Als het Vlaamse tienerbandje Bandits van start gaat met hun allereerste optreden op Nederlands grondgebied, heeft het Zuiderstrand op deze mooie zomerse middag meer weg van een zandvlakte waar je gezandstraald wordt dan van een festivalterrein. Muzikaal stelt wat de band laat horen niet gek veel voor. Gooi Justin Bieber, One Direction en Clouseau in een blender en voilà. De jongens kunnen wel degelijk hun instrumenten bespelen, maar de mix van jeugdige Nederlandse teksten met hier en daar een hip Engelse woord is niet serieus te nemen. Maar dat maakt voor de enkele aanwezige Bandita’s met zelfgemaakt spandoek totaal niets uit, zij staan tegen de dranghekken gedrukt om hun idolen van zo dichtbij mogelijk te aanschouwen. De band wekt door hun Vlaamse accent redelijk wat sympathie wanneer ze vragen: “Als u het volgende liedje kent mag u hem zeker meezingen!” Hierna volgt een strakke mash-up met de recente hits van Macklemore, Rudimental en The Black Keys. Als afsluiter wordt de eigen single `Tijdbom’ gespeeld waarna de meiden in het publiek met rode wangentjes van verliefdheid zich weer keurig bij hun ouders melden. [NvdB]
Verslag Schollenpop 2013: Middag
Met Bandits, Kraantje Pappie, Nielson, Doghouse en meer
Dit jaar is alweer de 17e editie van Schollenpop op het Zuiderstrand. De laatste jaren is het festival geteisterd door slecht weer, waardoor er al eens een podium de zee in vloog en een aantal keer moest helaas het programma gestaakt worden vanwege de stortbuien. In 2013 zijn de weergoden Schollenpop wel gezind. Door het gunstige weer en een redelijk aantal bezoekers kan Schollenpop terugkijken op een geslaagde 17de editie.
Waar de Vlaamse knulletjes nog enigszins konden rekenen op publieksreacties, schijnt dit maar niet lukken tijdens het optreden van Kelly Wants To Fly. De band rondom gitariste/zangers Kelly Steentjes maakt een matig enthousiaste en rommelige indruk voor de zo’n zeventig aanwezigen. Daarbij helpt het geluid ook niet mee. Nadat de eerste vier nummers zijn gespeeld, staat het eindelijk goed afgesteld. Pas tijdens het akoestische nummer `Mother’ waarbij gitarist Thom Schotel en bassist Querido van Berkel even het podium verlaten, komt er meer rust in het optreden. Dit, gecombineerd met een heerlijk zonnetje, zorgt ervoor dat de meeste aanwezigen zittend of liggend even lekker de tijd nemen om bij te praten. Als er dan tijdens een volgend nummer door de zangeres gevraagd wordt om met z’n allen te springen, wordt hier door het publiek totaal geen gehoor aan gegeven. Dit toont aan dat de band blijkbaar wel ergens de drive heeft om te overtuigen, maar zich niet realiseert dat er nog een lange festivaldag te gaan is. Laat dat springen dus maar over aan de afsluiters. [NvdB]
De eerste band uit Eindhoven vandaag is Mozes and the Firstborn. De door Top Notch getekende band werd eerder al in diverse hokjes gestopt, van gruizige garagerock tot old style hardrock, tot psychedelische pop. Wat we vandaag horen lijkt eerder op Britse jaren zestig pop gebracht op een contemporaine manier, maar eigenlijk klinkt de band veel breder dan dat. Het viertal met Melle Dielesen op gitaar en zang, Ernst-Jan van Doorn op gitaar, Corto Blommaert op bas en Raven Aartsen op drums heeft echter een kwartier nodig om in het spel te komen. De Scheveningse zeewind helpt daarbij ook niet echt, de klanken die zich vanaf het podium het publiek in willen storten waaien regelrecht de Noordzee in. Maar als de muziek meer uptempo wordt, komen daar voorzichtig de eerste hupjes op het podium en ontstaat er steeds meer interactie tussen de bandleden, waarbij de spankracht van bassist Corto opvalt. Als Ernst-Jan wil gaan frisbeeën, krijgt hij een werpschijf naar zich toegeworpen vanuit het publiek. Doordat Mozes and the Firstborn vrij netjes speelt, maakt het een tamme indruk, het fuzzy geluid van de gitarist daarentegen zorgt voor een aangenaam geheel. De rustigere nummers hebben een hoog nerdpopgehalte, niet negatief bedoeld. Het lijkt of de mannen hebben toegewerkt naar het einde van de set, uiteraard moet er afgesloten worden met hitje 'I Got Skills'. Tijdens dit nummer, waarbij de vergelijking getrokken kan worden met Haagse muzikant Tino, breekt van Doorn zijn snaar, dan maar gitaar opzij en spelen met de microfoon. [PT]
Gabber, 80's-beats en dubstep op Schollenpop? Jazeker! Tussen al het gitaargeweld valt er vandaag met Kraantje Pappie voor de liefhebbers van de Nederlandse hiphop ook wat te beleven. De rapper hoeft er eigenlijk niet eens om te vragen want zodra de eerste beats klinken stromen de bezoekers van alle kanten massaal naar voren. Na een ode te hebben gebracht aan alle barkeepers wordt het autobiografische 'Wat Nou Als Het Lukt’ opgedragen aan z’n eigen moeder. De crew wordt tussen de tracks door doodleuk geïntroduceerd als “Justin Bieber achter de draaitafels en Patricia Paay als tweede mc”. Als dan `Waar Is Kraan?’ wordt ingezet, kan het feestje echt beginnen. Na deze hit weet de als Alex van der Zouwen geboren rapper goed de familiesfeer op het festival te creëren want hij laat het publiek bij elkaar inhaken en binnen no-time zwieren de rijen van links naar rechts op de stevige dubstepbeats. Als hierna ook nog eens een portie gabber als toetje wordt geserveerd gaan alle aanwezigen voor het podium helemaal los. Gelukkig is de zee niet ver weg en kan er na dit spetterende optreden snel een duik worden genomen om af te koelen. [NvdB]
De naam Niels Littooij zegt de meeste mensen niet zoveel. De naam Nielson des te meer. De 23-jarige singer-songwriter deed vorig jaar mee aan het eerste seizoen van 'De beste singer-songwriter' en sindsdien is het snel gegaan. De wedstrijd won hij niet, maar liedjes als 'Beauty and the Brains' en het Miss Montreal duet 'Hoe' kan iedereen inmiddels wel meezingen. Waarom Nielson niet de beste singer-songwriter is geworden laat hij vandaag zien op Schollenpop. Net als André Hazes lijkt Nielson de teksten van zijn nummers te schrijven met hulp van het Prisma rijmwoordenboek. Een toeschouwer noemt het 'Jip en Janneke liedjes'. Dat is misschien de term die de lading nog het beste dekt. Van een singer-songwriter verwacht je meer diepgang dan 'oeh oeh' en 'ey ey', maar Nielson lijkt niet verder te komen dan dat. Nagenoeg elk laatste woord van een zin wordt door de zanger tot op het irritante af opgerekt en alle liedjes lijken op elkaar of hebben hetzelfde thema. De meisjes die zich voor het podium hebben verzameld lijkt het niet uit te maken. Alles wordt meegezongen. Nielson is met zijn coupe Waylon het nieuwste snoepje van de week, maar muzikaal lijkt hem geen lang leven beschoren. Kleine hoogtepuntjes van deze set zijn de covers van Lumineers-hit 'Ho Hey' en 'Feel the love' van Rudimental. Jammer alleen dat ook deze nummers tekstueel de Prisma-behandeling hebben moeten ondergaan. Zo blijft er zelfs van kwalitatief betere nummers weinig over. [MP]
1UP is een Haagse viermansformatie die al bestaat sinds 2010. Ze zeggen zelf beïnvloed te zijn door grunge en punk, met als grote voorbeelden Foo Fighters, Pearl Jam, Green Day en Bad Religion. Wat meteen opvalt, is dat de podiumpresentatie niet om over naar huis te schrijven is. Als speciaal detail hebben de heren gekozen voor blote voeten. In sneltreinvaart brengen de enthousiaste mannen onder andere 'Hero', voor hun vriend Tim die verhuisd is, 'Radio' en 'Break the Habit' ten gehore. Het doet allemaal wat oubollig aan, het lijkt wel een foute 90's revival en het spel is niet strak. Vreemd wanneer je al drie jaar bestaat, dat het niet goed uitgevoerd wordt. Daarbij is de samenzang tenenkrommend, het gaat niet altijd gelijk op en de valse noten zijn niet meer op een hand te tellen. Voldaan gaat het kwartet na een set van 30 minuten de Local Stage af. “Wij hebben in ieder geval lol gehad” schreeuwt de frontman. Blijkbaar hebben ze goed in de gaten dat de Schollenpoppers niet echt onder de indruk waren, “Wij niet” is van ieders gezicht af te lezen. Zonde, gemiste kans. [AE]
Arie Spaans is vaste klant bij Schollenpop, of liever gezegd: Schollenpop is vaste klant van Arie Spaans. Al tien keer eerder stond hij op het strandpodium. Best een prestatie als je bedenkt dat het festival dit jaar voor de zeventiende keer georganiseerd wordt. Dit keer staat Spaans op de planken met Naked. Deze folk-rock band rondom de Scheveningse singer-songwriter presenteerde eerder dit jaar haar album 'Watching The Trees'. Een plaat met heel veel lagen die pas na heel vaak luisteren allemaal tot je doordringen. Gelukkig hoeft de band vandaag niet op repeat. De catchy en soms zelfs wat Beatleske nummers slaan goed aan en met zijn jarenlange ervaring bespeelt Spaans geroutineerd het publiek. Het enige minpuntje dat er te noemen valt, is dat er geen band op het podium lijkt te staan, maar een zanger die een aantal muzikanten om zich heen heeft verzameld. Het vioolwerk van Willem Art geeft de nummers net dat extra folky sausje, en ook de rest van de band staat prima te spelen. Toch blijven zij het hele optreden figuranten, terwijl Spaans als hoofdrolspeler fungeert. [MP]
Een band met alleen instrumentale nummers is misschien niet de meest voor de hand liggende keuze bij een festival. Toch heeft Schollenpop er vandaag eentje op het programma staan. Doghouse belooft op zijn Facebookpagina een instrumentale set vol harde boner-stoner rock. Het van de Herman Brood Academie afkomstige trio trapt af met een aantal nummers waarin deze belofte inderdaad wordt waargemaakt. Door de lekkere gitaarriffs en stevige indiesound is het al snel duidelijk door wie de band zich laat inspireren. De vergelijking met Kyuss en Fu Manchu is snel gemaakt en als dan ook nog Camiel Meiresonne van Soul Sister Dance Revolution "Feel Good Hot Of The Summer" van QOTSA inzet is het balletje rond. Doghouse had er alleen verstandiger aan gedaan om Meiresonne pas tijdens de laatste nummers van de set mee te laten doen. Nadat hij wild tamboerijnend het publiek heeft opgezweept, kakt de boel weer een beetje in. Dat is jammer want Doghouse heeft meer in zijn mars dan een optreden dat tijdens de set al langzaam uitdooft. [MP]