Xenia Rubinos, Koorenhuis, Crossing Border, 4 november 2016
CB16: Xenia Rubinos
Dansen tot een opzwepend hoogtepunt in het Koorenhuis
Soul en funk zijn toch vaak ondergeschoven kindjes op Crossing Border waar bandjes met gitaren (akoestisch en elektrisch) de boventoon voeren. Aan Xenia Rubinos de schone taak te bewijzen dat ook dit prima past. Drie jaar geleden speelde ze ook al in Den Haag. Toen was ze een van de hoogtepunten op State-X New Forms. Nu is zij terug met haar tweede plaat 'Black Terry Cat', die door Pitchfork al werd beloond met een vette acht. Geïnspireerd door onder andere Erykah Badu, Billie Holiday, Missy Elliot, The Roots en Miles Davis, aldus het programmaboekje.
HET CONCERT
DE ACT
Xenia wordt begeleid door een funky begeleidingstrio op gitaar, drums, toetsen en basgitaar. Het zijn stuk voor stuk begenadigde muzikanten die geregeld diep geconcentreerd volledig opgaan in eigen spel. Stralend middelpunt en blikvanger is natuurlijk Xenia zelf. Met haar prachtige zwarte krullen warrig gedrapeerd over haar hoofd stuitert zij constant over het podium. Zij speelt tussendoor ook nog op toetsen, maar danst vooral veel. Haar stem is haar grootste wapen. Warm, bizar flexibel, kraakhelder, vol blues en soul. Met de stijgende temperaturen gaat ook al snel het blitse adidasjekkie uit en dartelt ze zwoel en sexy over het podium. Daarbij laat ze geen enkel stukje podium onbenut.
HET NUMMER
Het is onmogelijk één uitschieter te belichten in een zo gevarieerd optreden van hoog niveau als dit. Daarom twee. Even over de helft creëert ze meerstemmige zang door over haar eigen gesampelde stem heen te zingen. Ineens is daar een zwaar gitaargeluid waarbij Xenia schreeuwend over het podium stuitert en weer het publiek in springt. Niet gek dat ze daarna heel even een break inlast. Heel even. Want al snel klinkt een clean catchy keyboardloopje. Net zo plotseling is de begeleiding weg en zingt zij a-capella waarmee zij haar bizarre flexibele warme soulvolle stemgeluid optimaal demonstreert.
HET MOMENT
Het moment is een terugkerend moment: de manier waarop de Brooklynse bijna continu contact maakt met het publiek, door letterlijk het publiek in te springen en een arm om de mensen vooraan te leggen, maar vooral met haar intense blik waarmee zij iedereen opzweept toch vooral mee te dansen. En dat lukt.
OOK OPMERKELIJK
De man vooraan die volledig opgaat in de muziek en liet zien dat je zittend in een rolstoel heel goed kunt dansen. Ook bij Xenia blijft dit niet onopgemerkt en ze zoekt steeds weer contact met hem.
HET PUBLIEK
Opvallend gemêleerd. Van oud tot jong en blank tot donker. Veel fotografen vooraan, maar ook een oude, grijze, op het oog verdwaalde Crossing Border-bezoeker van het andere, literaire, soort; een zwoel dansende latina; een wat minder flexibel dansende studente en veel aandachtige blikken verder achterin. En natuurlijk de eerder beschreven beweeglijke man in rolstoel.
HET OORDEEL
Xenia Rubinos bewijst vanavond met haar muzikanten dat soul, funk en rap erg goed passen op Crossing Border. Een topboeking! Veel verrassende wendingen, van soul naar rock, hiphop en funk en via acapella weer terug. Constant springend en dansend wordt het experiment niet geschuwd. Een heel fijn optreden!