XIXA, Het Koorenhuis, vrijdag 4 november 2016.
CB16: XIXA
Een uitstapje naar de woestijn
De laatste act in het Koorenhuis op deze vrijdag van Crossing Border is XIXA. Met Latijns-Amerikaanse ritmes en bezwerende psychrock is het maar goed dat de tribune uit de zaal is verwijderd. Stilzitten zal er niet bij zijn als we afdalen naar de grens tussen de Verenigde Staten en Mexico, waar outlaws nog rondwaren en ratelslangen op de loer liggen. Een welkome afwisseling met de druilerige regen die over Den Haag trekt.
HET CONCERT
DE ACT
Helemaal uit Tucson komt XIXA. Hevig geïnspireerd door thuisstaat Arizona, aan de grens met Mexico, brengt de band vanavond zijn psychedelische cumbia die je bijna doet voelen hoe het is om in de verzengende hitte hallucinerend door de woestijn te kruipen naar een herfstig Den Haag.
HET NUMMER
Lastig. Net als het onheilspellende ‘Cumbia Del Paletero’ met de eer lijkt te strijken wordt ‘Killer’ ingezet met de mitrailleurachtige percussiesalvo’s. En dan vergeten we bijna krachtige opener ‘Bloodline’. Overigens zijn we dan nog maar drie nummers onderweg. En dan spelen ze nieuwste single ‘Vampiro’. Ik geef het op.
HET MOMENT
Is het niet de muziek, dan is het wel de sfeer die heerst in het Koorenhuis. XIXA is onheilspellend maar rockt als een malle. Als je jouw ogen sluit waan je je in een film van Clint Eastwood. En lijkt het nou zo, of wordt het echt warmer?
OOK OPMERKELIJK
Als we de zaal binnenkomen is de soundcheck nog bezig, maar die is al de moeite waard. Beide zanger/gitaristen zingen en spelen een stukje, en dat klinkt al veelbelovend. Helaas zijn er daarna nog wat technische problemen, dus XIXA begint 10 minuten te laat. Als ‘Bloodline’ wordt ingezet is dat gelukkig direct weer vergeten.
HET PUBLIEK
Bij ‘Cumbia del Paletero’, het tweede nummer, worden er al wat danspasjes gewaagd. Het grootste deel van het publiek is dan al overtuigd. Het duurt niet lang voor de rest van het publiek dat ook is.
HET OORDEEL
XIXA wint dag één van Crossing Border. Psychedelische rock en Latijns-Amerikaanse ritmes klinken alsof ze altijd al samen hoorden. XIXA brengt Tucson naar het Koorenhuis. De verbazing is dan ook groot als we de deur uitlopen en we weer in Den Haag zijn. Waar zijn die cactussen? Waar is die woestijn?