Vier Serious Songwriters op een hockeyplein

Over kleine parels en ruwe diamanten in de popmuziek

Harry Siers | Foto’s: Remie Stronks ,

Op vrijdag 13 juni traden vier inspirerende acts op tijdens de vierde editie van Serious Songwriters in Den Haag. Aan het WK Hockeyplein gaven Jara Holdert, Melle de Boer, Son Mieux en The Indien gevarieerde optredens van elk drie kwartier. Terwijl buiten op het plein voetbalfans zich verzamelden rond de beeldschermen voor de voetbalwedstrijd Spanje-Nederland, haalden binnen de fijnproevers van mooie liedjes in een intieme setting hun hart op aan drie uur muziek.

Zangeres Jara Holdert introduceert in haar openingsnummer haar opa, een oude baas die elke dag iets langer slaapt, tot aan de ‘grote slaap’. Met gesloten ogen en ingetogen tokkelend brengt ze haar liefdevolle lied. Haar stem heeft een groot bereik, haar akkoorden zijn rijk. Het nummer ‘Out to get you’ speelt Jara met plectrum, strumming. De akkoorden dansen van laag naar hoog op de gitaarhals, af en toe klinkt een spannende flageolet. Van haar EP ‘Sky Collector’ krijgen we ‘To like you’ en ‘Spare me the news’ te horen. ‘To like you’ is een jazzy nummer met een ‘Girl From Ipanema’-achtige sfeer, een liedje om bij weg te dromen. Met een glimlach neemt Jara het applaus in ontvangst. ‘Spare me the news’ is groovier. Met haar rechtervoet tikt Jara de maat mee. Als haar na afloop wordt gevraagd wat haar drijft, waarom ze op een podium staat, antwoordt ze dat ze geniet van het contact met het publiek. Andersom is dat eveneens het geval.

Melle de Boer (gitaar, zang, mondharmonica) blijkt een volstrekt unieke geest die zijn publiek niet alleen boeit met zijn liedjes maar ook met zijn voorkomen en presentatie. Voorovergebogen als een maansikkel, de punt van zijn linker laars op zijn rechter geplant, slaat hij met plectrum een krachtig geluid aan op zijn gitaar. Zijn muziekstijl wordt wel omschreven als ‘country noir’. Veel van Melles liedjes zijn melancholisch en donker van toon. Drank en veroveringen van vrouwen komen veelvuldig voorbij. Maar dan ineens is er dat liedje over het kloppen van het hart van zijn kind, “louder than sirens in the street”. Melle presenteert zijn nummers met aanstekelijke humor, schiet in de lach na een intro dat naar eigen zeggen fantastisch is. Hij zingt over een haai “in een zwembad, maar dan zonder zwembad” en eindigt een nummer met de mededeling “Dat was weer een liedje”. Gooit af en toe een been naar achteren en omhoog, of wipt op beide voeten op en neer alsof hij wil opstijgen. Origineel, donker en vooral warm. En met al meerdere albums op zijn naam.

Onder de naam Son Mieux speelt Camiel Meiresonne (Soul Sister Dance Revolution) zes liedjes. Hij begint met een nummer over niet slapen: ‘Song called summer nights’. Zijn gitaarspel is goed, hij combineert binnen een lied tokkelen met strumming en heeft op het podium een energieke uitstraling. De nummers ‘Pack awe’, ‘LLL’ en ‘Blisters’ klinken gevarieerd. Camiel zingt afwisselend zacht en ingetogen, om daarna in het lied ‘Sympathy’ weer luid uit te schreeuwen dat hij onze sympathie niet nodig heeft. Nadat de zanger weer een tijdje thuis had gewoond, schreef hij het fraaie ‘Feels like home’. Het optreden maakt indruk, de muzikant stort zijn emoties met overgave uit in de microfoon. Zijn fans op de grote ronde poefs vinden het prachtig. Na afloop van de set neemt Camiel met glimmende ogen de complimenten van het publiek in ontvangst. “Awesome dat jullie er waren”, zo besluit hij zijn optreden.

Als laatste act betreedt The Indien het podium. De band bestaat uit Rianne Walther (zang en orgel) en Casper Talsma (gitaar) en is voor de gelegenheid aangevuld met Janneke Nijhuis (backing vocaliste). The Indien maakt melodieuze, sfeervolle muziek. Het geluid wordt bepaald door het Philicorda-orgeltje van Rianne, de elektrische gitaar van Casper en de samenzang van de twee zangeressen. Frontvrouw Rianne zingt met zelfverzekerde uithalen, de ritmegitaar legt een boeiende ondergrond en de warme stem van Janneke, iets lager dan die van Rianne, is een overtuigende aanvulling. Het publiek reageert enthousiast op een pareltje als ‘Will you be my baby’. De gedegen conservatoriumopleiding van Rianne is hoorbaar in de fraaie, afgeronde compositie van ‘Trouble’. De muzikante maakt veel oogcontact en nodigt het publiek met succes uit om mee te dansen en te zingen. En zo danst tijdens ‘Fire’ het hele plein. Buiten de voetbalfans, binnen de liefhebbers van de betere popliedjes. Een memorabele avond.