Raspy Stone mist dynamiek

EP-presentatie ‘A Single Drop Of Nonsense’ in de SuperMarkt

Sabrina Istha | Foto’s: Ruud Sablerolle ,

De indie/folkrockband Raspy Stone heeft sinds de oprichting in 2011 het aantal leden verdubbeld en plaatsen veroverd op festivals als Walk The Line en Crossing Border. Na deze hectische start is het nu eindelijk tijd voor de lancering van de eerste EP ‘A Single Drop Of Nonsense’. En dat wordt op donderdag 9 mei gevierd met een optreden in de SuperMarkt.

Voordat de band zijn EP mag promoten, is het podium gereserveerd voor het elektronische duo Loyu. Raspy Stone mag blij zijn met dit voorprogramma, want de experimentele klanken van het tweetal lokken tientallen bezoekers naar binnen. De combinatie van strakke beats met harmonieuze melodieën levert een geluid op dat doet denken aan grootheden als Portishead en Massive Attack. Het is echter vooral de zuivere, emotionele stem van Baiba die indruk maakt en het geheel van een eigen identiteit voorziet. Loyu zorgt voor een geweldig begin van de avond.

In rap tempo worden de computers weggehaald om ruimte te maken voor Raspy Stone. Sinds de toevoeging van Pascal Janssen als trompettist telt de band inmiddels zes leden. Elk bandlid brengt zijn of haar eigen muzikale achtergrond met zich mee, wat tot een origineel geluid leidt met verschillende lagen. Toverachtige zang vindt gezelschap bij ritmische drum- en gitaarpartijen, terwijl de trompet er een jazzy sausje overheen giet. De formatie slaagt erin verschillende genres samen te brengen in een set die afwisseling biedt maar toch duidelijk een geheel vormt. 
 
Hoewel het materiaal goed in elkaar zit, komen niet alle nummers even sterk over. Voor een optreden in een café als de SuperMarkt kent Raspy Stone te veel momenten die bedoeld zijn om sfeer te creëren. Wat begint als een setlist vol intrigerende melodieën wordt al snel een soort achtergrondmuziek. De gemiddelde cafébezoeker verliest hierdoor de aandacht. De band komt het meest tot zijn recht bij meer swingende nummers als ‘Wallflower’, waarin de trompet een groot aandeel heeft. Dit instrument geeft de muziek absoluut een toegevoegde waarde en tilt haar naar een hoger niveau. De trompet brengt levendigheid in een grotendeels rustig optreden. 
 
Een ander opvallend element in het materiaal is de samenzang van Tom Besuyen en Nadja Freeman. Beiden nemen ook afzonderlijk de zang voor hun rekening, maar produceren een mooier geluid wanneer hun stemmen gecombineerd worden. De vocalen van Tom zijn aangenaam en passen prima bij een nummer als ‘Keep your fingers crossed’. Hij mist alleen intensiteit. Nadja beschikt over een prachtige stem, maar bij de minder hoge tonen klinkt ze wat zeurderig. Samen vullen ze elkaar goed aan. 
 
Raspy Stone is zeker geen slechte band. Er is genoeg talent aanwezig om verder te komen in de muziekwereld. Het geluid is origineel en kent leuke, dansbare refreinen. De trompet is een welkome aanvulling op het rustige materiaal. Wat de formatie nodig heeft, is pit. Zowel muzikaal als wat de performance betreft. Zanger/gitarist Tom kletst gezellig tegen het publiek en doet tevergeefs zijn best om de andere bandleden wat op te zwepen. Als hier meer aandacht aan zou worden besteed, zou het optreden al een stuk dynamischer overkomen.