De aanstekelijke dreiging van Intergalactic Lovers

Urgente indiepop maakt indruk

Mick Claessens | Foto's: Alice Mulder ,

Intergalactic Lovers werd op het laatste moment aan het programma toegevoegd. Afgelopen juni was de band nog te zien in Paard van Troje om vervolgens een prima indruk achter te laten op Pinkpop. Van een grote tent naar een kleine zaaltje, het blijkt geen enkel probleem voor het vijtal. Op Crossing Border bewijst de band wederom haar kracht.

HET CONCERT
Intergalactic Lovers, Crossing Border, Heaven, vrijdag 14 november 2014
 
DE MUZIEK
Intergalactic Lovers maakt het soort indiepop dat níet vergankelijk is. Het is vrolijk en opzwepend maar alsmaar is er die dreigende spanning en donkere ondertoon. In elk woord van de charismatische frontvrouw Lara Chedraoui doorklinkt een soort van kille, onderhuidse bedruktheid en over alle simpele doch hoopvolle teksten waakt de melancholie. Fraaie indiepopliedjes zijn het resultaat. Simpel in de basis, maar urgent en doeltreffend in hun uitwerking. Bovendien is het de eenheid die telt bij Intergalactic Lovers. De ritmesectie is voortreffelijk, het gitaarwerk van Maarten Huygens is inventief en de expressiviteit van Chedraoui’s voordracht is aanstekelijk.  
 
HET NUMMER
In principe zouden we veel nummers kunnen noemen vandaag, het catchy ‘Northern road’, doet immers niet onder voor ‘No regrets’ of het indringende ‘Delay’. Als we dan toch een nummer moeten selecteren is het ‘Great evader’. Compositorisch gezien niet eens het sterkste nummer van de band, maar vanavond wel het meest opvallende. Dat komt voornamelijk op het conto van Huygens die met een prachtig stukje slidewerk zijn sterke kwaliteiten als gitarist nog maar eens onderstreept.
 
PLUS
Terwijl zangeres Lara Chedraoui en leadgitarist Maarten Huygens de pijlers van de band zijn mag de puike ritmesectie allesbehalve uitgevlakt worden. Intergalactic Lovers bewijst met haar optreden namelijk dat het geheel meer is dan de som der delen. Om er maar een mooi cliché tegenaan te gooien. De ritmesectie zet de lijnen uit, Huygens kleurt ze in en Chedraoui brengt ze over. Simpel. Lang niet iedereen kan dat echter op zo’n expressieve wijze als Chedraoui. Ze zingt sterk, speelt luchtgitaar, voorziet haast elk woord van een bevlogen handbeweging en verplaatst zich helemaal in de muziek.  
 
MIN
Als er dan toch iets negatiefs genoemd moet worden is dat de band er vandaag overduidelijk voor kiest om haar meest opzwepende en aanstekelijke nummers te spelen. Het is jammer dat de wat rustigere verdiepingsmomenten daardoor aan onze neus voorbijgaan.   
 
HET OORDEEL
De band heeft een set samengesteld met louter goede nummers en dat is ronduit knap met pas twee albums op zak. Ze staan voor hun muziek en stralen dat ook uit. De goede indiepopliedjes met meezingbare refreinen behouden telkens die spanning en urgentie. Het is eigenlijk helemaal niet zo complex wat de band laat horen, maar steeds doeltreffend en intens. 
 
CIJFER
8+