Het mag dan vanavond in Paard van Troje vooral om Eller draaien, hij wil het wel “gezellig hebben” zoals hij vaak zal herhalen tijdens dit muzikale feestje. En hoe creëer je die gezelligheid beter dan een aantal van je oude bandmaatjes het voorprogramma te laten verzorgen? Met zangeres Claudia Soumeru en bassist Michiel Eilbracht, in dit geval op de contrabas, deelde hij jarenlang lief en leed in de band Bagga Bownz. Het voelt sowieso als een grote familie in de kleine zaal. Een hoog ‘ons kent ons-gehalte’ en dat komt de sfeer en entourage zeker ten goede. Fantine Tho op gitaar completeert trouwens het drietal. Prima muziek ook. Prachtige stem, die Claudia, en in het geheel een fijne opener voor de hoofdact.
Eller van Buurens Paard galoppeert glorieus door de Haagse nacht
Muzikale duizendpoot snoert criticasters de mond met ode aan broer Armin
Het podium was donderdagavond eindelijk eens een keer alleen voor Eller van Buuren. De gitarist staat vaak in de schaduw van zijn bekende dj-broer Armin tijdens diens wereldtournees, maar ditmaal kreeg hij de spotlights op zichzelf gericht. De nummers van Acoustic Dance Music zijn oorspronkelijk van Armin, alleen heeft Eller er een compleet eigen draai aan gegeven. Het begon in een hotelkamer, maar oh wat zijn we blij dat hij het daar niet bij heeft gelaten.
Dat Eller van huis uit een gitarist is, mag iedereen weten. Hij, een krukje, een microfoon en natuurlijk zijn geliefde gitaar openen de set. De Leidenaar laat zijn handen het werk doen, langzaamaan komt zijn stem eroverheen. Achterin de zaal klinkt nog wat gepraat van aanwezigen, maar dat verdwijnt snel als de megahit ‘This is what it feels like’ erin wordt geknald. Opnieuw zijn het de voormalig bandleden van Bagga Bownz die naast de frontman op het podium staan.
De jongste van de twee Van Buurens is een prater. Hij vertelt verhaaltjes op het podium, lacht wat af met zijn bandleden en is vooral erg open. Je voelt je als toeschouwer welkom bij hem. Dit is zijn huiskamer en jij mag gezellig een avond bij hem doorbrengen. De nummers ‘In and out of love’, ‘Feels so good’ en ‘Youtopia’ volgen elkaar in rap tempo op. Gaandeweg laten de artiesten zien geweldig op elkaar te zijn ingespeeld. De muziek is strak en gaat geruisloos over in verschillende genres van het ene op het andere nummer.
Een speciale rol is weggelegd voor Pieter vanavond. Dit is de gitarenman van Eller. Aangezien die laatste na elk liedje een andere gitaar nodig heeft, moet Pieter elke keer opdraven om het instrument in Ellers handen te drukken. De twee maken dan vaak een dolletje en een aantal toeschouwers neemt dat over. Komt Pieter op, dan klinkt het wat baldadig vanuit de zaal “Pieter!! Pieter!!”.
De openheid van de gastheer blijkt later nog eens. Hij brengt een nieuw, eigen liedje ten gehore, maar is het kwijt. “Dat heb je wel eens met eigen nummers”, lacht Eller. Na wat geïmproviseer op zijn gitaar herinnert hij zich de weg en komt het er alsnog uit. Niet zijn sterkste song van de avond trouwens, zeker in verhouding tot het eerdere geweld klinkt het wat flets. De volgende zet is gelukkig briljant en duwt het geheel weer pijlsnel omhoog.
Eller had in eerste instantie aangekondigd dat Chris Jones zou overvliegen uit Engeland. Wegens privéomstandigheden is hij afwezig, maar een andere gast maakt wel haar opwachting. Leonie Meijer, bekend van The Voice of Holland, springt het podium op, tot vreugde van een groot deel van het publiek. En wat een stem heeft deze dame. ‘Shivers’, ‘Unforgivable’ en ‘Burned with desire’ krijgen extra kracht bij dankzij haar gouden strotje. Daarmee drukt ze haar stempel op het tot dan toe al erg sterke optreden. De enthousiaste toeschouwers beginnen harder mee te zingen. Eller geeft ze die kans met een ‘Oh oh oh’ over en weer. Een solo van de losgeslagen drummer, een muzikaal vrouw tot mangevecht tussen Leonie en Eller en het heerlijke ‘Going wrong’, luiden alweer het einde van deze gesmeerde performance in.
Armin had een eigen radioshow vanavond en schitterde dus in afwezigheid. Maar wat mag hij trots zijn op zijn broertje. Eller wilde met deze plaat laten zien dat niet alle dj’s leeghoofden zijn en dat de liedjes van Armin, zonder elektronica en harde beats, nog steeds geweldig klinken. Dat heeft hij bewezen en daarnaast laat hij zien zelf ook met gemak een podium aan te kunnen. We zijn benieuwd wat zijn volgende huzarenstukje gaat opleveren. En oh ja, gitarenman, en vanaf nu ook publieksheld, Pieter heeft vermoedelijk de avond van zijn leven gehad.