Succesvolle eerste PopHotSpot avond smaakt naar meer

Friends of the Family en Treetop Flyers stoken hartverwarmend vuurtje

Lilianne Laan | Foto’s: Wouter Vellekoop en Nienke Verhoef ,

Vrijdag 24 mei vond de opening van het PopHotSpot Festival op de Grote Markt plaats. Drie weekends lang kun je hier terecht voor een verrassende mix van gratis optredens uit binnen- en buitenland. Aangezien de zomer nog op zich laat wachten werd de start van de concertreeks naar de SuperMarkt verplaatst, waar de eerste twee bands als een stevige slok cognac de Grote Markt van binnenuit verwarmd hebben.

Als topper van de Versafdeling heeft Friends of the Family de eer om het PopHotSpot Festival te openen. De jonge bende indiefolkmuzikanten heeft in zijn korte bestaan al een aardige schare fans verzameld met hun aanstekelijke muziek in de geest van Mumford & Sons. Wanneer het eerste banjogetokkel over de Markt weerklinkt, staat de SuperMarkt als bij toverslag vol: het geluid van die banjo is onweerstaanbaar, helemaal als het buiten zo druilerig is dat je denkt dat het nooit meer zomer zal worden.
 
De achtkoppige Haagse band speelt folkdeuntjes op een encyclopedie aan instrumenten. We zien naast de banjo een mandoline, een karakteristiek Paul McCartney basje en een half dozijn gitaren. Over het drumstel hangt een laken met konijnen. En zo’n Ierse fluit, wanneer zie je zoiets bij een jonge band? Met de rauwe stem van de zanger erbij levert het een karakteristiek warm en vol geluid op. Op het toch al volle podium wordt bij enkele nummers ruimte gemaakt voor een bevriende muzikant op sax of viool: muziek maken doe je het beste met al je vrienden, lijkt Friends of the Family uit te dragen.
 

Het geluid van alle verschillende snaarinstrumenten is niet altijd even goed te onderscheiden maar het geheel is als een warm bad. Het plezier dat van het podium afstraalt is een genot voor het oog en er wordt pittig gespeeld: waar folkbands soms iets zijigs over zich hebben, doet de opgewekte zweep-er-over mentaliteit van dit bandje aangenaam aan The Levellers denken. Friends of the Family zal met hun rap toenemende podiumervaring alleen nog maar strakker en harmonieuzer gaan klinken; dat gouden Fleet Foxesrandje gloort al aan de horizon. Het publiek staat zichtbaar te genieten en aan het einde van de set doet Friends of the -extended- Family er nog een schepje bovenop: Guus (Kern Koppen) en Rat (Rät N FrikK) verschijnen op het podium om een moppie mee te spelen, een leuke verrassing op deze eerste avond van het PopHotSpot Festival.

De tweede helft van het programma is in handen van het Engelse Treetop Flyers. Nog niet zo bekend in deze contreien, zullen ze voor velen voor een verrassing gezorgd hebben. Afgaand op de bandnaam verwacht je iets zoets met een synthesizer en een tamboerijn, maar er staat het publiek heel wat pittigers te wachten. 
 
De looks verraden nog niks - we zien een jonge Beck met een hippieshirt en een paar vredelievende zolderkamermuzikanten. Maar zodra je deze band hoort spelen…. Blimey. We worden recht de jaren zeventig in gekatapulteerd met in-your-face bluesy hardrock. Er komt rock ’n’ roll voorbij, psychedelica, een enkele ballad. Alles voorzien van een partij venijnige drums waar je hartje sneller van gaat kloppen. De eerdergenoemde Beck-adept heeft in tegenstelling tot zijn dubbelganger een stem als een blok graniet, de gitaarsolo’s zijn om van te smullen en er komen riffs voorbij die gemaakt lijken voor de eeuwigheid. Een rustig nummer wordt plots uiteengespleten door een bak hardrock die je doet schreeuwen: waar blijft dat hammondorgel?
 
Wel wordt er redelijk binnen de lijntjes gekleurd: echt wild wordt het nergens, de psychedelische stukken laten ze jammer genoeg niet ontsporen. En hun podiumpresentatie is misschien niet om over naar huis te schrijven, maar horen is geloven: wat een goede programmakeuze voor de start van het PopHotSpot Festival is dit.
 
Om zelfs de meest fervente barhanger de dansvloer op te krijgen, zet Treetop Flyers als laatste een cover in waar niemand weerstand aan kan bieden: Chuck Berry’s ‘You never can tell’, inderdaad: van die danswedstrijd in Pulp Fiction. En zo kan het dat op een avond waarop bij aanvang de handen nog warm gewreven moesten worden, het publiek na afloop dankbaar de koude nachtlucht opsnuift. Op zoek naar afkoeling van een verhit concertavondje. Kom maar door met dat festivalseizoen!