Haagse Pop Week 2013; vrijdag 25 oktober

Minifestival in het Haags Pop Centrum

Renate Heins en Jeroen Thijssen | Foto’s: Ramond Jaggessar ,

Terwijl in de SuperMarkt het debuutalbum van Taymir gepresenteerd wordt, heeft het Haags Pop Centrum een minifestival op het programma staan. De avond kan worden vergeleken met het Winterfest met vele optredens in het café, de grote zaal en de verschillende oefenruimtes. Zo stonden er onder andere optredens van Atombox, Red Light Babies en The Blues Junkies op het programma en was er een drumclinic van Jamie Westland (DI-RECT).

Het programma wordt vanavond afgetrapt met een drumclinic van Jamie Westland, bekend van DI-RECT. Zoals hij zelf vertelt geeft hij eigenlijk nog maar weinig drumclinics, maar hij vindt het “leuk dat Den Haag centraal staat deze week” en draagt graag zijn steentje bij. Dat hij dit niet vaak meer doet is niet te merken. Jamie vertelt vol enthousiasme en passie hoe zijn drumcarrière ooit begonnen is, wie hem daarin begeleid hebben (met lof en dankbaarheid voor zijn vader), het ontstaan en de evolutie van DI-RECT en neemt zijn publiek mee door een stukje Haagse historie. Bewonderende blikken zijn zijn deel. Dat Jamie een professional is, staat buiten kijf.  Jamie betrekt zoveel mogelijk zijn publiek bij de clinic, legt de nadruk op creativiteit, nuances en variatie en prijst Ludwig (Legacy) aan als hét merk. Voor herhaling vatbaar! (RH)

De band die vanavond de Haagse Pop Week in de Grote Zaal mag inluiden, staat garant voor funky grooves, swing, rock en een flinke dosis stoner. Red Light Babies opent kort maar krachtig met hun maxi-single ‘Help!’ en doet dit met verve. Gekleed in rode broeken (en bovenkleding uiteraard, helaas dames...) en goed gekapt en bebaard nemen de heren ons mee in hun overtuigende muzikale samenspel. Ook met vervangende drummer Jochem (Garlic, 27 Ways to Win) klinkt het geheel prima. Bombastisch, lekker op elkaar ingespeeld en zanger/gitarist Frank Leenen is goed bij stem. De gecontroleerde intervallen, opgevolgd door een enorme klap in je bek smaken naar meer. De tip van de week is wel dat de bassist en gitarist wat meer los mogen gaan op het podium. Dat en de puntjes op ‘i’ zetten leidt hopelijk ertoe dat we in de toekomst meer horen van deze band. (RH)

Atombox zit zelden stil. Inmiddels hebben de bandleden al vele jaren ervaring op de Nederlandse poppodia en hebben ze ieder festival in de wijde omtrek van de Haagse regio wel gezien. Het kwartet speelt vanavond veel nieuwe nummers en wellicht slechts een of twee bekendere liedjes. Waaronder ‘Going under’. Met name door het geluid in de zaal komt het optreden toch niet voortdurend helemaal goed over.  De Atomboxers zijn zelf al niet echt de meest beweeglijke artiesten die wild solerend over het hele podium rennen, maar door het matige geluid lijkt er ook een stukje bezieling te ontbreken. Gelukkig lijkt dit gedurende het optreden enigszins terug te komen. Er is dan wel veel nieuw materiaal, aan de authenticiteit van Atombox doet het zeker geen afbreuk. De herkenbaarheid en de eigen sound zijn gebleven. Atombox blijft in de regel boeien. (JT)

Met maar liefst 20 minuten uitloop na de soundcheck is het de beurt aan de “multisound” band Last Chance To Dance. Een heuse primeur vanavond! De bandleden gaan vol gas voor een oldschool eighties sound, met opzwepende rappartijen en dampende synthesizerklanken. Naast de opstartproblemen valt de band ook nog een technisch mankement ten deel, met uitval voor de synth. Een opzwepende band die veel stijlen combineert (elektro, eighties pop met bijpassende galm, funk, noem maar op). Ze lijken hun inspiratie te halen uit Dandy Warhols. Er zit nog wat werk in voor deze stoere mannen, maar met het idee zit het in ieder geval goed. (RH)

Het mag in Den Haag en contreien intussen geen geheim meer zijn, maar wellicht wordt een onwetende belangstellende nog compleet verrast door het bepaald niet bluesy muzikale gehalte van The Blues Junkies. Wat je krijgt zijn snoeiharde, kneiterstrakke, scheurend uit je panty tot aan je bilnaad, volumeknop op 11 snerpende en raggende solo’s en partijen waar een Lemmy Kilmister een goedkeurende blik aan zou besteden. Een groot deel van het repertoire misstaat ook zeker niet op de grote metal- en rockfestivals. De heren zijn vanavond een prima afsluiting van het programma in het HPC Café. Er komt nog wel een optreden in de grote zaal, maar de knallende klanken dreunen nog wel even door. De heren hebben inmiddels vier albums gemaakt en het aanwezige publiek kent haar klassiekers. ‘Live fast’ wordt uit de keeltjes mee geblèrd, er gaan vuisten de lucht in en ook een moshpit blijft niet uit. (JT)

De avond wordt afgesloten in de grote zaal van HPC met een selectie muzikanten gelieerd aan F.A.S.T. surfdorp. F.A.S.T. Allstars bestaat uit drummer Koen Herfst, leden van Piñata, Fantine Tho en Dagga Dagga. Een geïmproviseerd samenspel van muzikanten met een mooie staat van dienst. Zomers, swingend en ritmisch brengen zij nummers ten gehore die niet bepaald geïmproviseerd overkomen. Helaas komt het niet op iedereen over dat dit een passende afsluiter is gezien het rockende geweld van de voorgangers. Helaas iets minder drukbezocht dan gewenst mag HPC toch echt wel terugkijken op een geslaagde avond, met hulde voor de vrijwilligers die - zoals altijd - de bezoekers weer breeduit lachend hun muziekcentrum hebben doen verlaten. (RH)