths, lijkt het wel een grappig idee te vinden. Chino steekt er een stokje voor en zegt hier geen zin in te hebben. Het geeft aan hoe heerlijk de sfeer is in het Paard.
Tijdens de toegift moet drummer Ferry Kunst ook nog even op de biechtstoel. Tijdens Best Kept Secret heeft hij in zijn enthousiasme een dame knock-out gegooid met een drumstok. Blijkbaar heeft hij onthouden dat ze uit de buurt van Den Haag komt en hoopt hij dat ze hier is. Ze is aanwezig en het wordt meer dan goedgemaakt met een nieuwe gooipoging en later een plaat en een poster. Een sympathieke afsluiter van deze mooie avond.