Niets houdt The Tallest Man On Earth tegen

Ook onversterkt pakt de kleine Zweed een uitverkocht Paard moeiteloos in

Ramon Keyzer | Foto's: Stephan Kaffa ,

Een dinsdagavond 26 november met twee troubadours uit Zweden in een al weken uitverkochte grote zaal van het Paard van Troje. The Tallest Man On Earth mag dat op zijn conto schrijven. Daniel Norgren mag voor hem openen. Beiden dertig jaar oud en slechts gewapend met een gitaar en een doorleefde stem. Ingrediënten voor een avond pure en authentieke muziek.

Daniel Norgren mag de volgepakte grote zaal van het Paard van Troje opwarmen voor zijn grote kleine landgenoot, The Tallest Man On Earth. Hij doet dat niet alleen. Samen met een contrabassist snoert hij direct de monden van velen in het publiek. Ook al zal het gros zijn kaartje niet voor hem hebben gekocht, hij krijgt meteen meer aandacht dan een gemiddeld voorprogramma. En dat is volkomen terecht. Ondersteund door contrabas speelt hij op gitaar rauwe, Amerikaans klinkende rootsliedjes. Zijn doorleefde stem pakt je beet en laat je niet meer los.

Klokslag negen uur klinkt een Zweedstalig liedje. Kristian Matsson, beter bekend als The Tallest Man On Earth, loopt het akelig kale podium op en begint met het nummer King of Spain. Direct is het muisstil en een overweldigend applaus laait op na afloop van het liedje. De toon is gezet. En ook daarna strooit hij moeiteloos met intrigerende gitaarloopjes en goed bedachte melodietjes.

Natuurlijk klinken de geesten van grootheden als Bob Dylan en Woody Guthrie duidelijk door. Maar als je dat op zo'n eigen en authentieke manier doet is daar niks mis mee. Zijn wat hese en bij vlagen licht overslaande stem is prachtig en versterkt de nummers nog meer. Met zijn stem weet hij ook op een zeer natuurlijke manier steeds weer de stilte te creëren waarin zijn nummers zo prachtig uit naar voren komen.

Twee nummers voor het einde klinkt een harde knal gevolgd door een constante ruis. De speakers zijn uitgevallen maar The Tallest Man On Earth gaat onverstoord verder. Als dan ook de monitoren uitvallen geeft hij nog niet toe. Wanneer de techniek vrij vlot weer is hersteld trekt hij demonstratief de plug uit zijn gitaar en gaat onversterkt verder. Dat ging immers prima. Dit stukje improvisatie wordt beloond met een oorverdovend applaus. Dat hij het toch niet heel relaxed vond blijkt dan uit zijn reactie; "I'm glad that that happened, it was out of my comfort zone for sure". 

Na afsluiter Revelation Blues geeft The Tallest Man On Earth uiteraard een toegift. Tijdens de echte afsluiter verschijnt plots zijn vrouw Amanda Hollingby Matsson die een fijn stukje meezingt. Ook zij is gezegend met een prachtige stem. Samen achter één microfoon. Een puur beeld van ware liefde. En juist door hier verder geen woorden aan te besteden versterken zij het moment. Een memorabele afsluiting van een prachtig concert.