Liefhebbers van Damien Rice, spitst de oren: de intieme gitaar- en pianoliedjes van mede-Ier Glen Hansard zullen ongetwijfeld de snaren van je hart weten te vinden. Als afsluiter in The Royal zaal brengt Glen Hansard een twaalfkoppige groep musici mee, waaronder ook mede-Frames: strijkers, blazers alsook een echte piano en prominent aanwezige drumkit.

 

De hoogtepunten zijn verdeeld: aan de ene kant de groots opgezette nummers met briljante solomomenten van de blazers, aan de andere kant de eenvoudigste uitvoeringen: Hansard met akoestische gitaar in de spotlight. Iedereen heeft hierbij zijn uiterst persoonlijke favorieten; er klinkt regelmatig gesnik in de zaal. ‘Bird of sorrow’ krijgt een intense uitvoering met heftige, gekwelde uithalen: “A good heart will find you again”. Probeer het dan maar eens droog te houden als ooit je hart gebroken is. 

 

In het creëren van sfeer is deze man een meester. Technisch oponthoud wordt met grapjes ondervangen; zijn roadie krijgt een ‘We’ve got Jesus on our crew!’ toegeworpen. Het meegebrachte dozijn musici is goed besteed; het trio blazers brengt gigantisch veel schwung zonder bombastisch te worden, de pianist maakt zich in de eerste vijf minuten al onmisbaar. Hansard brengt zijn musici nadrukkelijk op de voorgrond. Ze krijgen de ruimte om te soleren en krijgen even uitzinnige reacties van de zaal als de man himself. Als toegift komt het hele gezelschap onversterkt vooraan het podium staan voor een old timey samenspel. Een breekbare versie van religieuze meezinger ‘Passing through’ ontvouwt zich, waarbij de bandleden met aandoenlijk kwetsbare stemmen om beurten een couplet voor hun rekening nemen. Het refrein wordt al snel opgepikt door de zaal waardoor Christen, atheïst en anarchist gebroederlijk kerkzingend de avond eindigen. Hoe heilzaam wil je het hebben.