Tourverslag The Great Escape (deel 1)

Soul Sister Dance Revolution, Torus, Bombay Show Pig en FilosofischeStilte in Brighton

Soul Sister Dance Revolution ,

Van 16 tot en met 18 mei vond in het Engelse Brighton het showcase festival The Great Escape plaats. Fatboy Slim, The Levellers, Blood Red Shoes, Passenger, Right Said Fred, Gary Moore en The Kooks zijn zomaar wat namen die uit deze Zuid-Engelse badplaats komen. Bombay Show Pig, Soul Sister Dance Revolution, Torus en FilosofischeStilte vertegenwoordigden hier Music City The Hague, waar natuurlijk ook een uitgebreid tourverslag werd bijgehouden. In deel één beginnen we vandaag met de reis naar Brighton van Soul Sister Dance Revolution, die alles behalve soepeltjes verliep.

Woensdagochtend is het dan eindelijk zo ver, we vertrekken naar Brighton! We hebben er allemaal super veel zin in en we zijn zowaar op tijd. De eerste stop is FeedBack Rotterdam waar nog wat snaren, vellen, stokken en een keyboardstand worden gehaald. Toch wel relaxed zo’n eigen bandbus. Ook al is het krap, het is wel gezellig… Totdat blijkt dat Thomas bij de Feedback ook een blokfluit heeft gekocht. We maken ons zorgen. De rit gaat verder naar Calais in Frankrijk, waar we met het busje op een trein, door een tunnel onder de zee, naar Engeland gaan. Achter ons staan twee mannen met een Porsche die net van het circuit in Spa komen en ergens voor ons staat een zilveren Lamborghini. Maar fuck it, wij hebben onze Hyundai!
 
Aangekomen in Engeland blazen we de trein uit, we halen iedereen rechts in. We hebben net gehoord dat er reserveringen zijn gemaakt bij het restaurant van Jamie Oliver, boem! We racen de Porsche voorbij, ook de Lamborghini verdwijnt in de achteruitkijkspiegel. Ik druk het gaspedaal helemaal in, de motor op volle toeren, rook uit de motorkap…. Wacht ff, rook uit de motorkap?! De motor verliest kracht, lampjes gaan branden en snel zet ik de auto aan de kant van de weg. Michael springt als lachende ramptoerist uit de auto en begint meteen het rokende busje te filmen. Wij staan verbouwereerd op de vluchtstrook te kijken naar “ons busje”. Een super aardige Engelsman stopt achter ons en brengt me naar de dichtstbijzijnde praatpaal. De politie komt ons van de snelweg duwen en ondertussen heb ik de ANWB gebeld. Ik hoor me nog tegen de politie zeggen: “No we’re going to be allright, the ANWB is on his way”.
 
Na een uur gewacht te hebben, nog steeds geen ANWB. We gaan maar eens bellen. Elke keer als je belt moet je natuurlijk eerst de nodige wachtrijen en keuzemenu’s door.
 
ANWB: “Oké meneer, er is hulp onderweg. Blijf vooral achter de vangrail!”
Ik: “Ja, maar daar staat ook iemand met z’n blokfluit, dus de situatie begint hier steeds  grimmiger te worden. We hebben echt hulp nodig!”
ANWB: “Oké meneer, blijf daar. Ik bel u zo terug over hoe laat er iemand bij u is.”
 
Weer een uur later, nog steeds niks gehoord en nog steeds geen ANWB. Het gaat er misschien op neerkomen dat we het restaurant gaan missen, dat zou natuurlijk een ramp zijn. We gaan maar weer eens bellen.
 
ANWB: “Sorry meneer, ik kan u echt niet horen door al het lawaai”
Ik: “Ja dat is iemand op een blokfluit, ik loop wel even weg. Ik ben nog steeds niet gebeld en we staan hier al twee uur!”
ANWB: “Ow oké, ik ga me even inlezen in het verhaal en dan kom ik zo bij u terug”… (10 minuten verstrijken)… ”Ja meneer ik ga weer even contact leggen met de Engelse wegenwacht. Ik bel u zo terug”.
 
Weer een uur later, nog steeds niks. Ondertussen zit iedereen gewoon in het busje op de snelweg en staat Thomas buiten achter de vangrail vrolijk op z’n fluit te blazen. Een half uur later word ik teruggebeld.
 
ANWB: “Ja meneer, waar staat u dan precies?”
Ik: “….Uhm op dezelfde plek waar we al drie en een half uur staan en die ik drie en een half uur geleden ook al aan jullie heb doorgegeven.…waar jullie ons drie uur geleden al zouden komen helpen?”
ANWB: “Ow oké, dan bel ik u zo terug”…... (even later) “Ja er komt iemand aan, kan een half uur a drie kwartier duren.”
 
Even later komt er een sleepwagen aan. Deze blijkt voor personenauto’s te zijn en niet voor ons busje. Ik weer bellen.
 
Ik: ”Ik had toch doorgeven dat we hier met z’n zessen staan, plus een hele backline en met een bestelbusje?”
ANWB: ”Wacht even hoor, ik ga me even inlezen” … “Ja, daar is helaas iets mis gegaan meneer. We sturen een grote sleepwagen. Duurt ongeveer een half uurtje a drie kwartier”
Ik: ”Ja te gek, doe rustig aan. Ik heb alle vertrouwen in jullie.”
 
Uiteindelijk worden we weggesleept naar het kantoortje van het sleepbedrijf. Na nog zestien keer bellen begrijpt de ANWB eindelijk dat we naar Brighton moeten. We worden met busje en al naar Brighton gesleept. Wat er met het busje aan de hand is, is nog steeds niet duidelijk. De ANWB heeft ons “beloofd” de volgende dag iemand te sturen om naar het busje te komen kijken. Het is ondertussen middernacht en we komen moe en hongerig aan. Snel wat fish & chips gehaald aan de boulevard en ingecheckt in het hotel. Pluspuntje: het fluiten is ondertussen gestopt.