Mijn eerste bewuste ontmoeting met Folkert was bij iemand thuis, na een feestje. Het was laat, heel laat zelfs. Ik herinner me dat ik even naar mijn eigen gezeik wilde gaan luisteren op het toilet en trof Folkert aan in de gang. Zo wit als een lijk met ogen zo blauw als een ouderwets joetje, maar levendig als een puber van vijftien. Misschien was hij toen wel gewoon vijftien. Hij was net aan het telefoneren en ik hoorde hem zeggen dat 'ie op een afterparty was met Justin Verkijk. Ik had blijkbaar indruk op hem gemaakt. We wisselden geen woord en niet veel later was hij verdwenen. Zonder jas, want die lag er nog. Dat was op zich best vreemd, want als ik het goed heb was het hartje winter. De volgende avond belandde ik weer in hetzelfde huis en niet veel later struikelde ook Folkert weer de woning binnen. Hij kwam zogenaamd z'n jas ophalen, bleef een paar uur zitten en vergat vervolgens z'n telefoon toen hij het pand verliet. Nu begon het wel een beetje verdacht te worden.
Sinds dat bewuste weekend zie ik Folkert wekelijks. In het begin vooral vooraan bij de dj-booth op feestjes waar ik was of die ik zelf organiseerde en niet veel later stond hij achter de draaitafels. Tegenwoordig organiseert hij z'n eigen feesten met D.N.G. (De Nieuwe Garde) en reist hij stad, land en menig festivalterrein af met het dj-collectief Radio Noet-Noet. De Noet-Noets speelden al op Lowlands, Into The Great Wide Open en Where The Wild Things Are. Daarnaast is hij ook nog een blauwe maandag programmeur van PIP geweest. Een tijdje geleden besloot het wonderkind zich op de filmindustrie te storten en zoals verwacht doet hij ook daar goede zaken. Hij sleepte een subsidie binnen om een videoclip voor de Haagse beatbakker Torus te maken, hosselde wat supersterren voor zowel voor als achter de camera en nam de clip op in de tuin van zijn vader. Tot diep in de nacht stond het huis van die arme man helemaal vol met mensen. Toen ik Folkert nog voor de opnames vroeg of hij zoiets wel eens eerder had gedaan, antwoordde hij; "Natuurlijk niet, maar het komt allemaal goed. Hoe moeilijk kan het zijn?". Je begrijpt, aan Haagse bluf ontbreekt het niet bij meneertje Verdoorn.
Op de één of andere manier komt het ook iedere keer goed bij die jongen. Zo lulde hij zich bijvoorbeeld ook naar binnen bij de productie van een grote Nederlandse film. Wat 'ie daar precies deed weet ik nog steeds niet. Iets met snelle auto's en helikopters die dat dan weer filmden ofzo. Het zal vast ook wel iets met z'n looks te maken hebben. Of met z’n haar, zoals hij dat zelf wel eens zegt. Met de vrouwelijke aandacht zit het ook wel snor geloof ik. "Was hij maar dertig centimeter groter", hoor ik menig vrouw wel eens zeggen. Zo zie je maar, je kunt niet alles hebben.
Een paar weken geleden heb ik samen met wat vrienden een Lifetime Achievement Award aan Folkert uitgereikt. Omdat hij pas zo kort leeft en al zoveel heeft bereikt. Volgens mij waren er ook nog plannen om het Manusje van het 'Manusje van alles' te laten vervangen door Folkertje. Hoe het daar mee staat weet ik eigenlijk niet. Wat ik wel weet is dat net na het uitreiken van de award mijn telefoon ging en ik mezelf er op betrapte dat ik zei: "Ik ben op een afterparty, met Folkert Verdoorn".