Tourverslag Bombay Show Pig US Spring Tour (deel 2)

“Mensen in de weirdste outfits, drugs op tafel en nooit eerder geziene danspasjes”

Bombay Show Pig ,

Het Haags/Amsterdamse duo Bombay Show Pig is een van de Nederlandse acts die dit jaar op het prestigieuze South By South West (SXSW) festival te zien is. Met steun van The Hague Music Export en Fonds Podiumkunsten boekte de band er de US Spring Tour omheen met optredens in New York en Los Angeles. Speciaal voor 3voor12 Den Haag houdt het tweetal een tourverslag bij. Hier deel 2.

We pakken de draad weer op, een dikke week geleden. De eerste SXSW show zit er op, we hebben een dag niks. Jori van Nobody Beats The Drum heeft ons een tip gegeven voor het huren van fietsen. Relatief gezien wordt er best veel gefietst in Austin en het lijkt ons ook wel even prettig om niet de hele tijd van taxi’s afhankelijk te zijn. De jongen die de fietsen verhuurt doet dat gewoon vanuit huis, als bijbaantje. In de tuin heeft hij een bonte verzameling fietsen staan, van beachcruisers tot fixed gears. We worden al snel vrienden met hem en zijn huisgenoten dus we gaan samen de stad in op de fiets. Bicycle wolfpack! Yoni op z’n zelfgebouwde dubbeldecker fiets zal nog een belangrijke rol gaan spelen in de nabije toekomst…
 
De vrijdag (15 maart, red.) is een belangrijke dag. Om twee uur ‘s middags spelen we op Grackle Rock, een “festivalletje in het festival” aan de toffe kant van de stad: 6th Street aan de andere kant van het viaduct. Elk jaar verschuift het festival zich meer naar die kant van de stad, dat zich kenmerkt door meer locals, tuintjes met bbq’s en meer hippie-achtige taferelen. Deze gig hebben we te danken aan Ramesh van Vinyl Grove; vrienden van hem organiseren dit festival. Toffe tent, een paar toffe bandjes ontmoet, hatsekidee.
 
Die avond is de officiële showcase. Daar is het allemaal om te doen eigenlijk. Ruim op tijd zijn we in The 512, om de kat uit de boom te kijken. Als we bands hele drumkits en versterkers op en af zien dragen, bekruipt ons het gevoel dat er geen backline van de zaal aanwezig is… Dat blijkt inderdaad het geval! We hebben nog 40 minuten om twee gitaarversterkers, een bassamp en een drumkit bij elkaar te harken! Ook al spelen er meer dan 2200 bands op SXSW (niet overdreven), het blijkt niet gemakkelijk. De band voor ons huurt de backline, en die moet gelijk terug naar de verhuurder voor de volgende band. De band na ons wil ons wel twee amps lenen, maar de drumkit is een of ander vintage something something duur duur en die willen ze dus niet uitlenen...
 
In een wanhopige poging bellen we Yoni van de dubbeldecker fiets; we hebben de dag ervoor bij hem in z’n woonkamer zitten jammen op een krakkemikkige Pearl kit, maar prima. De held neemt de telefoon op en komt zo snel hij kan met de kit naar de venue - het vagevuur van jaarlijks spitsuur nr. 1 trotserend. Kit het podium opgegooid, Linda en Mathias spelen de ingekorte set alsof het de laatste is; voldoening! Er zijn belangrijke mensen aanwezig die erg enthousiast zijn. Zelfs Joost van Bellen vindt het tof.
 
Die zaterdag (16 maart, red.) spelen we nog een kort setje op een backyard party en doen we een sessie bij Red Light Radio. De laatste dag in Austin beleven we allemaal anders, maar over het algemeen rustig. Linda geniet van een pedicure door haar inmiddels hartsvriendin Seoul, Mathias werkt aan een nieuwe track, en Martijn (geluidsman) verzorgt een heerlijke Italiaanse maaltijd voor het hele (gast)gezin. Simon (manager) moest en zou naar Switched On - een synthshop met een grote verzameling obscure apparaten. Hij koopt er drie, waarvan één ingebouwd in een army-ammunition casing… als dat maar goed gaat bij de douane.
 
Los Angeles
Next stop: LA. De vlucht gaat prima, en er zijn geen problemen met de bagage. In LA hebben we een appartement en een auto gehuurd; zonder auto kan je niks in LA. Dikke SUV onder de kont, appartement gevonden, allemaal prima in orde. Volgende dag Roxy!
 
The Roxy, op Sunset Boulevard tegenover de grote Hustler store, is toch wel indrukwekkend. Niet eens zo heel groot (capaciteit 400) maar wel stylish. En we staan op het bord! Die classic black-on-white letters waar je altijd al van droomt; werkelijkheid! We maken wel honderd foto’s. De werkelijkheid is iets minder glamorous: er is geen ruimte achter het podium, dus je staat op te bouwen buiten op de parkeerplaats naast het gebouw. Bij changeover gaat er een luik open en moet je langs elkaar heen manoeuvreren het podium op. Als Linda tegen het publiek zegt hoe trots Nederland is dat ze in The Roxy mogen spelen gaat de volle tent overstag en is het ijs gebroken. Lees hier een recensie van de show (Nederland = Amsterdam voor Amerikanen). Na afloop ontmoetten we Andrew Sheps, de engineer die verantwoordelijk is voor het mixen van onder andere Red Hot Chili Peppers, U2, Jay-Z en Gossip. Wat een held! En zo bescheiden…
 
De enige dag vrij brengen we door in Santa Monica en Venice Beach. Pelikanen, surfers, achtbaan op de pier. Foxygen in de auto, ondergaande zon, California good vibes. ‘s Avonds 15 dollar cocktails op het dak van The Standard Downtown. Praatje met een real estate agent met wijndomein in San Francisco - slaapplek voor de volgende trip in de pocket.
 
Dan rest ons nog één dag, met wederom een vol programma. De vice president van Blue Microphones heeft ons uitgenodigd als gast voor de podcast van Blue (komt later online). De opnames daarvoor vinden plaats in een leegstaande villa van 22 miljoen dollar, waar het microfoonmerk voor de time being een studio heeft gebouwd. Wat een plek! Echt zo’n mansion uit de film, met zo’n zwembad zonder rand, uitkijkend op LA’s duurste golfbaan.
 

Er hangen originele foto’s van The Beatles, er staat een blauwe vleugel waar Jack White op heeft gespeeld tijdens de Grammy Awards, en de producer van Nine Inch Nails loopt een beetje in en uit al grappend over onze illegale gig die avond (“I’m gonna call the cops on you vagrants!”). We testen eerst vijftien microfoons waarvan we er twee opgestuurd krijgen, dan nemen we twee liedjes op en doen een interview. Tyler (VP van Blue) vermeldt tussen neus en lippen door dat ie Bombay Show Pig heeft lopen pluggen in de podcast van Jesse Hughes (Eagles of Death Metal). Luister hier vanaf 25:00.

Dan rest ons nog één show, en wel een van de spannendste omdat we geen idee hebben waar we gaan belanden. We spelen in The Overpass in Silverlake, om twee uur ‘s nachts. De bars in LA gaan om 02.00 uur dicht, deze gaat dan juist open. Daarom illegaal - je kan er alleen op uitnodiging binnen komen. We komen aan bij de club en worden volledig binnenstebuiten gekeerd door twee bodyguards die eruit zien als een mengeling tussen Cypress Hill en Fat Joe. Not to be fucked with. De club is echter minder grimey als we verwachten; pretty decent actually! De eerste LA hipsters komen binnen en het wordt gelijk duidelijk dat we middenin de scene zitten: mensen in de weirdste outfits, drugs op tafel, nooit eerder geziene danspasjes. We spelen een goeie set en het publiek gaat los. Later praten we uitvoerig met de bassist van Hanni El Katib en nog een paar andere enthousiastelingen die ons verder willen helpen.
 
Dan zit het er echt op. We vliegen terug maar stranden op London Heathrow. Het weer in Europa blijkt zodanig slecht te zijn dat er geen vluchten meer naar Amsterdam gaan. We pakken een hotel, eten fish ’n chips en vliegen de volgende dag alsnog naar Schiphol. De baggage ligt nog in London but not a single fuck was given. Wat een tour!