Bevrijdingsfestival Den Haag 2015: de avond

De vrijheid om los te gaan

Koen Kleiberg, Lone Mokkenstorm, Britte Doensen en Niels van den Bergh | Foto’s: Ramond Jaggessar, Wouter Vellekoop en Nienke Verhoef ,

De avond valt en de markt en het Plein van de Vrijheid worden afgebroken: vanaf nu draait het Bevrijdingsfestival Den Haag alleen nog maar om muziek. De harde wind is eindelijk een beetje gaan liggen, wat het geluid ten goede komt. En dan te bedenken dat er vanavond met onder andere 3JS, Jett Rebel en Charly Lownoise & Mental Theo nog heel wat flinke namen op het programma staan.

En dan is het tijd voor iets totaal anders op de SENA Talent Stage. Tourette On Tour is een programma op RTL5 waarin presentator Dennis Weening op zoek gaat naar jonge mensen die lijden aan het syndroom van Gilles de la Tourette én, alsof dat nog niet bijzonder genoeg is, ook nog eens een muziekinstrument bespelen. Eens kijken hoe dat afgaat op het podium. Als eerste mag de lieve, schattige en behoorlijk zenuwachtige Dennis het podium op, die ‘Bad moon rising’ van Creedence Clearwater Revival covert. Vervolgens gaat de moeder Marielle optreden, die ‘Stay’ van Rihanna “eventjes” bezingt. Om aan het nodige populistische- en dramagehalte van RTL te voldoen, haalt Dennis Weening nog eventjes haar huilende dochtertje het podium op, die na drie volle tellen op het podium weer lekker alleen naar beneden kan lopen. Waar dat voor nodig is, blijft een raadsel. Maar goed, laten we de volgende kandidaat niet vergeten: de nog minderjarige Anouk, die het - overigens veel te moeilijke - nummer ‘Beautiful’ van Christina Aguilera bezingt.

Daarna mogen nog Caroline (De Poema's - ‘Mijn houten hart’), Joost (Racoon - ‘Feel like flying’, op drums) en Lex (Vanessa Carlton - ‘A thousand miles’, op piano) een nummertje spelen van Dennis. Joost wordt trouwens kapper en Lex is een heel bijzondere, begaafde jongen volgens de presentator. De reden daarvoor valt dan weer niet af te leiden uit zijn inleidende motivatiespeech. Jammer. De zes kandidaten sluiten tot slot gezamenlijk af als band en coveren het nummer ‘Let me entertain you’ van Robbie Williams. En entertainment, dat was het zeker. Zo is het in ieder geval wel bedoeld door RTL, die met een programma als Tourette on Tour voor de zoveelste keer op zoek gaat naar talent dat zogenaamd ‘anders de kans niet krijgt om ontdekt te worden’, en dat is zielig. Niet om de muzikanten af te vallen, die doen namelijk hun uitstekende en uiterste best, maar waarom mensen het gevoel geven dat ze iets kunnen betekenen in de muziekwereld, terwijl dat maar een halve waarheid betreft, om kijkcijfers te kunnen scoren? Wie is er dan precies zielig? (BD)

De groep 3JS treedt vandaag op als ambassadeur van de organisatie Terre des Hommes. In eerste instantie lijkt deze Volendamse formatie in scherp contrast te staan met de vele exotisch in het gehoor liggende acts die vandaag op het Malieveld staan. Desondanks weten ze het veld vol te krijgen rond etenstijd. Al vanaf het begin van het optreden zingt en danst iedereen gezellig mee. Zelfs de security kan het niet laten om even mee te doen. Violist Emil Szarkowicz, naar eigen zeggen door de 3JS “opgedoken uit de grotten van Limburg”, blijkt een waardevolle toevoeging. Met zijn eindeloze energie en enthousiasme bespeelt hij het publiek. Enkele funky gitaarsolo’s dienen als een mooie afwisseling in de show. Een keer wordt er door het drietal aandacht gevraagd voor Terre Des Hommes. Hierna ronden ze hun show even energiek af als ze begonnen waren. De drie mannen bleken verrassend toegankelijk voor een breder publiek. De veelzijdige en zomerse show was heel anders dan wat je zou verwachten van een palingpopgroep. (LM)

Een grote menigte heeft zich reeds verzameld als de vierkoppige vrouwenrockband Luminize van start gaat. De in Den Haag gevestigde Kroatische dames zijn tussen de 21 en 26 jaar oud en ze ogen redelijk jong. Toch blijken ze een verrassend volwassen sound te hebben en een strakke show neer te kunnen zetten. Luminize speelt catchy rockmuziek die door een breed publiek gewaardeerd kan worden. Op verzoek van de band wordt er luidkeels meegezongen met het krachtige nummer ‘Fuck you’. Het onderwerp van dit nummer, vreemdgaan, is standaard maar hierdoor ook herkenbaar. Dan heeft leadzangeres Marcela het podium voor haarzelf: ze laat met een rustiger akoestisch nummer zien waar ze vocaal en instrumentaal tot in staat is. De bandleden zijn goed op elkaar ingespeeld en het plezier spettert van het podium af: je kunt zien dat ze ook vriendinnen zijn buiten hun carrière om. De looks van Luminize blijken erg in de smaak te vallen: het gros van het publiek dat vooraan staat is toch echt mannelijk. De ontwapenende glimlachen die het publiek in geworpen worden maken het dan ook lastig om niet verliefd te worden. Luminize blijkt een veelbelovende Haagse band waar we waarschijnlijk nog veel van zullen horen. (LM)

De Engelse reggaegroep Radio Riddler is slechts één van de geannuleerde bands van Bevrijdingsfestival Flevoland in Almere. Gelukkig kunnen zij wel nog plaats nemen op de half weggewaaide mainstage van het festival te Den Haag. Goed voor hen! En als er nou één genre is dat het thema van vandaag - vrijheid - het beste bezingt, dan is het wel reggae. Radio Riddler is zeker geen onbekende in die wereld: zij stonden namelijk meermaals in het voorprogramma van de, uit hetzelfde land afkomstige, reggaelegendes van UB40.  De band is een project van Fast Leiser en Frank Benbini van Fun Lovin’ Criminals en is ontstaan uit hun gedeelde passie voor reggae, met dubinvloeden wel te verstaan. De groepering bestaat vanavond echter uit maar liefst zes artiesten en de reggae die zij brengen is voornamelijk van psychedelische aard. Hoewel de cover van Prince’s ‘Purple rain’ ietwat matig is, verzorgt de groep vanavond het publiek toch van een flinke portie vrede en liefde tot het zonnetje langzaam begint weg te zakken. Dat is totdat Jett Rebel in zijn helikopter komt aangevlogen en alle meiden aan het krijsen maakt. (BD)

Later op de avond is het tijd voor Broederliefde. Het is duidelijk dat deze Rotterdamse rappers een totaal ander publiek aantrekken dan er eerder op de dag voor de SENA Talent Stage stond. De razendsnel opkomende rapformatie bestaat uit enkele oude voetbalvrienden die samen muziek zijn gaan maken. Het broederschap dat zij door hun jeugd heen hebben gevormd is goed terug te zien op het podium. De mannen vullen elkaar over het algemeen goed aan en doen erg hun best om het publiek in beweging te krijgen. Er is nog wat ruimte voor verbetering: de loeiharde bas overstemt de rest van de muziek iets te veel en daarnaast lijken de dj’s er soms wat verveeld bij te staan. Toch reageert het diverse maar relatief jonge publiek enthousiast. Springend, dansend en bier gooiend brengen zij het half uur durende optreden door. Voor de rapliefhebber blijkt Broederliefde een ‘must see.’ (LM)

Jett Rebel is dit jaar een van de ambassadeurs van de vrijheid en gaat met een helikopter van defensie een aantal bevrijdingsfestivals af. Dat hij een paar uur voor het optreden in Den Haag diezelfde helikopter nog heeft ondergekotst, valt gelukkig niet te merken. Opvallend genoeg is het in het veld een stuk rustiger dan vanmiddag, terwijl het hier wel een van de headliners van het festival betreft. In een half uur weet Jett Rebel er echter een alleraardigst feestje van te maken en het publiek op te zwepen zoals dat de rest van de dag nog niet is gebeurd. De poppy funkrock blijkt uiterst geschikte festivalmuziek. Ondersteund door een enthousiaste en, misschien nog wel veel belangrijker, superstrak spelende band levert Jett Rebel een van de hoogtepunten van vandaag. Jetts stem heeft wel hoorbaar geleden onder het drukke schema van vandaag, maar gelukkig stoort het nergens echt. Wel jammer dat hij pas een kwartier later begint dan gepland, en daardoor uiteindelijk maar een half uurtje op het podium staat: dit feestje had best wat langer mogen duren. (KK)

Een beetje triest is het wel: het Malieveld was al aardig leeggelopen en dan sta je ook nog eens geprogrammeerd tegenover Charly Lownoise & Mental Theo. Voor de paar honderd man die zijn blijven staan of gewoon geen zin hebben in happy hardcore, weet het Orkest Koninklijke Luchtmacht het hoofdpodium in stijl af te sluiten. Het orkest speelt vanavond echter geen klassieke muziek, maar pop en een beetje jazz. Naast dat de orkestleden hun instrumenten stuk voor stuk uitstekend beheersen (wat natuurlijk ook wel van een orkest te verwachten valt), blijkt de samenwerking met Haagse zangeres Emmaly Brown een goede: bekende popnummers krijgen een semi-klassiek jasje en zijn, hoe uitgekauwd ook, op deze manier best vermakelijk. Het is wel te hopen dat dit publiek er vanochtend nog niet was bij O’G3NE, want om Loreens ‘Euphoria’ nou twee keer op hetzelfde festival te moeten horen, gaat ook weer wat ver. (KK)

Net als tijdens de vorige edities van het Bevrijdingsfestival heeft de organisatie weer een knallende afsluiter weten te strikken. Alleen is er ditmaal een kleine fout begaan door deze act nou nét het verkeerde podium te geven. Nadat Nice & Smooth, Babel-Ish en Voster & Gallardo (allen winnaars van de Oh Oh DJ Contest) het terrein voor de SENA Talent Stage al behoorlijk hebben opgewarmd met een mix van dancestijlen, is het aan een befaamd duo om het publiek verder uit te putten. 

Zodra Charly Lownoise & Mental Theo tussen de coulissen worden gespot, laten de meeste bezoekers het hoofdpodium letterlijk en figuurlijk links liggen. Mental Theo doet er later nog een schepje bovenop door aan het publiek te vragen: “Waar is de mainstage?” Massaal klinkt vervolgens vanaf het veld: “Hier is de mainstage!” Wat volgt is een uur waarin men zich weer even in de jaren negentig waant. De happy hardcore, gabber en trance van die tijd beuken vanuit de installatie, van waarachter de heren nog even enthousiast als toen staan te springen, over het gehele Malieveld. Van klassiekers zoals DJ Paul Elstaks ‘Rainbow in the sky’ tot Captain Hollywood Projects ‘Flying high’ passeren allemaal de revue. Uiteraard komen de eigen gefabriceerde hits ook voorbij. Tijdens ‘Your smile’ en ‘Stars’ gaat iedereen net iets meer uit z’n dak. Beide dj’s staan zichtbaar te genieten, maar Charly Lownoise laat nadrukkelijk weten het helemaal te gek te vinden om op deze unieke locatie in zijn stad te mogen optreden. Tegen het einde van de set wordt na een danceversie van Queen’s ‘We will rock you’ de grootse hit van het duo gedraaid. Met ‘Wonderfull days’ als afsluiter komt geheel toepasselijk een einde aan een turbulente dag vol extreme weersomstandigheden en bijzondere optredens. (NvdB)