De psychedeliciousness van Medicine Jet

“Een muziekhigh is beter dan seks”

Esther Pordon | Foto’s: Nike Liscaljet ,

De laatste 3voor12 Den Haag Selecteert act van 2014 is Medicine Jet. Bestaande uit twee duo’s jeugdvrienden maakt de band naar eigen zeggen ‘psychedelicious’ rockmuziek. Maar geen Pink Floyd-lifestyle voor deze jongens. Verdovende middelen? “Ik drink alleen maar melk,” grapt gitarist Camiel.

De basis voor Medicine Jet werd ruim 20 jaar geleden gelegd, in het klaslokaal van groep 7 op de basisschool van gitarist Frank en drummer Tijs. “Ik vond Tijs eigenlijk altijd een beetje irritant. Hij kon heel goed voetballen. Maar we vonden elkaar door de muziek. Ik weet nog precies hoe ik in de klas Nirvana aan Tijs liet horen. Die kon dat ook wel waarderen en vanaf toen zijn we samen muziek gaan maken.” Járen speelden ze met zijn tweeën, totdat ze zich realiseerden voor live optredens toch echt meer dan alleen een drumstel en gitaar nodig te hebben.

In 2013 werd Tijs’ Friends of the Family-collega Pascal (basgitaar) aan de band toegevoegd en was Medicine Jet officieel. Sindsdien speelden ze onder andere in de SuperMarkt, in het Paardcafé, op Stukafest, met de Popronde en namen ze afgelopen zomer hun eerste EP op. Deze wordt in januari 2015 verwacht, op vinyl – want het mooie artwork komt daarop veel beter tot zijn recht - en in digitale uitgave. Een opvallende keuze die tegelijkertijd goed in de huidige tijdsgeest past. Frank: “Het vinyl laten we in beperkte oplage drukken, voor de echt grote liefhebbers. De rest kan hem gewoon downloaden. Is ook veel handiger om onze muziek overzees te promoten”. Tijs denkt bovendien dat een track het “veel fijner vindt om door een naald gekieteld te worden, dan door een laser”.

Tijdens de EP-opnamen ontstond de behoefte aan een vierde man, om de sound compleet te maken. Gitarist Camiel, jeugdvriend van Pascal én ook lid van Friends of the Family, bleek de perfecte match. “Onze eerste gig met Camiel staat me nog goed bij”, vertelt Frank. “Al bij de allereerste jamsessie die we ooit met hem deden, was het meteen pure magie.” Voor Camiel ging 2014 in een sneltreinvaart. “Medicine Jet stond al als een huis dus in korte tijd moest ik enorm veel leren. Daarin heb ik heel veel aan Frank gehad, wij versterken elkaar.” Camiel moest vooral wennen aan de manier van werken binnen deze band. “Er is veel ruimte voor experimenten en spontaniteit en daar ben ik enorm door gegroeid.”

Die organische manier van werken resulteert in een veelzijdige stijl die misschien in de basis psychedelische rock is, maar regelmatig vluchten neemt naar een scala aan andere stijlen. Pascal bedacht de term ‘psychedelicious’, die overigens geschreven leuker is dan wanneer je het uitspreekt (probeer maar eens). “We hebben niet één inspiratiebron of voorbeeld, dat verandert met de tijd”, licht Frank toe. “Momenteel luister ik veel naar The Beach Boys, dat hoor je terug in onze harmonieën.” Maar ook Michael Jackson, afrobeat en de Beatles worden genoemd. “Je hoort zoveel verschillende dingen, en uit alles neem je elementen mee in je eigen werk.”

Hetzelfde blijkt te gelden voor het spelen in verschillende bands. Waar Frank alleen Medicine Jet heeft, maken Pascal, Camiel en Tijs dus ook deel uit van indiefolk-collectief Friends of the Family. Camiel: “Het werkt heel stimulerend om zulke verschillende dingen met elkaar af te wisselen. Na een gig met de Friends neem je weer nieuwe ideeën mee naar Medicine Jet en andersom”. Maar is het niet lastig combineren, zeker nu het zo goed gaat met ‘de Friends’? “In het begin was het succes van de Friends best wel overwhelming maar uiteindelijk heeft het Medicine Jet ook geholpen om juist meer te kunnen spelen”, blikt Frank terug. En kiezen hoeven ze voorlopig nog niet. Tijs: “Het komt vaker voor dat muzikanten meerdere bands hebben en dat gaat ook goed toch? Kijk maar naar Spike”. 

Vinyl, lange haren, psychedelische rock: dat ruikt naar alcohol en tripjes naar fantasiewerelden. Frank geeft toe tot twee jaar geleden inderdaad zo’n leventje te hebben geleid, maar inmiddels is hij met zijn 22 jaar tot bezinning gekomen. “Natuurlijk drinken we na een gig wel een biertje teveel, maar nuchter functioneer je veel beter. Het werkt niet als je moet trippen om liedjes te kunnen schrijven.” Pascal vindt het eigenlijk gewoon bullshit: “Je kunt je wel helemaal verliezen in drugs, maar op welk punt ben je dan? Je bent maar een bandje uit Den Haag hoor”.

Die bescheiden instelling voert ook de boventoon wanneer ze aarzelend nadenken over hun toekomstdromen. “Het belangrijkste voor nu is dat de release van de EP goed verloopt”, begint Tijs. “Daarna zou een boeker en een management misschien wel handig zijn, we doen nu nog alles zelf.” Volgens Frank is hun grootste ambitie momenteel een week touren door België: “Ik denk dat ze daar meer open staan voor onze muziek”. Maar het is toch vooral “even afwachten hoe de reacties op de EP gaan zijn”.

Hebben ze dan geen grote dromen? “Noorderslag 2016, Pinkpop 2017, Lowlands 2019, Rock Werchter, Madison Square Garden en de Royal Albert Hall... In 2048 ga ik met de golden oldies mee”, fantaseert Frank ineens. En voor het eerst durft hij uit te spreken dat ze een LP willen gaan maken. “Hopelijk ergens eind 2015.” Het uitspreken van toekomstdromen, doet de jongens ineens realiseren wat er allemaal gebeurd is in 2014. Stukafest en het opnemen van de EP zijn het meest bijgebleven. En weer komt die eerste repetitie met Camiel ter sprake. “Dat was zo fucking mooi, dat we gewoon high werden van de muziek. Geen drugs nodig. Een muziekhigh is beter dan seks.” De anderen kijken Frank bedenkelijk aan. “Nou ja, even goed dan.”