Wie denkt aan Laura Palmer, denkt waarschijnlijk aan de vermoorde vrouw in de serie Twin Peaks. Of aan een zangeresje met hemelse liedjes. Niets is echter minder waar als je over de Haagse band Laura Palmer praat. Geïnspireerd door Joy Division en met de sound van Interpol, maakt de band nugaze uit de jaren ’90. Vooral familie en vrienden vullen de zaal waar Laura Palmer speelt. De synthesizers en drums komt jammer genoeg uit een laptop zetten, maar de rest wordt wel live gespeeld door de drie heren. Het optreden spettert helaas niet. De bandleden staan er ietwat saai bij. Er slaat een vette bas in maar de bassist staat niet-bewegend op zijn instrument te pingelen. Daarnaast werkt de omgeving ook niet bepaald mee. In de Fiddler is het te licht voor de donkere muziek van deze formatie. (TB)
Haagse Pop Week 2013; donderdag 24 oktober
Met Trio Escobar, Antilounge, Naked, Desyrel en meer
Antilounge, opgericht door Martijn Verlinden, is een label en platform voor nieuwe talentvolle Haagse elektronische kunstenaars. Begin dit jaar brachten ze het tiende compilatiealbum uit. Antilounge heeft afgelopen zomer een tour gedaan door Nederland, Duitsland en België. Om de tiende verjaardag goed af te sluiten stonden er donderdag 24 oktober elf Antilounge acts in de SuperMarkt tijdens de Haagse Pop Week. Daarnaast was er metal in 330live en een uitgebreid programma in de Fiddler.
Naked, weer een band waarbij je misleid wordt door de naam. Het zijn geen ruige mannen met lang haar die met hun headbangen het publiek bespelen. Het zijn juist rustige popsongs die een gelukkig gevoel bij je opwekken. Zanger en frontman Arie Spaans kennen we al jaren uit de muziekindustrie. In 1997 won hij met zijn band Suburbs de Grote Prijs van Nederland en kwam in 2004 met de debuutplaat van zijn zijproject Naked. Het zijproject is echter terecht uitgegroeid tot een hoofdproject. Muzikaal bestaat het werk uit een mix van folk en pop met hier en daar wat ruige uitspattingen. Het podium staat propvol: violist, drummer, contrabassist, gitarist en Arie Spaans zelf passen nog maar net met z’n allen op het kleine podium, maar op de een of andere manier weten de heren toch nog redelijk vrij te bewegen. Ook in het publiek staat het vol met enthousiaste fans die terecht na ieder nummer voor een luid applaus zorgen. (TB)
In de 330live staan vanavond drie metalbands op het programma. De tweede band van de avond is Desyrel. De vierkoppige formatie kan rekenen op ene goed gevulde zaal met enthousiast publiek. Het muzikale genre van Desyrel is volgens de biografie groove metal, maar het is juist de afwezigheid van een goede groove dat de nummers niet boven het maaiveld uit weet te laten steken. Zowel instrumentaal als zangtechnisch wordt er veel te netjes en vaak onstrak gespeeld en de band mist venijn in het spel. Funest voor een metalband. Desyrel weet het enigszins te compenseren met veel spelplezier en humor, bijvoorbeeld als bassist Chris Lamey halverwege de show ineens besluit om een banaan te gaan eten op het podium. “Elke dag twee stuks fruit”, luidt zijn pleidooi, gevolgd door een “je bent wat je eet” uit het publiek. Muzikaal schiet de band echter helaas nog veel te kort. (RvdH)
Terwijl zijn zoon een paar uur eerder De Wereld Draait Door op z’n kop zette met Taymir, betreedt Remco Prins met Trio Escobar het podium van Fiddler. Drie leden van het welbekende Haagse Burma Shave gaan sinds 2007 door het leven als Trio Escobar en laten iedere tent waar ze spelen verbluft achter. De ouwe rakkers domineren het podium en genieten zichtbaar van hun eigen rootsrockmuziek. Ook nachtburgemeester Rene Bom neemt een kijkje in de volgelopen zaal. Alles gaat vlekkeloos… tot Prins de plug uit zijn gitaar trekt. “Zul je net zien bij zo een gevoelig nummer”, waarna ze weer verder gaan waar ze gebleven waren. Meer dan een half uur van uitzinnige rocknummers passeren, het zweet druipt van Prins’ gezicht en spat uiteen op de houten vloer. Niks een rustig bandje op de late avond, maar nog even hard gaan voor we de ogen sluiten. (TB)
Dansbommen, maskers en rebelse rappers in de SuperMarkt
Alkaloid is een van de eerste acts van de avond en hebben zich goed ontwikkeld in de elektronische dance. Stil zitten kan bijna niet, het oude computerspelgeluid maakt dat je op een neer moet springen. Er wordt goed afgewisseld. Zo voegt de zanger even later met vervormde klanken een soort Arabische sfeer toe. Alkaloid haalt alles uit de kast.
NOCX volgt met een snoeiharde undergroundsound. We zien Russische militairen als visuele achtergrond en het harde geschreeuw van NOCX past helemaal in het plaatje. Invloeden uit hedendaagse gothic, jaren negentig techno en metal zijn duidelijk te horen. Een pareltje voor de liefhebber.
De jonge, rebelse rappers van Agga Terror Squad trekken een volle zaal. De beats van FilosofischeStilte zijn sterk. Jammer dat de drie rappers niet goed te verstaan zijn wat daardoor de beats een beetje afzwakt, maar dit lijkt niet uit te maken voor het publiek. Ze vertellen ons zenuwachtig te zijn, maar daar is niets van te merken. Het viertal maakt er een echte fissa van, om in de taal van deze jongens te blijven.
Autodrop volgt met toegankelijke dance, met als gevolg: iedereen op de dansvloer. De sfeer is goed en iedereen gaat los. De driemanformatie werkt goed samen en vormt een goed geheel. Ze laten pure dansbommen vallen. Met maskers en capes komt daarna G∆RTM∆LEN op. Donkere synthesizers en vervormde stemklanken galmen door de zaal. Het is een mix van duivels en hemels geluid. Het optreden lijkt een verhaal te vertellen. Het is een kunstwerk om te zien met de visuals en de kostuumwisselingen. De identiteit van de kunstenaars lijkt er niet toe te doen, aangezien we de gezichten niet te zien krijgen. Met de maskers en outfits wordt de mysterieuze sfeer van de muziek versterkt.
Bimbo Electrico is een hoogtepunt van de avond. De combinatie tussen zangeres Zoe Bowie en de man achter Antilounge, DJ Kipkillah is sterk. Zoe Bowie heeft een krachtige, zwoele stem die in harmonie is met de beats. Ze springt op haar hoge hakken een meter de lucht in en krijgt met haar charme en stemgeluid het publiek mee. Deze elf acts uit de Haagse elektronische dance scene brengen diversiteit in de avond, maar toch klinken de verschillende acts als geheel. Elk optreden heeft een Antilounge getinte sound. Martijn Verlinden loopt als een trotse vader rond in de SuperMarkt. En gelijk heeft hij. De Haagse underground zit vol met talent van zowel jonge als ervaren artiesten. (EV)