Henny Vrienten; oude liefde roest niet

Doe Maar-zanger met nieuw werk in Gebr. de Nobel

Peter Balkema ,

Eind vorig jaar bracht Henny Vrienten sinds 23 jaar weer een soloalbum uit, ‘En Toch...’. Op zaterdag 14 februari bracht hij het album in zijn geheel ten gehore in Gebr. de Nobel te Leiden. Doordat de zaal was ingericht als een klein theater, werd het een zeer intieme aangelegenheid.

Vrienten wordt bijgestaan door niet de minste muzikanten. Allereerst zijn dat Cato van Dijck (gitaar, percussie, achtergrondzang), Joost van Dijck (drums en achtergrondzang) en Daniel Johnston (solo/slide gitaar en achtergrondzang), die gezamenlijk de band MY BABY vormen. Op bas is er de zoon van Vrienten, Xander, die ook in de band van Jett Rebel speelt, en ten slotte op sologitaar Wouter Planteydt van de band Sjako. Dezelfde muzikanten zijn te horen op 'En Toch...'. Live pakt deze samenwerking ook erg goed uit. De intieme sfeer in de zaal draagt daar ook aan bij. Het geluid in Gebr. De Nobel is van hoge kwaliteit. Tot in het kleinste detail zijn de subtiele tonen van de prachtige slide gitaar van Daniel Johnston te horen. Ook de soms breekbare en dan weer heftige tonen van Wouter Planteydt komen goed tot hun recht.

Joost van Dijck is een unieke drummer. In MY BABY zorgt hij voor een steady basis waar de modder uit de moerassen in 'the deep south' vanaf druipt. Dat is hier niet anders. Zeker in combinatie met de genoemde slide van Johnston. Voeg daarbij de stem van Cato van Dijck en je verdwijnt in een volledige voodoo trance. Helaas is dat aspect vanavond niet echt aanwezig. We hebben het hier nu eenmaal over een show van Henny Vrienten. Zoals hij zelf ook zegt, wanneer hij de muzikanten voorstelt: “Catootje is een geweldige zangeres. Helaas moet ze vanavond een beetje toekijken. Maar ja, ík betaal ze, he.” Cato kan er wel om lachen. Ze hoeft tenslotte niet helemaal te niksen, want later vestigt Vrienten nogmaals de aandacht op haar met: “Die engel op de achtergrond is Catootje.”
 
Zoals gezegd wordt het nieuwe album in zijn geheel gespeeld, maar in de volgorde zijn wel een paar kleine wijzigingen aangebracht. De eerste vier nummers zijn dezelfde als op de plaat, maar daarna wordt het wat door elkaar gegooid. De teksten van de nummers komen meestal rechtstreeks voort uit emotionele levensgebeurtenissen van Vrienten. Zo gaat 'Het uur tussen hond en wolf' over de voortijdige levensbeëindiging van een goede vriend en gaat 'Lieske' over zijn moeder, die vorig jaar op 93-jarige leeftijd is overleden. “Mijn zussen en ik hebben vorig jaar mijn moeder in zee gegooid”, grapt hij. “Ja, ze was al dood hoor”, zegt hij vervolgens.
 

'Laatste kans' is het laatste nummer dat hij speelt. Dan zijn alle nummers van het album ten gehore gebracht. Uiteraard volgt nog een toegift. Vrienten vertelt dat hij tijdens deze tour voor iedere show een nieuw lied schrijft. Zo kan hij over twee maanden alweer een nieuw album uitbrengen. Vanavond zingt hij 'Ik speelde met vuur'. Vervolgens wordt 'Money man' gespeeld, een nummer van MY BABY. Hierna zegt Vrienten: “Ja, daar kan ik niet overheen, hè. Hoewel, ik heb nog één geheim wapen.” Een langzame versie van de Doe Maar-hit 'Is dit alles' is de afsluiter van de avond. Veel dames in het publiek hebben vast zwijmelend aan hun jeugd teruggedacht. Oude liefde roest niet.