Albumrecensie: Handsome Poets - ‘Sky On Fire’

Festivalgeluid van hitsingle ‘Sky on fire’ ook in de huiskamer geloofwaardig

Tess van der Zwet ,

We weten nog goed hoe deze band op Plein Open 2011 stond te ploeteren terwijl tientallen paraplu’s zich voor het buitenpodium weerden tegen de zeikregen. Een beetje sneu was het wel, want hoewel het optreden ook niet al te best was, bezat Handsome Poets wel een hoge gunfactor. We zijn nu anderhalf jaar verder en dit incident heeft de band niet uit het veld geslagen. Sterker nog: de populariteit van de makers van ‘Dance (The war is over)’ is in die tussentijd explosief gegroeid. Daar heeft de genialiteit van hitsingle ‘Sky on fire’ wel voor gezorgd. Het gelijknamige album kwam in november jongsleden uit.

De band komt oorspronkelijk uit Gouda, maar is dankzij producer en medecomponist Erik Schurman (ex-Suburbs) toch enigszins Haags te noemen. Bovendien staat er een liedje op de plaat met een titel die maakt dat we Handsome Poets onmogelijk kunnen negeren: het nummer ‘Scheveningen’. Nieuwsgierigheid neemt dus de overhand en we luisteren eerst nummer zes. Foute keuze: Scheveningen blijkt een nietsig liedje dat, ondanks de zomerse intro, snel de vergetelheid in tuimelt. Terug naar de openingstrack. In ‘Jupiter’ vliegt een aantrekkelijke beat en opzwepende synthesizer de luisteraar aan: niet geheel onprettig en het nummer blijkt de perfecte amuse voor de rest van de cd. Opvolger is ‘Sky on fire’, welke afgelopen jaar in Nederland diende als soundtrack van de Olympische Spelen. Dat is niet zonder reden: de kracht van dit nummer ligt in een euforisch geluid dat de luisteraar het gevoel geeft dat geluk in het leven simpelweg af te dwingen is. Een absolute diamant, die zelfs bij de grootste zwartkijker een lach op het gezicht tovert. Dit zou nog wel eens zo’n nummer kunnen zijn dat over vijftig jaar nog steeds zijn glans niet verloren heeft. 
 
De band heeft goed geluisterd naar het overweldigende festivalgeluid van bands als Coldplay en The Killers; ook Handsome Poets weet deze sound ook in de huiskamer geloofwaardig te maken (mits je een knap setje speakers hebt dan). Dat is een groot compliment, want Handsome Poets is een van de weinige bands in Nederland die het lef heeft om geluid te overdrijven, zonder pretentieus te klinken of een gimmick te worden. Ook ‘Strangers’, ‘Lucky one’ en ‘Follow me’ zijn liedjes van grote klasse. Helaas zijn er enkele liedjes, waaronder dus het eerder genoemde ‘Scheveningen’, die al vergeten zijn voordat ze goed en wel beluisterd zijn. Bovendien is de herhaling in de refreinen na twee volledige luisterbeurten wel een beetje teveel van het goede. Dat is echter wel dé manier om te zorgen dat een volle festivalweide of arena je nummers moeiteloos mee kweelt. Dus zien we deze ongemakken door de vingers en kan er geconcludeerd worden dat Handsome Poets een van de meest bepalende bands in de Nederlandse popmuziek van dit decennium kan worden. Daarvoor moet de band echter wel wat selectiever zijn in de songkeuze bij album nummer drie. Maar glorie is de hardwerkende Poets in ieder geval zonder meer gegund.