Als voorprogramma Accelerators om negen uur stipt aftrapt, is er nog maar weinig publiek te bekennen in de SuperMarkt. Het lijkt de Rotterdamse band echter weinig uit te maken en met veel energie knalt het viertal door de eerste paar nummers van zijn set heen. De razendsnelle skatepunk van de Accelerators had zeker niet misstaan op de soundtrack van een Tony Hawk-game. De band speelt erg strak, en hoewel het natuurlijk punkrock blijft, kennen de nummers tussendoor genoeg korte rustmomenten, wat de muziek ten goede komt. Accelerators weet hiermee de aandacht van het publiek van begin tot eind vast te houden. Bij punkrockbands is het ook altijd fijn als de zanger ook daadwerkelijk kan zingen, wat helaas in de regel niet altijd het geval is. Bij Accelerators is daar echter geen sprake van. De zanger/bassist is goed bij stem en doet qua stemgeluid nog het meest denken aan Benjamin Kowalewicz (Billy Talent). Na een klein half uur is het optreden alweer voorbij en mag de band plaats gaan maken voor de Hard-Ons. Een goed begin van de avond.
Hard-Ons maakt SuperMarkt hardhorend
Optreden lijkt een eeuwigheid te duren
Op vrijdag 19 september trapte de Australische punkrockband Hard-Ons zijn Europese tournee af in de Haagse SuperMarkt. De band, die inmiddels al meer dan dertig jaar bestaat, wordt in sommige punkkringen als legendarisch gezien. Helaas werd Hard-Ons’ optreden dat zeker niet.
De gedachten die spelen bij de eerste minuten van het optreden van Hard-Ons laten zich niet makkelijk omschrijven. Een combinatie van verbijstering en ongeloof maken even later plaats voor vrees. Vrees dat dit nog heel lang gaat duren. Want man, wat staat het geluid bij Hard-Ons onwijs hard. Hoog volume en punkrock zijn natuurlijk geen onbekenden van elkaar, maar dit slaat echt alles. Waar het geluid en de mix bij Accelerators nog prima stonden afgesteld en alle instrumenten goed van elkaar te onderscheiden waren, krijgt het publiek bij Hard-Ons een muur van geluid over zich heen van een volume waar een raketlancering bij in het niet valt. Bassdrum en basgitaar overstemmen werkelijk ieder ander geluid en het resultaat is een brei herrie waarin het amper mogelijk is verschillende noten, laat staan instrumenten, van elkaar te onderscheiden. Zelfs met gehoorbescherming in is het bijna niet te doen. Een zeer onaangenaam optreden is het gevolg. Het uur dat Hard-Ons speelt lijkt wel een eeuwigheid te duren. Dan kun je nog wel zulke flauwe humor in je songteksten hebben (wat wil je met een bandnaam als Hard-Ons en albumtitels als ‘Smell My Finger’), zo lang er niks van te horen is valt er weinig te lachen.
Tijdens het optreden komt een breed scala aan genres voorbij, waaronder punkrock, power pop en heavy metal à la Motörhead, maar uiteindelijk klinkt het allemaal even zwaar. Het is te hopen dat de band zijn geluid tijdens de rest van de tour beter afstelt. Het handjevol fans in de zaal heeft het geluk de verschillende nummers makkelijker te herkennen en zij vermaken zich dan ook nog wel enigszins. Maar de argeloze punkrockfan wordt vanavond door Hard-Ons erg teleurgesteld.