Op een nietsvermoedende industrieterrein naast station Holland Spoor ligt MusicLab. Een oefenruimte, waar sinds kort zogenaamde schemerlampconcerten worden georganiseerd. Wat dat is? Een concert in minimale setting, met plek voor zo’n 20 tot 25 gasten. Met schemerlampen. Vanavond speelt de Utrechtse band Stillwave het tweede schemerlampconcert op deze locatie. 

 

Bij aankomst op deze zaterdagavond lijkt MusicLab volledig gesloten. We bellen toch maar aan, waarop de eigenaar ons komt ophalen en ons begeleidt naar een kleine oefenstudio waar al twee rijen met stoelen al klaar staan. Het is meteen duidelijk dat het allemaal erg familiaal is. Letterlijk, want de band begroet amicaal alle aanwezigen, vader, moeder, broers en zussen. De drie mannen zijn nog een beetje in een Hallelujastemming. De dag ervoor stonden ze in de halve finale van Utrechtse bandwedstrijd the Clash, en ze zijn door naar de finale. Dat, en de mooie EP, beloven veel goeds voor vanavond. 

 

Uiteindelijk is er maar twaalf man publiek aanwezig, wat de sfeer heel anders maakt dan bij een gemiddeld optreden. Stillwave is deze setting dan ook niet helemaal gewend en het is, mede doordat we ze wel erg op de vingers kijken, enigszins ongemakkelijk. Er is dan ook echt nowhere-to-hide voor de mannen. Wie de EP van Stillwave opzet hoort meteen dat zanger Marcel een aparte, diepe stem heeft, waardoor de muziek van Stillwave in de verte wat weg heeft van The National, maar soms meer richting Editors gaat. Dat belooft dus wat, in deze huiskamer met oma’s schemerlampen. De indrukwekkende stem van Marcel is breekbaar en hij maakt echt het geluid van de band. Alhoewel hij er aanvankelijk soms net wat naast zit, maakt dat het eigenlijk alleen maar charmanter.