Het concert van vanavond staat vooral in het teken van afsluiten. Het is de laatste show van de clubtour, de laatste show van het jaar en voor beide bands de laatste show in de originele bezetting: zowel Taymir-drummer Harrie Roelse als PAUW-bassist/toetsenist Gerben Bielderman zullen na vanavond hun huidige bands verlaten. Genoeg reden om nog één keer maximaal te vlammen dus.
Taymir kort maar krachtig in thuisstad
Mooie afsluiting van 2014 in een bomvol Paard van Troje
Terwijl veel mensen op 'derde kerstdag' waarschijnlijk nog aan het uitbuiken waren van twee dagen eten, bevond een select gezelschap zich op zaterdag 27 november in de kleine zaal van het Paard van Troje, waar Taymir en voorprogramma PAUW een succesvol jaar tot een mooi einde trachtten te brengen. Niet geheel onverwacht kostte dit beide bands in de uitverkochte zaal bijzonder weinig moeite.
En vlammen, dat doet PAUW zeker, wanneer het drietal rond een uur of half negen het podium van de kleine zaal van het Paard van Troje betreedt. De band, die eruitziet alsof hij zo is weggelopen uit de jaren ’70, weet met zijn sfeervolle seventiesrock al snel het publiek in zijn greep te krijgen. De langgerekte, psychedelische nummers zijn totaal niet dansbaar of aanstekelijk, maar daar moet de band het dan ook niet van hebben. Denk Pink Floyd meets Kyuss en je komt een heel eind. Met zijn energieke drums en intrigerende instrumentale werk laat PAUW het publiek vooral luisteren. Van de zang is weinig te verstaan, maar dit laat de muziek echter alleen maar meer tot de verbeelding spreken: men waant zich voor een dik half uur in een andere wereld, waarbij je zelf mag bedenken waar het over gaat. Dat de show zo min mogelijk wordt onderbroken en de toch al niet korte nummers door middel van knappe muzikale intermezzo’s aan elkaar worden gesponnen, draagt hier nog eens extra aan bij. Het optreden vliegt voorbij, en na afloop, wanneer het publiek uit zijn trance ontwaakt, smaakt het alleen maar naar meer.
Aan de ene kant is het logisch dat Taymir samen met PAUW tourt: beide bands baseren hun geluid onmiskenbaar op oude muziek uit de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw. Aan de andere kant kunnen de twee bands niet meer van elkaar verschillen. Waar PAUW vooral laat luisteren, onnavolgbaar en ongrijpbaar is, doet de poppy beatrock van Taymir juist het tegenovergestelde daarvan. Na een enigszins stroeve start krijgt Taymir bij hitje ‘All we know’ het publiek op zijn hand en wanneer zanger Bas Prins de zaal vraagt om bij het refrein te springen, wordt daar ruimschoots gehoor aan gegeven en trilt het Paard op zijn grondvesten. Bij het publiek zit de sfeer er goed in en ook de band is in vorm: drummer Harrie slaat voor de laatste keer alsof zijn leven ervan af hangt en de driestemmige zang is overal loepzuiver. Vrijwel het hele debuutalbum Phosphene passeert de revue, maar dan is het na een kleine 50 minuten opeens afgelopen. De band zegt tussen het intro van afsluiter ‘What would you say’ door nog even snel dat dit echt het laatste nummer is en er geen toegift komt, om na afloop van het nummer vervolgens vliegensvlug het podium te verlaten, het publiek enigszins verwonderd achterlatend. Het is de enige smet op een verder prima optreden. Kort, maar krachtig. Maar met een beetje geluk brengt Taymir in 2015 snel weer wat nieuw materiaal uit, zodat de band dan eindelijk een volwaardige headlinershow kan geven.