HET CONCERT
Kwabs, Crossing Border, The Raven, 15 november 2014
Verbluffend goede Kwabs etaleert zijn talent
Muzikale vreemde eend in de bijt dwingt een terechte toegift af
Ga er maar aan staan: de aftrap van de tweede dag van een festival dat bol staat van mellow americana, bluegrass, indie en folk verzorgen, gewapend met een mix van soul en r&b. De Brits-Ghanese ontegenzeggelijk getalenteerde Kwabs staat vanavond voor die uitdaging en slaagt daar ogenschijnlijk moeiteloos voor. Nummer voor nummer wint hij de niet volledig gevulde zaal voor zich en een spontane toegift, waar hij overigens totaal geen materiaal voor lijkt te hebben, is een logisch gevolg dat het optreden net dat legendarische element meegeeft.
DE MUZIEK
Kwabs is de artiestennaam van de in Londen opgegroeide Brits-Ghanese Kwabena Sarkodee Adjepong. De vocalist studeerde jazz aan de Royal Academy of Music in de Britse hoofdstad maar zijn carrière kreeg pas een onverwachte maar daarom niet minder interessante wending toen hij op basis van een zelf opgenomen cover van Corinne Bailey Rae’s ‘Like a Star’ ineens bedolven werd onder de aanbiedingen. Sindsdien werkt hij zich uit de naad op het snijvlak tussen soul, r&b en drum & bass, hetgeen geresulteerd heeft in een handvol EP’s waarop zijn warme, soulvolle stem keer op keer de meeste credits verdient en waarvan met name de heerlijke, uptempo single Walk reeds op behoorlijk wat airplay heeft kunnen rekenen.
HET NUMMER
Het is doodeenvoudig om een aantal hoogtepunten aan te wijzen maar het is ‘Pray for love’, het tweede nummer op de setlist van vanavond, dat door Kwabs wordt aangegrepen om zijn talent voor het eerst in al haar glorie te etaleren. De jongeling gaat helemaal op in zijn muziek en weet met zijn gelaatsuitdrukking iedere aanwezige de illusie te geven dat de woorden aan hem of haar zijn gericht. Daarnaast zorgen de beats en het pakkende, opbeurende refrein ervoor dat, zeker op de eerste rijen, de eerste voetjes langzaam van de vloer gaan.
PLUS
Nog maar zo kort in bedrijf en dan toch al zo’n fabelachtige podiumpresentatie. Kwabs loopt druk over het hele podium, toont aan een behoorlijk danser te zijn en heeft een onbetaalbare gelaatsuitdrukking die velen nog lang zal nablijven. De Brit blijkt een geboren podiumdier die zich niet laat remmen door enige vorm van plankenkoorts. Deze houding zet het toch al wat melodramatische materiaal net wat extra kracht bij en geeft het een eigen gezicht.
MIN
Kwabs laat zich er niet echt door kisten, maar het is ergens best jammer dat Kwabs op Crossing Border staat, of dat er niet meer acts als Kwabs op Crossing Border staan. De zoals gezegd niet volledig gevulde zaal staat gevuld met een publiek dat gemiddeld een jaar of twintig ouder is dan de doelgroep van Kwabs. Gevolg is dat er zelfs bij prijsnummer ‘Walk’ niet meer dan vijf rijen enigszins los gaan. Ondanks de ietwat apathische houding van het gros van de toehoorders gaat de Brit er bij eenieder in als zoete koek, zo blijkt uit het ovationele applaus na afloop van het laatste nummer dat gespeeld wordt in de reguliere set.
HET OORDEEL
Als er iemand zijn visitekaartje heeft afgegeven op Crossing Border is het Kwabs wel. Het lijkt een kwestie van tijd, waarschijnlijk tot de release van zijn debuut ergens volgend jaar, voor het echt grote publiek de knuffelbare Brit gaat omarmen. Schrijf Kwabs in ieder geval maar op voor 2015.
CIJFER
8,5