Ondanks het vroege tijdstip en een geblesseerde drummer bijt garagerockband The Ties het spits af met een strakke set. Je merkt amper dat dit trio vier jaar heeft stilgezeten. Hoewel bassiste Alieke aan het begin van de set wat moeilijk hoorbaar is, kunnen we vanaf het nummer 'The devil' toch volop genieten van de man-vrouw samenzang die The Ties zo’n charmante band maakt. En de eerste zweetdruppels vloeien in het HPC Café. (LA)
Het grote HPC Winterfest 2015 verslag (deel 1)
Live verslag van de zevende editie
Het is zaterdag 21 februari en door het hele pand van het Haags Pop Centrum zijn vandaag zo'n vijftig bands en acts te zien tijdens het HPC Winterfest. De zevende editie alweer. 3voor12 Den Haag is er uiteraard de hele dag weer bij en doet live verslag. Bij deze deel één van het grote HPC Winterfest 2015 verslag.
Door een uit de hand gelopen soundcheck begint Death by Oxygen een kwartier later dan gepland, waardoor de helft van de tijd die de band heeft gekregen er al op zit zonder dat er een noot is gespeeld. Het drietal laat zich echter niet uit het veld slaan. De lome, zware stonerrock zit uitstekend in elkaar en de afwisseling tussen mannelijke en vrouwelijke leadzang werkt prima. Dit kan wel eens de Nederlandse Band of Skulls worden. (KK)
De dames van Tarzan’s My Daddy mogen om 14.30 uur het stevige middagprogramma in het HPC Café voortzetten. ‘Start the riot!’, klinkt het startsignaal van Suzanne - in mystiek zwart gewaad - en Nienke. Ondanks het feit dat de band een half uur lang volop gas geeft, hebben de jongens en meisjes voorin de zaal meer zin in melige dansjes dan rellen. Enige rustpuntje in de set is - zoals we van dit duo gewend zijn - de verstilde cover van Massive Attack’s 'Teardrop' in Tarzan-stijl. (LA)
Ook het optreden van Woof! Woof! Ridicule (voorheen XOXO) begint later door een uitgebreide soundcheck, maar zelfs daarna klinkt het geluid vrijwel het hele optreden als een brei. Instrumenten zijn nauwelijks van elkaar te onderscheiden of vallen soms geheel weg. Ondanks het aanstekelijke enthousiasme van de electro-dancepopband komt de show daardoor niet uit de verf. Dit kan de band echter zeker niet aangerekend worden. Woof! Woof! Ridicule lukt het vandaag niet, maar hopelijk mag de band snel op herkansing. (KK)
You Bite My Tongue heeft een flinke aanhang weten mee te nemen, want bij aanvang van het optreden van de postrockband staat Studio 15 aardig vol. Dat het officieel het eerste optreden van de band is, is soms wel te merken: niet alles is even strak gespeeld en af en toe fluctueert het tempo nogal. Verder doet het drietal het best goed, en komen sommige songs verrassend melodieus uit de kast. Prima optreden. (KK)
“Ik ben geen band, trouwens.” Producer Joeri Woudstra lijkt zijn optreden te beginnen met een verontschuldiging. Torus heeft zijn meer experimentele eigen producties grotendeels ingeruild voor een opzwepende dj-set met herkenbare samples, van nineties-kraker ‘Freed from desire’ tot Drake. Toch is slechts een enkeling in de Grote Zaal blijven plakken, en heeft men duidelijk meer trek in de rockers van Medicine Jet. Zo lijkt de set van Torus dezelfde reactie uit te lokken als zijn eerder gepresenteerde trippy videoclip: vakkundig in elkaar gezet, maar blijkbaar te moeilijk voor de zaterdagmiddag. (LA)
In Studio 16 speelt singer-songwriter Aimée Tio voor een klein publiek. Ze heeft slechts een akoestische gitaar en ukulele bij zich, maar door middel van een loop-pedaal weet ze zichzelf van uitgebreide begeleiding te voorzien. Af en toe is de zang een tikje onzuiver en ook de uitspraak van het Engels kan iets beter, maar het zijn slechts kleine smetjes op een verder zeer onderhoudend optreden. Een fijne afwisseling op al het gitaargeweld van de andere acts van vandaag. (KK)
In de Grote Zaal is DropmiX de laatste van drie acts die vandaag ene videoclip presenteert. De presentatie vond eerder vanmiddag al plaats, maar nu mag de band zich ook live nog even van zijn beste kant laten zien. De beats dreunen de zaal door en de vervangend mc (vandaag voor het eerst op het podium) heeft een aanstekelijk enthousiasme dat hij ondanks zijn onervarenheid aardig goed over weet te brengen. Ondanks het nog vroege tijdstip krijgt DropmiX het publiek toch aardig in beweging en hebben we vroeg op de dag al een hoogtepuntje te pakken.
Ze hebben er zin in: in een YouTube-video kondigden ze het optreden op HPC Winterfest al aan. Driemansformatie Machine Makes Man trapt meteen stevig af voor een goed gevuld HPC Café. Opgericht in 2014 klinken ze nu al als een goed geoliede machine. Hun nummers brengen ze op strakke wijze en dat kan het publiek wel waarderen. Zanger Robin Brock zet zijn stem veelzijdig in, deze balanceert op het grensvlak van mannelijk en vrouwelijk, maar hij kan ook een aardige scheur opentrekken. Ook drummer Rick Kuyper gaat lekker in zijn spel op en bassiste Nikkie Freeke geniet zichtbaar, met een glimlach op haar gezicht. Op de momenten dat er twee- of driestemmig gezongen wordt, pakken ze je echt. Dit wapen mag wel vaker worden ingezet. (KH)