Gwenno, De Zwarte Ruiter, vrijdag 4 november 2016
CB16: Gwenno
Met gesloten ogen rustig wiegend genieten
Tijdens de voorgaande act, Marcus King en zijn band, was de Zwarte Ruiter op een gegeven moment vol. Het is dus zaak om op tijd te zijn voor Gwenno uit Wales. We zien een tafel vol electronica en een gitaar. Wat we krijgen is prettig in het gehoor liggende synthpop en onverstaanbare teksten.
HET CONCERT
DE ACT
Gwenno komt uit Wales en maakte eerder deel uit van The Pipettes. Sinds ze soloartiest is, zingt ze voornamelijk in het Welsh, getuige haar laatste album ‘Y Dydd Olaf’. Dat hoeft natuurlijk niet in de weg te staan van een mooie avond; kijk maar naar Sigur Rós die voor de gemiddelde Nederlander ook niet te verstaan zijn. Vanavond staat ze samen met een gitarist op het podium van de Zwarte Ruiter.
HET NUMMER
Het laatste nummer is in Cornish en gaat over hoe de natuur het hopelijk wint van de mensheid. Een vrolijke boodschap die past bij de rest van Gwenno’s aankondigingen. Cornish wordt zo mogelijk nog minder gesproken dan Welsh, en voor een eenvoudige Nederlander was de titel dan ook niet te achterhalen. Het nummer bevat galmende zang a la Enya, beats en dromerige synths. Even wanen we ons in de Highlands. Om het af te maken gooit de gitarist zijn volumepedaal nog een tandje omhoog om te eindigen met een suizende geluidscollage.
HET MOMENT
Gwenno schuwt politieke uitspraken niet. Het eerste nummer wordt aangekondigd met een felle tirade tegen patriarchie. Andere nummers gaan over propaganda, mensen die geheime informatie blootleggen zoals Chelsea Manning en revolutie. Gwenno steekt haar mening niet onder stoelen of banken.
OOK OPMERKELIJK
Het album van Gwenno is gebaseerd op een science fiction boek over een dystopische toekomst waarin robots de macht hebben. Het enige is dat ze niet tegen Welsh kunnen. Dat sprak Gwenno wel aan. De boodschap is dan ook: “Learn Welsh and you might survive the future.”
HET PUBLIEK
Het is rumoerig in de Zwarte Ruiter. Pas als de drumbeat er in komt lijkt het publiek te beseffen dat Gwenno is begonnen. Uiteindelijk wint Gwenno het met haar toegankelijke electropop en krijgt ze het publiek in beweging. Na afloop is het applaus hard en wordt er gevraagd om meer. Helaas zit dat er niet in.
HET OORDEEL
De gitarist wordt aangekondigd als noise-maker en dat klopt wel. Hij dient vooral om de nummers van extra sfeer te voorzien. De dromerige zang, de beats en de langgerekte synths maken dat verschillende toeschouwers met gesloten ogen en langzaam wiegend toekijken. Gwenno lacht lief, maar haar politieke boodschappen zijn duidelijk. Dit alles zorgt voor een erg prettig optreden. Het laatste van de tour. Gelukkig hebben we dat nog kunnen meepikken op deze editie van Crossing Border.