Het voorprogramma komt uit Brabant. Gifter uit Oss trapt af in een nagenoeg lege Supermarkt. Het aantal aanwezigen in het muziekgedeelte is tijdens de support act op één hand te tellen. De indie-rock met psychedelische en post-rock invloeden klinkt niet verkeerd - vooral de galmende gitaarsolo’s zijn fraai - maar door de matige afstemming van het geluid klinkt Gifter nergens als een coherente band en ze slagen er ook niet in om gaandeweg het concert meer publiek te trekken.
Atlantic Attraction speelt plezierige, herkenbare indie-rock
Gebalanceerde set in matig gevulde SuperMarkt
Een van de laatste rockconcerten in de SuperMarkt voor de definitieve sluiting van het poppodium is van Atlantic Attraction. Op donderdag 18 december 2014 speelde het Haagse kwartet een set van bijna een uur bestaande uit makkelijk te behapstukken, tot de verbeelding sprekende indie-pop/rocksongs.
Dat lukt Atlantic Attraction beter. Hoewel ook tijdens het hoofdprogramma de Supermarkt verre van vol is (tussen de 30 en 40 toeschouwers bezoeken het concert) zit de sfeer er wel goed in als het de Haagse band begint. De show maakt deel uit van de promotietour van de recentelijk verschenen EP Strange Love. Dit bracht de heren al naar onder andere Berlijn, Warschau, Praag en Wenen. Dat de muziek van Atlantic Attraction tot ver in Europa aanslaat wordt duidelijk tijdens het concert in de Supermarkt, een van de laatste in de promotietour.
Atlantic Attraction bestaat uit Kevin de Haas, Arend Lakke, Joris van der Poel en Sibren Huijsmans. Het kwartet speelt indie-rock in de lijn van bijvoorbeeld Snow Patrol, Boxer Rebellion of Make Good Your Escape, soms meer door synths gestuurd, soms drijvend op prominente gitaarlijnen. De nummers zijn overzichtelijk en spreken eenvoudig tot de verbeelding. Het loopt weliswaar niet over van de spanning, maar gaandeweg het concert in blijkt dit eerder een kracht dan een zwakte van Atlantic Attraction.
Het viertal speelt gestaag, geconcentreerd prettige liedjes, waarmee ze steeds meer zieltjes weten te winnen. De cover van 'Enjoy the silence' van Depeche Mode is wat dat betreft illustratief. Hoewel de versie van Atlantic Attraction heel eenvoudig is, werkt het aanstekelijk en krijgt het moeiteloos de circa 35 aanwezigen in beweging. Door de strakke uitvoering en het prima afgesteld geluid ontstaat er, ondanks de relatieve eentonigheid, geen verveling. Bovendien is er een duidelijke chemie tussen de vier bandleden. Ze hebben zichtbaar plezier en spelen vol passie en toewijding.
Vanaf het eerste nummer (de titeltrack Strange Love) tot de ingetogen afsluiter zit er een duidelijke balans in de set. Het ene nummer is meer up-tempo dan het andere, en ook tussen synths en gitaar zit een mooi evenwicht. Elk nummer is steeds herkenbaar, wordt gekenmerkt door de bij vlagen persoonlijke en indringende zang van Kevin de Haas en is onmiskenbaar Atlantic Attraction. En hoewel weinig schokkend, wat Atlantic Attraction doet, doet het goed.