Oscar and The Wolf klaar voor Europa

Belgen vinden perfecte mix tussen sensualiteit, dansbaarheid en diepgang

Mick Claessens | Foto’s: Kamiel Scholten ,

Na een drukbezette festivalzomer en een flinke complimentenregen streek de band Oscar and The Wolf op donderdag 15 januari weer neer in het clubcircuit. Onder leiding van de pas 23-jarige Max Colombie stond het Belgische exportproduct voor een uitverkochte kleine zaal in Paard van Troje.

Met een melancholieke en verrassend sensuele mix van indie, electropop en r&b wist Oscar and The Wolf afgelopen jaargang menig muziekliefhebber voor zich te winnen. De band stond onder andere op grote festivals als Rock Werchter, Pukkelpop en Lowlands en vorige week was de band samen met Stromae nog één van de grote winnaars van de Music Industry Awards (MIA), een van de belangrijkste Belgische muziekprijzen. Enfin, het moge duidelijk zijn, 2015 lijkt wederom een succesjaar te worden voor de band.
 
Voordat de goudhaantjes echter daadwerkelijk aftrappen, verzorgt een ietwat nederig ogend drietal uit Noorwegen de warming-up. De Noren van Intertwine vertonen een zekere muzikale verwantschap met de Belgen maar schuiven in hun songs meer richting de elektronische dreampop en verkeren daardoor vaker in ietwat ambient-achtige sferen. De songs zijn aardig, maar op basis van hun korte set lijkt de band nou niet direct meerwaarde te hebben binnen het toch al niet onverzadigde dreampopgenre. Een eigen smoel lijkt misschien wel de belangrijkste vereiste.
 
Dat vormt meteen een handig bruggetje naar de hoofdact van vanavond, Oscar and The Wolf, die nauwelijks last zal ondervinden van dergelijk genregekibbel of een vermeend gebrek aan identiteit. Mocht dat wél zo zijn, dan lijken die gedachtes vanavond immers keihard de kop ingedrukt te worden. Getogen in een keurige gouden glitterjas betreedt frontman Colombie met enkele sierlijke pirouettes het podium terwijl het door slepende synths gedragen ‘Joaquim’ de avond opent. Het wordt gevolgd door een goede, ietwat verbeten uitvoering van ‘Somebody wants you’ en een prima versie van het charmante doch melancholieke ‘Bloom (Oh my baby)’.
 
Wat de band vanavond ook doet, het houdt de aandacht moeiteloos vast. Dat komt doordat vrijwel elk nummer zijn eigen, specifieke, charme heeft. Is het geen fijne beat, dan is het wel een goed refrein of een overtuigende performance die opvalt. Bij het sensuele ‘Undress’ zwiert Colombie andermaal soepel in het rond terwijl de drummer besluit zijn torso te tonen. Ook in het Paard moet immers even dat zweterige, zomerse festivalgevoel gecreëerd worden, zo lijkt hij te denken. Iets dat eigenlijk vooral moeiteloos lukt zodra hit ‘Strange entity’ ingezet wordt. De band heeft de song met wat extra elektronische effecten en langere opbouwen zelfs nog meer danceproof gemaakt en eerlijk is eerlijk, het blijft een heerlijk nummer.
 
Ook daarna blijft de vaart er lekker in zitten. Zo wordt het fijne ‘Killer you’ opgefleurd met een korte medley van nummers als ‘Jenny from the block’ (van Jennifer Lopez) en ‘Be faithful’ (van Fatman Scoop) en wordt er afgesloten met die andere hit: ‘Princes’. Ook nu komt de massa in beweging en valt vrijwel iedereen voor de aanstekelijke, ietwat broeierige, combi van dansbaarheid en sensualiteit. Als toegift speelt de band vervolgens een gepassioneerde cover van het Gala-nummer ‘Freed from desire’, terwijl ‘Strange entity’ als afsluiter gewoon nogmaals opgevoerd wordt. Helemaal niemand die het daarmee oneens is overigens.
 
Onder leiding van de bevlogen danspasjes van Colombie gaat het publiek immers nog eenmaal uit haar plaat. We gaan dan ook half dansend de zaal uit, allemaal met datzelfde ‘Strange entity’-refreintje in ons hoofd: “Come back, I miss you, I wanna hold you, come back, come back”. Tja, met zulke performances lijkt de kans op een nieuw optreden in de kleine zaal alvast nihil. Lekker dan. Dan maar blijven hopen op de grote zaal. Een ding lijkt namelijk zeker: Oscar and The Wolf is klaar om Europa te veroveren.