Los Jalapeños presenteert EP voor mooie mensen

Zeven pittige psycho-rocknummers voor tam publiek

Lilianne Laan | Foto's: Stephan Kaffa ,

Zaterdag 24 augustus speelde het Haagse driemanschap Los Jalapeños de nummers van haar nieuwe EP voor het eerst in de SuperMarkt. Naast digitaal is de EP op transparant donkergroen, enkelzijdig bedrukt vinyl beschikbaar. Alvorens de eerste exemplaren over de toonbank gingen, werd het nieuwe werk op vol volume aan het publiek voorgesteld. En dat gaf geen sjoege.

"Jullie lievelingsnummer 'Liar liar' komt zo, maar laten we niet vergeten dat dit een avond vol vernieuwing is", predikt frontman Colin Hoogendijk. Voor Los Jalapeños vormt de avond de kroon op een hele periode van vernieuwing, waarvan nieuwe bassist Tim Wondergem het levende bewijs is. Met zeven nieuwe nummers en een slick ogende schijf vinyl op zak staat de avond in het teken van Los Nuevo Jalapeños en vooral ook van keihard beuken.

Hoe je dat laatste aanpakt, laat voorprogramma Misery Kids ondubbelzinnig zien. Drie man in verraderlijk keurige Franz Ferdinand-pakjes komen op en spelen een lange set. De dynamische punkrock met duister grommende bas komt binnen als een drilboor in een gipswandje. We horen veel At The Drive-In, maar aggressiever. De zang is origineel en komt bij veel genres buurten: we gaan van screamo, afgewisseld met praatzang á la 'The distance' van Cake, naar verrassend steady emo-gezang. Het maakt het zingen een stuk boeiender dan het gitaarspel, waarin weinig ruimte is voor solo's of riffjes die blijven hangen. Het resultaat is interessant maar net niet opzwepend.

De gepeperde rocknummers met lekker basje van Los Jalapeños doen het rock 'n' rollhartje sneller kloppen. Al tijdens het eerste nummer is duidelijk dat bassist Tim Wondergem een prima aanwinst is in de band. Ook de vernieuwing in het geluid van de band wordt in het eerste nummer geshowcased: vaste grond onder de voeten ho maar, dynamiek galore. Frontman Colin Hoogendijk heeft een Malieveld aan effectpedalen aan de voeten en zoekt continu de afwisseling. Pit, energie, leuke riffs en dit alles opgejut door het uitmuntende drumwerk van Bram Gorel. Reden voor feest, maar daar lijkt de goedgevulde zaal niet voor open te staan: gedanst wordt er nauwelijks. De sfeer is tam maar gemoedelijk, het laatste dankzij het hilarisch commentaar van Colin 'Jullie Zijn Mooie Mensen' Hoogendijk.

Als dan publieksfavoriet 'Liar liar I'm on fire' gespeeld wordt, knikken de hoofdjes uiteraard wel mee, daar zorgt dit opzwepende rock 'n' rollhitje wel voor. Staat er een nieuwe 'Liar liar' op de EP? Dat is vanavond nog moeilijk te zeggen, maar het gejaagde 'Ctrl+Alt+Del' is een kanshebber.

Afsluiten doen Los Jalapeños met het snelle 'Lack of motivation'. Een bluesy bruggetje en de steeds hardere drumroffel doen verlangen naar een toegift, maar die zit er niet in. Voor meer verwijst de band het publiek naar de verkooptafel, waar de eerste donkergroene schijven van hand tot hand gaan. "We signeren hem als je wil", zegt Hoogendijk, "En als je niet wil snappen we dat". Je bent zelf mooie mensen, Jalapeños.