Terwijl buiten het kwik blijft stijgen mag Winterdagen het spits afbijten. Pianist Mink Steekelenburg en bassist Martijn Eikenhout begonnen Winterdagen in 2012 als improvisatieproject. Bijgestaan door violist Jaap Rovers brengt het trio neoklassieke pareltjes die zo op de releaselijst van het eerder genoemde platenlabel zouden kunnen schitteren. Ondanks de wat wankele start houden ze de aandacht van het publiek goed vast met hun minimale klanken. Halverwege wordt het akoestische even ingeruild voor het elektronische. Een fijne doch gewaagde afwisseling. Heel even vergeten we dat het buiten de zaal helemaal geen winter meer is.
Douglas Dare over’whelm’ing met intiem concert
Samen met Winterdagen in Zaal 3
Onlangs bracht de 23-jarige Douglas Dare zijn debuutalbum ‘Whelm’ uit op het avant-garde Erased Tapes label. Rewire nodigde hem en het Rotterdamse Winterdagen zondag 25 mei uit voor een middagconcert in een compleet uitverkochte Zaal 3.
Ook minimaal maar van een hele andere orde is Douglas Dare. Als zoon van een pianolerares kwam Dare al vroeg in contact met de piano. Hij begon echter pas een jaar of vier geleden met het schrijven van ‘echte liedjes’. Vooral het afgelopen jaar heeft hij hard aan de weg getimmerd. Zo bracht hij in 2013 de EP ’Seven Hours’ uit en mocht hij daarna als voorprogramma van labelgenoten Nils Frahm en Ólafur Arnalds dienen. Nu eerder deze maand zijn debuutalbum ‘Whelm’ uit is gebracht, mag hij op zijn eerste eigen headlining tour.
De intieme pianosongs worden live ondersteund door de zeer opvallende percussionist (en producer) Fabian Prynn. Het heren lijken een perfecte aanvulling op elkaar; Dare’s pianospel is uiterst ingetogen terwijl het spel van Prynn juist zeer expressief is. De half elektronische drums botsen op aangename wijze met de klassieke piano. Voeg daar dan ook nog de mooie vocalen van Dare aan toe en er ontstaat een zeer bijzonder geheel.
Naast de over het algemeen zware songs, bijvoorbeeld over de misstanden in de Magdalena-gestichten in de achttiende en negentiende eeuw (‘Whitewash’) of de verzonnen minnares van zijn opa (‘Caroline’) blijkt dat Douglas ook nog erg grappig kan zijn. Zijn korte en vaak humoristische opmerkingen tussendoor zorgen regelmatig voor flink wat gelach. Hierdoor krijgt het allemaal een net iets persoonlijker tintje. Na de mooie set en een korte toegift rent het publiek dan ook overweldigd naar de merchandise stand om daar gretig ‘Whelm’ aan te schaffen.