Met Brendan James in het voorprogramma wordt de toon gezet voor wat de rest van de avond verwacht kan worden: gevoelige songs met een sterke boodschap, gekarakteriseerd door vlot pianospel en een steengoede stem. Wanneer Matt Simons en band de Grote Zaal van Het Paard van Troje betreden en na een luid applaus de eerste noten inzetten, valt het zeer diverse publiek bijna gelijk stil van bewondering.
Alleskunner Matt Simons stralend middelpunt in Het Paard van Troje
Avond van de “man of feelings”
Donderdag 29 oktober speelde Matt Simons de liedjes van zijn album Catch & Release voor een goed gevulde grote zaal in Het Paard van Troje, afgewisseld met wat oude hits en 'sassy' covers. Er hing de hele avond een enthousiaste sfeer in de zaal, die versterkt werd door de upbeat songs van de Amerikaan en zijn band. Natuurlijk konden ook de gevoelige, intieme liedjes niet ontbreken, want, zoals Simons zelf zegt, hij is een “man of feelings.”
Al in het eerste nummer komt het samenspel en de diversiteit van de instrumenten goed naar voren: zowel de piano, gitaar, bas, drums en het keyboard krijgen ieder hun eigen podium en vallen mooi in het spel samen. De belichting zorgt er daarentegen wel voor dat de aandacht naar Simons toe wordt getrokken. Door hem in de spotlight te zetten, wordt hij het stralend middelpunt. En terecht.
Zoals Simons achter zijn piano zit – met zijn onmisbare petje gecombineerd met een overhemd als signature look – wordt snel duidelijk dat hij een enorme passie heeft voor wat hij doet en talent bezit voor tien. Wanneer hij zingt lijken de noten vanuit zijn tenen te komen en zijn pianospel is enorm krachtig, maar niet heel erg overheersend. Zijn warme stem blijft goed hoorbaar boven het spel van de instrumenten uit, waardoor de overige bandleden wel goed aanwezig zijn, maar niet overheersen in het samenspel.
Na een aantal nummers van het album Catch & Release, wat precies een jaar geleden uitkwam, gespeeld te hebben (waaronder ‘Tonight’ en ‘Weight on Me’), verlaten de overige bandleden het podium. Simons lijkt helemaal in zijn element wanneer hij in zijn eentje het optreden voortzet achter zijn piano, met minimale belichting, wat zoals de Amerikaan zelf benadrukt een “intimate” sfeer oproept.
Het eerste nummer wat hij dan speelt, ‘Say Goodbye’, is wederom een bewijs van het talent dat deze artiest bezit. De anekdote die Simons vertelt over het schrijven van dit nummer zorgt voor een ontspannen, humoristische sfeer. Maar dit zeer gevoelige nummer weet vervolgens precies de juiste snaren te raken bij het publiek en zorgt opnieuw voor een stille zaal. Vervolgens brengt de singer-songwriter het humoristische sfeertje weer terug met ‘It’s You’, wat Simons zelf beschrijft als een uiting van “angry feelings”, door middel van scherpe songteksten en catchy melodieën.